Als transplantatie de enige optie is, is familie vaak het meest geschikt als donor. Maar hoe gaat dat er eigenlijk aan toe, orgaandonatie?
Shanette (41) gaf in april 2018 een nier aan haar broer Shaties. In LINDA. ‘ALLES IS FAMILIE’ vertellen ze aan journalist Joan Makenbach hoe dit eraan toe ging.
“Het nieuws dat het bijna kantje boord was voor Shaties, kwam als een shock. Met mijn jongste broer en zusje ging ik zonder aarzelen de medische molen in om te zien of we iets voor hem konden doen. Mijn jongste broer viel af vanwege zijn hoge bloeddruk, mijn zusje en ik waren beiden even geschikt. Ik als oudste zus vond dat het mijn plicht was. Zij kon dan eventueel een tweede keer doneren, mocht dat nodig zijn.
Ik heb geen moment getwijfeld. In het hindoeïsme heerst de overtuiging dat je geen organen of bloed mag doneren, omdat we geloven in reïncarnatie. Maar ik vind: als iemand pijn heeft, moet je helpen. Ik ben niet strenggelovig en het belang van mijn broer weegt sowieso zwaarder dan de kans dat ik na de dood niet terechtkom in het hiernamaals. Dit gaat van hart naar hart. De eerste week had ik een pijnlijke buikwond, maar na een week of drie kwam mijn energie terug en kort daarna raakte ik zwanger van mijn derde kind.
Op de transplantatieverjaardag, 6 april, zouden we met de familie barbecueën, maar mijn dochter Amyra werd – drie weken te vroeg – precies op die dag geboren. Ze heeft een onverklaarbaar sterke band met Shaties; alsof ze voelt: mijn oom is een stukje van mama.”
Wendy verloor haar zoon Thijs (17): 'Zijn organen hebben vier anderen gered'
“Duizelig, vermoeid, beroerd, weinig eetlust. Met die klachten stapte ik in 2017 naar de huisarts. Ik vermoedde een magnesiumtekort, maar de dokter onderzocht voor de zekerheid ook mijn nieren. De volgende dag werden we gebeld: de arts vermoedde nierfalen, of ik nú naar het ziekenhuis kwam.
Mijn nier bleek voor nog maar 4 procent te werken. Dialyse was mijn voorland, maar ik wist niet eens hoe ik dat woord moest schrijven.
Mijn zussen, broer en moeder werden uitgenodigd voor een familiegesprek: de enige optie om dit te overleven, was nierdonatie. Mijn beide zussen bleken voor 99 procent geschikt en wilden allebei graag helpen. Toch vond ik hun aanbod verschrikkelijk. Ik ben de oudste zoon, ik moet voor hén zorgen. Vlak voor de transplantatie hoorde ik dat alles goed ging met Shanette en dat haar nier al op me lag te wachten. Dat stelde me gerust.
Twee uur na de operatie werd ik wakker in de verkoeverkamer en voelde me al snel energiek. Shanettes nier gaf me vanaf de eerste tel kracht. De artsen staan versteld hoe goed-ie aanslaat. Volgens mij beschouwt mijn lichaam Shanettes orgaan als eigen. Mijn dankbaarheid naar haar is immens. Ik uit het met woorden, knuffels en cadeautjes, maar vooral door zo gezond mogelijk te leven.”
In de nieuwe LINDA. ‘ALLES IS FAMILIE’ delen nog zes mensen hun verhaal rondom (orgaan)donatie. Je bestelt het magazine nu in onze online shop óf leest deze editie direct online als abonnee van LINDA.premium.
Meer info: transplantatiestichting.nl
Een kijkje in het grote, chaotische huishouden van Anouk: 'Mijn keuken sluit om 8 uur'
