In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week is dat de 30-jarige Lisa. Haar moeder stapte uit het leven.
Lisa’s moeder worstelde met verschillende chronische ziektes en besloot er in 2013 een einde aan te maken.
Trigger warning: dit artikel gaat over depressie, verslaving en suïcide.
“Mijn moeder had vijf chronische ziektes”, vertelt Lisa. “Waaronder MS, suikerziekte en de ziekte van Crohn. De eerste symptomen van MS had ze al toen ze jong was, maar de artsen namen haar niet serieus. Rond haar dertigste kreeg ze de diagnose. Ik heb haar altijd met ziektes gekend.”
Lisa’s moeder heeft geen makkelijk leven. Haar aandoeningen stellen haar voor uitdagingen en een moeizaam huwelijk eindigt daardoor in een scheiding. “Ze raakte depressief en ging de pijn verdoven met alcohol. Toen ik klein was, zag ik hoe ze overal de flessen wijn verstopte. Ze goot wijn in shampooflessen, frisdrankpakken en mokken, zodat ik niks door zou hebben.”
Lisa ziet haar moeder langzaam aftakelen. “Maar haar overlijden kwam als donderslag bij heldere hemel. Ik wist dat ze ongelukkig was, maar ze zocht weer contact met mensen. Ze leek minder te drinken. Met Kerst waren we nog bij haar, in januari overleed ze.” In eerste instantie denkt Lisa dat leverfalen de doodsoorzaak is. “Maar uiteindelijk vonden we een afscheidsbrief.”
De tijd die volgt is een nachtmerrie voor Lisa en haar oudere broer. Ze zijn op dat moment 20 en 24 jaar oud. “We moesten de crematie plannen, haar spullen uitzoeken en haar appartement verkopen. Maar midden in de huizencrisis lukte dat niet. Ik heb veel gehuild, maar pas na een jaar of twee begon het rouwproces voor mij echt. Toen had ik pas rust in mijn hoofd en kon ik stilstaan bij wat er allemaal was gebeurd.”
De man van Sharita overleed aan de gevolgen van longkanker: 'Ik belde 112 en ben begonnen met reanimeren'
Het overlijden is inmiddels tien jaar geleden, maar Lisa denkt nog elke dag aan haar moeder. “Ze was een ontzettend lieve vrouw die altijd eerst aan andere mensen dacht en zichzelf op de laatste plek zette. Ondanks haar gezondheid heeft ze bijvoorbeeld altijd vrijwilligerswerk gedaan.”
“Mijn moeder was een vrolijke vrouw die veel lachte. Elke dag vertelde ze mijn broer en mij hoeveel ze van ons hield en sloeg ze een arm om ons heen.” Haar favoriete herinnering aan haar moeder stamt uit haar kindertijd. “Als ik in bed lag, kwam ze vaak nog even met me kletsen. Dan vroeg ze hoe mijn dag was geweest en vertelde ze me dat ze van me hield.”
Wat ze het meest mist? “Haar lach en gewoonweg het met haar samen zijn. En haar stem. Filmpjes van vroeger zijn er niet meer. Langzaam vergeet ik hoe haar stem klonk. Dat vind ik erg moeilijk. Natuurlijk heb ik heel veel foto’s, maar ik zou haar nog zo graag een keer horen praten.”
Lisa beseft door het grote verlies meer dan ooit dat het belangrijk is om te genieten van je dierbaren zolang je ze hebt. Ze drukt anderen op het hart dat ook te doen. “Vaak zeggen mensen pas naderhand dat ze het contact hadden moeten koesteren. Ik realiseerde me dat al op jonge leeftijd en ik hoop dat anderen dat ook meer op voorhand gaan doen.”
Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 0800-0113 (dit kan 24/7) of ga naar www.113.nl. Stichting Zelfmoordpreventie is 24 uur per dag en zeven dagen per week bereikbaar.
Wil jij ook het verhaal vertellen van jou en je overleden dierbare? Mail je naam, leeftijd, telefoonnummer en in een paar zinnen je verhaal naar lezer@linda.nl o.v.v. Monumentje.
Maaike verloor haar man aan de gevolgen van slokdarmkanker: 'Hij pakte mijn hand en ik zag zijn paniek'
