Wat als je van jongs af aan droomt om moeder te worden, maar je lichaam niet meewerkt? Een nachtmerrie, maar voor Rosalyn (39) is het werkelijkheid. Door het MRK-syndroom heeft zij geen baarmoeder.
Werkende eierstokken en eicellen heeft ze wel, maar een draagmoeder ontbreekt.
Rosalyn ontdekt op haar zeventiende dat ze het MRK-syndroom heeft. Al haar leeftijdsgenoten menstrueren, maar bij haar blijft het uit. Ze gaat naar de dokter. Hij denkt eerst dat ze een laatbloeier is, maar na een bezoek aan de gynaecoloog blijkt het toch anders te zitten. “Na een kijkoperatie kwamen we erachter dat ik geen baarmoeder heb”, vertelt Rosalyn aan LINDA.
De arts zegt vrijwel meteen tegen haar dat kinderen krijgen moeilijk wordt. “Ik was héél erg verdrietig. Al van jongs af aan wilde ik moeder worden.” Het voelt alsof ze heeft gefaald als vrouw. “Ik schaamde me ervoor. Zodra mijn vriendinnen hun menstruatieproblemen bespraken, begon ik meteen over iets anders. Ik had het idee dat ik er niet bij hoorde.”
Het onderwerp blijft onbespreekbaar en na een aantal jaren loopt ze vast met haar emoties. Rosalyn zoekt contact met een psycholoog. “Ik voelde me vaak verdrietig omdat ik het al die jaren negeerde. Maar ik moest een manier vinden om ermee om te gaan. Door er over te praten, leerde ik mijn syndroom te omarmen. Het gaf me meer lucht.”
Jettie is geboren zonder baarmoeder: 'Het woord 'incompleet' blijft voor altijd bij me'
Maar de kinderwens laat haar niet los, moeder worden is de grootste droom van Rosalyn. “Jouw bloedeigen kindje zien opgroeien, dat is toch zo mooi en kostbaar? Maar wanneer vriendinnen vertellen dat ze zwanger zijn, word ik toch weer geconfronteerd met het feit dat ik dat níét kan.”
Wanneer ze haar partner Robert net leert kennen, geeft ze vrijwel meteen aan dat ze geen kinderen kan krijgen. “Ik vertelde dat wij afhankelijk zouden zijn van een draagmoeder en dat we daarvoor een heel traject moeten doorlopen.” Gelukkig reageerde hij heel fijn en begripvol. “Hij zei dat het links- of rechtsom ging lukken.”
De enige mogelijkheid om een biologisch eigen kind te krijgen, is via een draagmoeder. Rosalyns cyclus en eicellen werken namelijk wél. “Alleen het vinden van een draagmoeder is lastig. Er waren vrouwen in onze omgeving die ons kindje wilden dragen, maar zij kwamen helaas niet door de keuring”, geeft ze aan. “Het is voor ons heel lastig om in Nederland een draagmoeder te vinden die ook aan de Nederlandse richtlijnen voor draagmoederschap voldoet. En in Nederland bestaat geen commerciële draagmoederschap. Hier zijn we uitgedokterd.”
Te oud voor het HPV-vaccin? 'Ook ik wil geen baarmoederhalskanker, maar dan moet ik wel betalen'
De tijd tikt, want ook Rosalyns eicellen verouderen. De laatste mogelijkheid voor hen is een behandeling in Amerika van anderhalve ton. “Daar is commercieel draagmoederschap wél mogelijk. In Amerika werken ze met bemiddelingsbureaus zodat wensouders en draagmoeders elkaar kunnen vinden. Dat kost heel veel geld. In Nederland is dat volgens de wet verboden. Ik geloof écht dat er in Nederland vrouwen zijn die draagmoeder zouden willen zijn voor wensouders zoals wij, maar daar mogen we niet voor adverteren.”
Het emotioneert Rosalyn om in zo’n afhankelijkheidspositie te zitten. Ze is volledig verwikkeld in de medische wereld en juist dát maakt het zo zwaar. “Robert en ik moeten samen een team zijn en hier voor de volle 100% achter staan. We moeten zoveel energie leveren omdat ik door mijn syndroom niet zwanger kan worden. Ik val tussen wal en schip en voel me tegengehouden door de Nederlandse wetgeving. Dat is soms heel frustrerend.”
Voor het stel is dit de laatste optie, maar ze zien de toekomst positief in. “We houden ons doel voor ogen en proberen het nuchter te bekijken.”
Melanie heeft geen baarmoeder meer door kanker: 'Uitstrijkje redde mijn leven'
