In de rubriek ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Cindy haar zus Rianne, die is overleden aan borstkanker.
Geschreven door Cindy van den Broek, ter nagedachtenis aan haar zus Rianne van den Broek – Huster (15-06-1978 – 28-06-2015).
Rianne overleed twee weken na haar 37ste verjaardag. Onderstaande tekst schreef haar zus Cindy, op 15 juni 2018. Dit was de dag dat Rianne 40 zou worden.
Vandaag zou je 40 worden, lief zusje. Zou je ook verzuchten dat je zo oud begon te worden? Want tja, 40. Dat is oud. Vindt iedereen die 40 wordt. Dus daar moet over gezucht worden.
Vandaag zou je 40 worden, lief zusje. Zou je ook al grijze haren hebben? Je zou ze vast verfoeien. En vinden dat ze je oud zouden maken. Want tja, als je 40 bent, dan krijg je grijze haren. En dat is stom. Vindt iedereen die 40 wordt. Dus daar moet over geklaagd worden.
Vandaag zou je 40 worden, lief zusje. Zouden jouw kinderen ook af en toe verschrikt naar je kijken en zeggen: “Mam, doe normaal!” als je favoriete liedje ineens te horen is in de supermarkt en je spontaan begint mee te zingen? Of als je denkt leuk mee te dansen met een nieuw hip dansje? Want tja, je bent dan wel 40, maar zo voel je je helemaal nog niet.
Vandaag zou je 40 worden, lief zusje. Zouden we nu samen lachen om het feit dat we 40 altijd zo belachelijk oud vonden? En dat we op ons achttiende dachten dat het leven met 40 nog maar weinig enerverends te bieden had? Want tja, 40.
Inmiddels zouden we weten dat je met 40 jaar midden in het leven staat. Je zóu dus nu in het midden van je leven moeten staan, lief zusje. En zuchten dat je oud werd. En je grijze haren verfoeien. En je kinderen zouden beschaamd naar je moeten kijken, en wij zouden lachen om hoe dom en naïef en onwetend we waren toen we achttien waren. Maar midden in het leven, dat was voor jou al heel wat eerder. Jij was op je achttiende al op het midden van je leven, en 40 was voor jou dus inderdaad heel oud. Te oud. Je bent het nooit geworden.
Ik erger me tegenwoordig aan mensen die klagen over ouder worden. Die zuchten dat ze 40 worden. “Wees toch blij! Wees nou toch blij dat je de kans krijgt om ouder te worden!” roep ik ze allemaal toe. “Het alternatief is vele malen erger; tel toch je zegeningen.” Niemand wil ouder worden, maar iedereen wil wél oud sterven.
Wat had jij graag 40 geworden. Wat was iedere grijze haar welkom geweest, na dat kale chemo-bolletje van je. Wat had je stiekem genoten van het feit dat je kinderen je oud en ouderwets hadden gevonden. En wat had je je er weinig van aangetrokken. Wat hadden we een lol gehad, samen ouder wordend en meezingend en dansend met ónze liedjes van toen.
Maar jij wordt geen 40. Jij wordt nooit ouder. Je wordt niet grijs en je kinderen hebben zich nooit voor je hoeven schamen. Ik mis je lief zusje. Ik mis je met heel mijn hart. Ik denk iedere dag aan jou en vandaag een beetje meer. Ik hou van jou!
Wil je een ode brengen aan een dierbare die je bent verloren? Beschrijf in ongeveer 500 woorden waarom je dierbare zo bijzonder was. Wat voor band hadden jullie? Wat mis je aan hem of haar? Mail je eerbetoon en een mooie foto naar redactie.nieuws@linda.nl o.v.v. Monumentje.
Henriëtte herdenkt haar vader Bennie: 'Ik moest hem loslaten, anders kon hij mij niet loslaten'
