Na jaren geen contact, wordt Linda gebeld dat haar vader zou komen te overlijden. ‘Ik wist meteen dat ik naar hem toe wilde’, vertelt ze daarover. Maar over zijn uitvaart wilde hij niet praten. ‘Hij zei letterlijk: ‘Zet mij maar aan de kant van de weg’.’
Linda van ’t Veen (58): ‘Ik gunde het hem niet om in eenzaamheid te overlijden.’
Linda: “Mijn ouders scheidden toen ik 19 jaar was en dat was niet leuk geëindigd. Mijn vader had mijn moeder met schulden achtergelaten, waardoor we in een vervelende situatie terechtkwamen. Nadat hij weg was hebben we geprobeerd om er met hem over te praten, maar hij was gewoon niet bereikbaar. Op een gegeven moment ben ik ermee gestopt om hem te benaderen.”
Voor Linda ging het op deze manier niet meer. “Het ging ten koste van mijn eigen gemoedsrust. Met mijn dochter ging het op dat moment ook niet goed. Ik had toen juist mijn vader nodig, maar hij was er niet voor me.” Bij zowel Linda als haar zus had hij schulden uitstaan, maar dat geld zou ze niet meer terugzien. “Hij had genoeg geld hoor. Hij verdiende voldoende, alleen ging al zijn geld op aan gokken en andere zaken.”
Ze spreken elkaar vijf jaar lang niet. Toch dacht ze nog wel dagelijks aan hem. “Ondanks dat er geen contact is, ben je er wel mee bezig.” En dan belt zijn buurvrouw met het bericht dat haar vader is gevallen en in het ziekenhuis ligt. “Het was heel ernstig. Hij had zijn nekwervel gebroken, maar dat was nog niet het ergste. Na onderzoek bleek dat hij uitgezaaide leverkanker had. Toen wist ik meteen: ik moet erheen.”
In het ziekenhuis hoort Linda dat haar vader na zijn val een dag lang in zijn huis lag voordat er hulp kwam. “Dat gun je niemand. Hij zorgde nooit goed voor zichzelf, hij was erg eenzaam en verwaarloosde zichzelf. Als de schoonmaakploeg vanuit de zorg kwam, stuurde hij ze weg. Dus zijn huis was een grote puinhoop.”
Haar vader belandt in een hospice en zijn einde nadert. Linda en haar zus willen het daarom met hun vader over zijn uitvaart hebben. “Maar hij wilde daar helemaal niet over praten. Hij zei: ‘Zet mij maar aan de kant van de weg’. Dan zei ik: ‘Maar dat kan niet pa, we moeten erover praten.’ Maar hij wilde en kon het niet. Mijn zus en ik zaten wel met de uitvaart in onze maag. Beiden hebben we inkomens rondom het minimum en weinig spaargeld. Ik lag er wakker van, want ook de optie via de gemeente sprak me niet aan.”
Linda besluit te kijken naar een alternatief en googelt op ‘goedkope uitvaarten’. En dan vindt ze een partij die voor 949 euro de uitvaart kan verzorgen. “Dat was nog steeds een flinke hap, maar we konden het met z’n tweetjes wel betalen.” Linda en haar zus leggen hun plan voor aan hun vader. “Hij vond het prima. Het maakte hem eigenlijk niks meer uit.”
De dag van het overlijden van haar vader valt bij toeval samen met de verjaardag van haar dochter. Terwijl ze de verjaardag vieren, wordt Linda gebeld. “Zijn verzorgers zeiden: ‘We denken dat het nu heel snel gaat.’ Toen ben ik er direct heen gegaan. Op het moment dat ik zijn hand vastpakte, blies hij zijn laatste adem uit. Dat was heel mooi. Alsof hij op me had gewacht.” Haar vader overlijdt op 23 februari 2023.
Na zijn overlijden zou de uitvaartbegeleider al snel komen om zijn lichaam op te halen en daarom houden ze op zijn kamer in het hospice nog een kleine ceremonie. “Voor dit bedrag mag je niet bij de crematie zelf aanwezig zijn. Wel krijg je naderhand bericht met de informatie waar je zijn urn kunt ophalen.”
Uitvaartverzorger Eva raakt met bericht over eenzame uitvaart: 'Er is meer aan hem gedacht dan hij had kunnen bedenken'
Dat is inmiddels zo’n acht maanden geleden. Maar zijn as heeft ze nog niet opgehaald. “Ik weet niet zo goed wat ik er mee wil. Hij staat nu nog in Delft. De ene dag wil ik hem ophalen, de andere dag ben ik er nog niet uit. Maar ik heb nog even.”
Dat ze na vijf jaar haar vader weer zag en hij kwam te overlijden, zorgde voor een intense periode bij Linda. “Ik werd weer geconfronteerd met mijn verleden. Met mijn eigen eenzaamheid uit mijn jeugd en de dingen die er gebeurd waren. In zijn laatste dagen heb ik nog wel geprobeerd om het erover te hebben. Maar hij wilde de diepte niet meer in. Het is een heel triest verhaal.
Ook omdat ik wel een vader nodig had, maar hij te veel met zijn eigen problemen zat. En daarbij heeft hij zelf ook een traumatische jeugd gehad. Ik ben uiteindelijk naar hem toe gegaan voor mezelf. Ik kon het wel naast me neerleggen dat het verleden zo is gelopen. En ook omdat ik het hem niet gun om in eenzaamheid te overlijden. Dat gun je niemand.”
Helaas was er nog wel veel gedoe met de erfenis van Linda’s vader. Het was vrij zeker dat deze alleen uit schulden bestond. “Het was nog niet zo makkelijk om daarvan af te zien. Uiteindelijk ben ik er maanden mee bezig geweest, maar uiteindelijk kreeg ik bericht van de kantonrechter dat de erfenis is verworpen; dat werd ook doorgegeven aan alle instanties.”
Inmiddels heeft Linda wel haar eigen uitvaart zo goed mogelijk geregeld. “Ik wil dat mijn dochter niet met dezelfde lasten wordt geconfronteerd als ik. En zelfs als je geen contact meer met je ouders hebt: bij een overlijden weten de instanties je toch weer te vinden. Je bent automatisch erfgenaam. En dat is heel naar. Dus als je het kunt regelen, regel het. Dat scheelt een hoop.”
Miralda gaf de erfenis van haar ouders weg aan goede doelen: 'Enige juiste wat ik ermee kon doen'
