Heb jij ooit een verschrikkelijke streek geleverd bij een goede vriend(-in)? Was jij vroeger de nachtmerrie van je ouders en leraren? Of heb jij ooit de relatie met een ex-lief niet zo netjes afgehandeld?
In de rubriek ‘Niet trots op‘ delen vrouwen de dingen waar ze achteraf tóch een beetje spijt van hebben. Vandaag de beurt aan Louise (55): zij zit al jaren met de rotstreek die ze als tienjarige leverde aan een klasgenootje.
“Mijn verhaal gaat jaren terug. Ik groeide op in een pleeggezin, maar mijn pleegmoeder was niet de allerliefste voor mij. Alles wat ik deed was fout, dagelijks kreeg ik op mijn kop. Meestal wist ik niet eens wat ik verkeerd gedaan had. Daardoor werd ik langzaamaan een beetje liegerig, ik probeerde alles te vertellen zoals zij het wilde horen.
Ik was denk ik een jaar of tien toen ik terugfietste van de basisschool. Mijn broek bleef in mijn kettingkast hangen en ik maakte een rare slinger, zo de sloot in. Volledig onder de drek kwam ik thuis. Ik durfde niet te vertellen dat ik dit zelf had veroorzaakt, want dat zou straf betekenen. Daarom verzon ik dat Daniël, een klasgenootje, mij in de sloot had geduwd. Ik kreeg geen straf, dus ik was nog blij met mijn rotstreek ook: de smoes werkte.”
Bo pestte met haar zussen 3 x de oppas weg: 'Ik schaam me rot, ze was zó lief'
“Helaas liet mijn pleegmoeder het er niet bij zitten: ze belde Daniëls ouders op om verhaal te halen. Heel lieve en eerlijke mensen, met een prachtige boerderij vol dieren. Ze schaamden zich dood voor het gedrag van hun (onschuldige) zoon en nodigden ons meteen uit op de thee. Dát had ik natuurlijk niet voorzien.
We gingen met het hele gezin richting de boerderij. Ik schaamde me kapot en heb de hele tijd naar de vloer zitten kijken. Tot Daniël er ineens bij moest komen zitten. ‘Hij wil wat zeggen’, zei zijn moeder. Hortend en stotend kwam er een uitgebreid excuus uit bij Daniël. Ik vond het zó zielig, maar durfde niet op te biechten: voor mijn gevoel was ik een eenrichtingsweg ingeslagen en kon ik niet meer terug. En daarnaast: hiermee redde hij mij van een pak slaag. Daar was ik ergens ook wel weer blij mee.
Ik antwoordde op hem dat ik het niet heel erg had gevonden, ‘het was meer een ongelukje geweest toch’? Een poging om nog wat te verzachten. Maar dit was echt de eerste en laatste keer dat ik een onschuldig iemand voor de bus gooide. 45 jaar later zit ik er nog steeds mee.”
“Ik heb Daniël hier nooit meer over gesproken. Eigenlijk ging ik nooit met hem om en dat is zo gebleven. Hij heeft me ook nooit iets gevraagd, gek genoeg. Ik snap niet waarom: ik was zelf denk ik wel verhaal gaan halen. Wist hij misschien van mijn thuissituatie? Of zat hij in eenzelfde situatie als ik en deed hij maar gewoon wat hem gevraagd werd? Eigenlijk zou ik het wel graag willen weten.
Als ik hem ooit tegenkom, biecht ik het direct op en vertel ik hem dat ik meteen al spijt had van die rotstreek. Krijgt-ie er een stevige knuffel bij.”
Ook iets gedaan waar je achteraf niet zo trots op bent? Mail je naam, leeftijd en een samenvatting van jouw verhaal naar ellen.hensbergen@linda.nl en misschien vind je jouw verhaal straks terug op LINDA.nl. Geen zorgen, dit plaatsen we anoniem.
Mieke (70) stak de banden van een fietsendief lek: 'Althans, dat dácht ik'
