Terwijl de bevalling al is ingezet, moet Nastassja (36) nog naar het ziekenhuis. Puffend en persend schuifelt ze over de galerij. ‘Achteraf hilarisch.’
In de rubriek Werpsterren deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Zowel mijn moeder als die van mijn man Tom hadden veel moeite met zwanger worden”, vertelt Nastassja. “Ik had een broertje, maar hij overleed op de dag van de bevalling. Daardoor wisten we dat zwanger worden en kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is. Ik had bovendien een onregelmatige cyclus. Het duurde uiteindelijk anderhalf jaar voordat ik zwanger was. We waren superblij.”
Tijdens de zwangerschap is ze ontspannen. Zowel geestelijk als lichamelijk voelt ze zich goed. “De zorgen over mogelijke risico’s en miskramen heb ik van me af kunnen zetten. Het was een fijne zwangerschap zonder zorgen. Ik had geen klachten en ben nauwelijks misselijk geweest. Alleen aan het einde werd het zwaar en sliep ik minder lekker.”
Sylvia beviel 50 minuten na de eerste wee: 'Ging snel en zonder moeite'
Nastassja is uitgerekend op 27 januari. “Een bijzondere datum, want op die datum is mijn broertje geboren én overleden.” In de nacht van 26 op 27 januari begint het te rommelen. “Ik was ’s avonds nog rustig naar bed gegaan, maar toen ik ’s nachts wakker werd, was ik aan het druppelen. Ik wist: dit is geen urine. Tijdens een zwangerschapscursus had ik geleerd dat je vliezen ook aan de bovenkant kunnen breken, waardoor je het vocht geleidelijk verliest in plaats van één keer.”
“In het boekje van de verloskundige stond dat ik gewoon ’s ochtends om 09.00 de verloskundige kon bellen, mits ik me goed voelde.” Dus gaat ze terug naar bed en valt weer in slaap. “De volgende ochtend kwam de verloskundige. Ik voelde me prima en zij voorspelde dat het nog wel even zou gaan duren, dus ging ze er weer vandoor en kroop ik op de bank.”
Die middag neemt de pijn geleidelijk toe. “De weeën hielden aan en we belden de verloskundige weer. Ik dacht dat ik nog nauwelijks ontsluiting zou hebben en nog uren zou moeten puffen. Ik wist niet of ik dit nog 24 uur vol zou kunnen houden. Maar toen ik moest poepen, gingen mijn alarmbellen af. Dat moest wel persdrang zijn. Toen de verloskundige kwam en me onderzocht, bleek ik al tien centimeter ontsluiting te hebben.”
Nastassja perst en perst, maar er gebeurt niks. Omdat het te lang duurt, besluit de verloskundige het ziekenhuis te bellen. “Ze vroeg of ik dacht dat ik zelf naar beneden kon lopen. Dat wilde ik wel. Ik werd in een joggingbroek gehesen en ging schuifelend, puffend en persend over de galerij. Ik zei andere flatbewoners nog gedag. Achteraf hilarisch.”
Beneden aangekomen staat er tot hun schrik geen ambulance klaar. “De verloskundige belde opnieuw. Wat bleek? Omdat ze had gezegd dat het geen spoed had, bleek de ambulance nog helemaal niet onderweg te zijn. Maar daarna kwam de ambulance wel, met gillende sirenes en gierende banden.”
Binnen tien minuten ligt Natassja in het ziekenhuis. “De kamer stond meteen vol met mensen. De verloskundige zei: ‘Mijn dienst zit erop, maar ik blijf bij je tot het kind er is.’ Dat was geruststellend. Ik perste vier uur lang, maar hij kwam maar niet. Op een gegeven moment was ik zo kapot dat ik riep: ‘Het maakt me niet uit hoe, maar hij móet eruit’. Bij de volgende perswee werd een knip in het perineum gezet en kwam hij er vrijwel direct uit. Het moment dat hij geboren was, was zo magisch. Ik was direct alle pijn vergeten.”
Jonathan komt op 27 januari ter wereld, op de geboorte- en sterfdag van haar broertje. “Daarmee was de cirkel rond.”
Sophia heeft een dochter met het syndroom van Down: 'Ze belandde op de intensive care'
Nastassja en Tom zitten na de bevalling op een roze wolk. “We hadden een fijne kraamhulp. Truus was een wat oudere vrouw met veel ervaring. Dat gaf houvast. Ze leerde ons vertrouwen op ons eigen kind, zei dat Jonathan zelf wel aangaf wat hij nodig had. Het was fijn om haar erbij te hebben. Ze was een wervelwind: bracht mij ontbijt op bed, vertelde welke boodschappen mijn man moest doen en hield in de gaten of de visite niet te lang bleef plakken. Allemaal op een prettige manier en in overleg.”
Al met al is het een goede ervaring. “Ik kijk er positief op terug. Het heeft veel vertrouwen gegeven voor mijn tweede zwangerschap. Vertrouwen in mezelf en in mijn lijf.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en je verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Werpsterren’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Liselore's baby had een deuk in haar hoofd: 'Heb haar drie maanden dag en nacht op mijn buik gedragen'
