De 26-jarige Sandra* gaat in 2021 weg bij haar gewelddadige ex. Niet veel later bedreigt hij haar met de dood.
De moeder van twee is inmiddels gevlucht en bouwt samen met haar kinderen een nieuw leven op – ver weg van haar ex. Ze vertelt aan LINDA. over deze heftige periode.
Trigger warning: hieronder volgen beschrijvingen van huiselijk geweld en poging tot moord.
“Ik ben twee jaar geleden weggegaan bij mijn ex”, vertelt Sandra. Tot dat punt heeft ze al meerdere keren geprobeerd te vertrekken. Maar doordat hij haar zo in zijn greep heeft, gaat ze steeds weer terug. “Ik werd geestelijk mishandeld”, legt de moeder van twee uit.
“Hij praatte heel erg op me in. En als ik iets ‘fout’ deed, moest ik daarna bewijzen dat ik van hem hield.” Hij laat haar extreme dingen doen, zoals een mes in haar hand steken of een sigaret uitdrukken op haar arm. “Hij leek wel in mijn hoofd te zitten, ik deed wat hij vroeg”, blikt Sandra terug.
Twee jaar geleden zet Sandra haar ex uit de woning die op haar naam staat. “Voor zijn gevoel pakte ik daardoor zijn leven en zijn kinderen af en zette ik iedereen tegen hem op.” Haar ex neemt geen genoegen met de scheiding en lokt haar naar zijn verblijfsadres met een smoes omtrent de kinderen. Eenmaal daar krijgt ze een brief in handen gedrukt die ze moet lezen.
“Daar stond in hoe hij me wilde vermoorden.” Als Sandra klaar is met lezen vliegt hij haar naar de keel en gooit haar op de grond. “Er ging van alles door me heen”, herinnert ze zich. “Ik was bang wat er met de kinderen zou gebeuren en vroeg me af waar hij mijn lichaam zou laten: bizar eigenlijk.”
Als hun jonge dochter komt binnenlopen, gaat hij snel van haar af om het meisje de kamer uit te sturen. Als zij eenmaal uit zicht is, hervat hij zijn aanval. “Hij begon te schelden en gaf mij van alles de schuld. Ik had hém boos gemaakt, dus het was mijn eigen schuld.” In zijn woede pakt hij een mes en duwt dat tegen Sandra’s keel.
“Hij zei: ‘Ik steek hem door je keel, weet je hoe graag ik dat wil?'” Om te overleven vleit ze hem met lieve woorden en belooft ze hem weer het huis in te laten om samen een gezin te worden. “Ik deed er alles aan om hem rustig te krijgen en dat werkte uiteindelijk; hij liet me gaan.”
Sandra vlucht daarna naar haar ouders en doet aangifte van geweld. In eerste instantie schat de politie haar kansen slecht in: “Het was tussen vier muren gebeurd en hij had de brief vernietigd”, legt ze uit. Maar omdat hij bij hulpverlening een uiting doet dat hij van plan is de kinderen mee te nemen komt er toch schot in de zaak. Sandra en de twee kinderen worden in een opvang geplaatst. Het is in hun eigen woonplaats, dus echt naar buiten kunnen ze niet.
Na zes maanden gaan ze terug naar hun eigen huis met goede veiligheidsafspraken. “Ik had een sterk gevoel dat het nog niet voorbij was en dat hij zijn werk wilde afmaken.” Maar de behoefte om weer thuis te zijn en vrijheid te hebben weegt zwaarder. “Ik ben niet bij hem weggegaan om vervolgens alsnog in angst te leven.” Ze besluit er het beste van te maken.
In mei 2022 krijgt Sandra een telefoontje van de politie: haar ex heeft een serieuze bedreiging gedaan. Hij wil haar vermoorden voor de ogen van de kinderen. Ze adviseren haar uit huis te vertrekken.
Het is een pittige periode, maar uiteindelijk kiest ze ervoor om ergens anders een leven op te bouwen. Ze krijgt een fijne eengezinswoning toegewezen en er is eindelijk rust in de tent. Maar dan stort ze in. “Ik stond steeds in overlevingsstand en nu kwam de klap pas binnen.” Gelukkig krabbelt ze op en gaat het ondanks de zware momenten steeds beter. “Ik kan weer zeggen dat ik het beste uit mijn leven wil halen, dat is ook altijd mijn drijfveer geweest.”
Sandra hoopt door haar verhaal te doen andere vrouwen in vergelijkbare situaties een hart onder de riem te steken. Ze wil hen meegeven open te zijn over wat hen overkomt. “Dat heeft mij heel erg geholpen. Mensen begrijpen je beter en kunnen ook beter helpen.”
Mensen die een dierbare hebben die vastzit in een gewelddadige relatie wil ze op het hart drukken die persoon nooit op te geven. “Blijf haar of hem steunen, ook al gaat zij of hij steeds terug. Als je weet dat iemand achter je staat heb je ook het gevoel dat je weg kunt.” Zelf heeft ze veel aan haar ouders gehad, die altijd voor haar klaarstonden. “Ik wist: wat er ook gebeurt, zij staan aan mijn kant. Daardoor durfde ik weg te gaan.”
Sandra benadrukt dat mooie dingen juist op je pad komen als je weggaat. “Je leven gaat zo veel mooier zijn zonder hem. Ook al is het in het begin super beangstigend om alleen te zijn, stukje bij beetje wordt het steeds beter, écht.”
Sandra is ook geïnterviewd voor de Hart van Nederland-podcast Vrouwenmoord. De aflevering beluister je hieronder. Het interview met podcastmaker Esther Monsma lees je hier.
*De naam van Sandra is gefingeerd, haar echte naam is bekend bij de redactie.
Hulp of advies nodig? Bel Veilig Thuis via 0800-2000 (24/7, dit kan anoniem).
Steeds meer meldingen van huiselijk geweld, maar waarom is het zo moeilijk om weg te gaan?
