Als blijkt dat Iris’ opa Gijs (83) ongeneeslijk ziek is, zet ze alles op alles om zijn grote droom in vervulling te laten gaan. Iris is agent bij de politie in Amersfoort, en hij mag een dag mee. ‘Ik zag een glunderende opa.’
Na jarenlang zelf als vrijwilliger bij de Politie in Amsterdam te hebben gewerkt, kan hij nu eindelijk zijn kleindochter aan het werk zien.
Iris heeft een goede band met haar opa en oma. Ze spreekt hen meerdere keren in de week en als het even lukt, blijft ze er ook slapen. “Ze voelen echt als m’n tweede ouders, ik kan me geen betere opa en oma wensen.” Het is dan ook schrikken als ze eind maart te horen krijgt dat opa Gijs ongeneeslijk ziek is. Hij heeft uitgezaaide longkanker.
“We hadden net een feestje gevierd omdat we dachten dat de kanker zo goed als weg was. Toen hij opnieuw onder de scan moest, zagen de artsen dat het juist explosief was toegenomen en dat hij uitbehandeld is.”
Gijs heeft zelf altijd als vrijwilliger bij de politie gewerkt. “De verhalen die hij daarover vertelde vond ik altijd super interessant.” Het inspireert Iris om ook bij de politie aan de slag te gaan.
“Toen ik net mijn opleiding begon, riep m’n opa al dat het zijn droom was om een keer een dienst met mij mee te draaien. Toen we te horen kregen dat hij ziek was en hij het nog een keer riep, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en aan mijn leidinggevende gevraagd of het mogelijk was.”
Normaliter is het niet toegestaan familieleden mee te nemen, maar voor opa wordt een uitzondering gemaakt. Met Pasen besluiten ze hem te verassen met het goede nieuws. “We hadden een chocolade paashaas aan de onderkant opengemaakt en een briefje met het nieuws erin gestopt. Opa moest de paashaas kapot maken, en toen hij het briefje zag was hij sprakeloos en had tranen in zijn ogen. Hij zei alleen maar: ‘Grandioos, dit had ik nooit durven dromen.'”
Op woensdag 19 april is het zo ver: opa Gijs gaat mee met Iris’ negen uur durende dienst. “Hij werd door m’n ouders, oma en vriend afgezet op het politiebureau en kreeg een hesje aan met ‘Nationale Politie Stagiaire’ erop. Hij maakte nog een grapje: ‘Nu ben ik eindelijk echt aangenomen.'” Eerst krijgt de hele familie een rondleiding op het bureau en daarna begint de dienst van Iris en Gijs.
Opa Gijs zit de hele dienst achterin de auto, met zijn kleindochter Iris aan het stuur. Van een verkeersconflict tot een korte achtervolging met sirene en zwaailichten: er komt van alles voorbij. “Toen ik in de auto naar achteren keek, zag ik een glunderende opa. Hij zei: ‘Hier doe je het toch voor.'” Ook zijn ze uitgenodigd om tijdens de iftar mee te eten in een moskee. “Hij werd meteen lief opgevangen en maakte allemaal grapjes tegen iedereen daar: ‘Als ik jou was zou ik nu maar gaan solliciteren, het kan zo veertig jaar duren.'”
Tekst gaat verder onder de foto.
Na een lange werkdag is Iris’ opa het nog steeds niet zat. “Hij wilde niet eerder naar huis: ‘Gijs blijft ook tot elf uur’, zei hij dan. Na de dienst heeft hij iedereen op het bureau wel tien keer bedankt voor de mooie dag. Toen ik hem om elf uur ’s avonds naar huis bracht, had hij het nergens anders meer over. Hij zei: ‘Had ik vroeger nou maar echt gesolliciteerd.'”
“Zelf kon ik alleen maar lachen die dag, ik was zo trots. Toen ik alleen in de auto terug naar huis zat, kwam het besef dat dit waarschijnlijk de laatste keer was. Het was bijzonder dat het mocht, maar ook lastig.” De dienst kost Gijs veel energie. “Hij slaapt nu veel, je merkt dat hij achteruit gaat. Maar hij haalt er ook veel kracht uit: hij vertelt aan iedereen wat hij heeft meegemaakt. M’n oma wordt er gek van.”
Je bent nooit te oud om te leren, bewijst Jurrie (78) met zwemdiploma A: 'Moest het even laten bezinken'
