Melanie Bakker (31), moeder van twee zoons en twee dochters, wil zo dicht mogelijk bij de natuur blijven en koos daarom drie keer bewust voor een bevalling zonder hulp van een verloskundige. De navelstreng liet ze zitten totdat deze vanzelf losliet.
In de rubriek Bijzondere Bevallingen horen we de opmerkelijkste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
“Ik ben een boerin in hart en nieren”, vertelt Melanie. “Als zestienjarig meisje hielp ik al met bevallingen van koeien en zeugen. Ik leerde dat het vaak het best gaat als je er niet bij bent of zo min mogelijk doet. Als je je ermee bemoeit, raken dieren afgeleid en gestrest. Je kunt de natuur het beste zijn gang laten gaan. Al zijn er natuurlijk uitzonderingen waarbij bijvoorbeeld een keizersnede beter is.”
Ze is negentien als ze voor het eerst in verwachting raakt. “De eerste drie maanden waren tijdens al mijn zwangerschappen verschrikkelijk. Ik was duizelig, misselijk en gaf veel over. Na zestien weken ging het vaak weer goed.” Melanie en haar man hebben veel vertrouwen in de bevalling. “Ik voelde me rustig en dacht: mijn lichaam is hiervoor gemaakt. Ook Arno was relaxt. Hij heeft altijd op de boerderij gewerkt. We hadden zo veel ervaring dat we toen al het idee hadden dat we geen verloskundige nodig hadden, maar omdat het de eerste was, hebben we daar niet voor gekozen.”
Op zondagavond zit het stel gemoedelijk Boer zoekt vrouw te kijken als de bevalling begint. “Toen ik eenmaal behoorlijke weeën had, heb ik de verloskundige gebeld. Ze kwam, maar had niet zo’n fijne energie om zich heen. Ik had het idee dat ze er geen zin in had en baalde dat ik haar op haar vrije zondagavond had gestoord. Ze vond het te koud in huis en nam me niet echt serieus, omdat ik te ontspannen was. Toen ze me toucheerde bleek ik al volledige ontsluiting te hebben. Ik kon gaan persen en na een uur werd Mara geboren.”
Het is geen heel positieve ervaring, dus als ze opnieuw zwanger blijkt te zijn, besluit ze het anders aan te pakken. “Bij mijn eerste zwangerschap hadden we de eerste echo en de twintigwekenecho gedaan. Ik kreeg dan steeds last van harde buiken. Daarom deden we deze keer geen echo’s meer. Ik liet de verloskundige voelen en zaken als mijn bloeddruk controleren. Daarnaast vertrouwde ik op een goede afloop. En ik wilde thuis bevallen zonder verloskundige.”
Tijdens de zwangerschap verhuist ze naar een nieuwe woonplaats en verandert ze van verloskundigenpraktijk. “Ik gaf aan dat we niet zouden bellen als de bevalling begon. Dat vonden ze jammer, maar het was oké. Ze vroegen of de dienstdoende verloskundige naderhand wel even mochten komen om te praten over hoe het was gegaan. Dat vond ik prima. Het was een hele fijne praktijk, daar lag het niet aan.”
Om 7.00 uur beginnen de weeën. Dochter Mara is inmiddels ruim een jaar oud. “We wilden haar er graag bij hebben.” Melanie kruipt in haar bubbel en Arno zet een bevalbad op in de keuken. “De bevalling duurde de hele dag. Ik was rustig tot de persfase begon. Mara banjerde ondertussen door het huis en vermaakte zichzelf in de keuken door knoflook te pellen. Onze zoon zat een beetje klem met zijn schouders. Arno wist intuïtief precies wat hij moest doen. Hij bewoog hem en pakte Boaz aan.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Marjoleins baby ademde niet na spoedkeizersnede: 'Ze ging niet naar mij, maar naar de kinderarts'
Een half uur nadat het jongetje geboren is – het huis ruikt ondertussen naar knoflook – belt Arno de verloskundige. “Al snel kwam een van de verloskundigen langs om te kijken hoe het met ons ging. Ook de andere twee verloskundigen die werkzaam waren bij de praktijk zijn dezelfde week nog langs geweest. Ze wilden graag van ons horen hoe het gegaan was.”
Waar Arno de eerste keer naderhand plechtig de navelstreng doorknipt, kiest het stel deze keer voor een lotusbevalling, waarbij de navelstreng inclusief de placenta aan de baby vast blijft zitten tot dit vanzelf loslaat. “We hebben hiervoor gekozen omdat we alles op de meest natuurlijke manier wilden doen, en dit paste daar perfect bij.” Ze verpakken de placenta in een matje uit het kraampakket en doen er een hydrofiele doek omheen. “Na drie dagen liet de navelstreng los. Boaz had een klein huiltje. We hebben de placenta in de tuin begraven en er een boom op geplant. Dat was een mooie, symbolische afsluiting van de zwangerschap.”
Als Melanie en Arno hun derde kindje Lior krijgen, kiezen ze voor dezelfde aanpak. Afgelopen jaar beviel Melanie van haar vierde kindje. “Inmiddels wonen we in Zuid-Frankrijk. Dat maakte het wel extra spannend. Thuis bevallen mag hier niet, laat staan zonder verloskundige. We hebben dus iets gedaan dat volgens het boekje niet mag. Ik las me goed in, maar begon me zorgen te maken omdat de bevalling pas 36 uur na het breken van mijn vliezen begon. Het dichtstbijzijnde ziekenhuis is een uur en een kwartier rijden. Ik realiseerde me dat als het mis zou gaan het ook écht mis zou gaan. Zou ik dat wel kunnen dragen?”
Melanie trekt zich terug en doet een uur lang affirmaties. “Ik zei dingen tegen mezelf als: ‘ik kan dit’, ‘ik heb vertrouwen in mijn lichaam’, ‘ik doe dit samen met de baby’. De angst kwam los, ik heb een uur gehuild en toen was de blokkade weg. Ik heb mijn man wakker gemaakt en gezegd dat hij het bevalbad vol moest laten lopen. Binnen twee uur is Jade geboren.”
Ze kijkt vol trots terug op haar bevallingen en zwangerschappen. “Ik vind het heel bijzonder dat we het op deze manier hebben kunnen doen en dat ook mijn man zo ontspannen is gebleven. Ik hoor vaak dat mannen het spannender vinden dan hun vrouw. Je staat ernaast en kunt niks.” Het was de reden om haar eigen magazine Oervrouw te beginnen, met verhalen van en voor oervrouwen. Overigens is het niet zo dat ze alle zwangere vrouwen aanraadt om haar voorbeeld te volgen. “Iedereen moet het op zijn eigen manier doen. Als jij je veiliger en fijner voelt in het ziekenhuis, ga dan naar het ziekenhuis.”
Disclaimer: dit artikel gaat over een persoonlijke ervaring en is geen medisch advies. Overleg jouw persoonlijke situatie altijd met je (huis)arts of verloskundige.
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Sophie koos voor een niet-medische keizersnede: 'Ik ben op mijn gevoel afgegaan'
