Een familie starten is niet altijd makkelijk, zeker niet voor LHBTQIA+-koppels. Jake (34) en haar echtgenote Karin (37) zijn daarom dit jaar begonnen aan hun ‘baby journey’: een fertiliteitstraject met hulp van een grote spermabank.
Het traject staat nog in de kinderschoenen, maar het stel kan niet wachten.
De Braziliaanse Jake woont al 12 jaar in Nederland. Zeven jaar geleden leerde ze Karin kennen. “Een van de eerste dingen die ik aan haar vroeg, was of ze wilde trouwen en of ze kinderen wilde”, vertelt Jake, die op dat moment al een 4-jarige zoon heeft. Dat bleek ook Karins langgekoesterde droom. Maar een familie starten is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker voor een lesbisch koppel.
“Ons gezin uitbreiden was aan het begin was een uitdagend onderwerp om over te praten. Karin heeft een erfelijke bloedziekte, waardoor ze niet zwanger kan raken. Daar heeft ze het heel moeilijk mee gehad. Het was daarom belangrijk dat we eerst aandacht besteedden aan haar mentale gezondheid, voordat we aan het fertiliteitstraject zouden starten.”
Volgens Jake heeft therapie daar bij geholpen. “Met hulp van een psycholoog heeft Karin geleerd om om te gaan met verdriet, rouw en de angst voor jaloezie. We kunnen nu beter over onze emoties en gevoelens praten.”
Fertiliteitstrajecten Jorie (37) zorgen voor onbegrip op werk: 'Er is te weinig over bekend'
Begin dit jaar klonk dan eindelijk het startschot voor hun baby journey. Met behulp van de European Sperm Bank (ESB) meldden Jake en Karin zich aan voor een fertiliteitstraject. Hoe dat nu gaat? We stellen vijf vragen aan Jake over haar traject.
Hoe is het traject tot nu toe verlopen?
“We wisten altijd al dat we een spermadonor wilden, omdat er geen man in onze omgeving is van wie wij denken dat hij een goede donormatch is. Het is voor ons heel belangrijk dat de donor gezond is, zodat het risico op erfelijke ziektes zo klein mogelijk is. Door de uitgebreide donorprofielen weten we veel over de spermadonor, maar hij heeft geen ouderlijke rechten op ons toekomstige kind. Daarbij kiezen we ervoor om de genen van de donor te vergelijken met mijn genen, om ook zo het risico op erfelijke ziektes te beperken.
In juni hebben we ons ingeschreven bij een vruchtbaarheidskliniek. De wachttijd zou zes maanden zijn, maar al na een paar maanden werden we gebeld voor onze eerste afspraak. Omdat Karin dus vanwege medische redenen geen kinderen kan krijgen, zal ik de baby dragen. Na onderzoek ontdekten we echter dat ik door de spoedkeizersnede van mijn vorige bevalling littekenweefsel in mijn baarmoeder heb. Gelukkig hoef ik niet geopereerd te worden en kregen we groen licht van de gynaecoloog.
Maar voordat we aan een behandeling kunnen beginnen, waarschijnlijk een IUI-behandeling, moeten ook mijn eileiders gecontroleerd worden. Gelukkig verwachten ze ook daar geen problemen aangezien ik al een zwangerschap heb gehad.”
Hoe kijken jullie naar het toekomstige traject?
“We zijn vooral heel blij. Voorafgaand aan de afspraak bij de gynaecoloog, of we groen licht zouden krijgen, was ik niet zenuwachtig. Tot tien minuten van tevoren. Wat als we slecht nieuws zouden krijgen? Gelukkig waren we daarna in de wolken; we komen zo dicht bij onze eerste poging. Daarnaast zijn we ook blij dat we besloten hebben om eerst aan onze mentale gezondheid te werken, voordat we aan deze reis begonnen. Nu kunnen we allebei genieten van bijvoorbeeld een groeiende buik of de eerste trapjes van de baby.
Karin zou graag zelf de baby dragen, maar we hebben de situatie geaccepteerd zoals ie is en een manier gevonden om samen van het proces te genieten. We hebben al zoveel meegemaakt samen en onze relatie heeft tot nu toe alles overleefd. Ondertussen kunnen we niet wachten om ons gezin uit te breiden.”
Groot tekort aan zwarte spermadonoren in VS: 'Meestal binnen enkele minuten uitverkocht'
Krijgen jullie voldoende support?
“Het is essentieel om de juiste mensen om je heen te hebben tijdens zo’n traject. Toen we aan onze baby journey begonnen, hebben we een persoonlijke online counselingsessie gehad. Dat hielp enorm. De European Sperm Bank is heel open en biedt ondersteuning aan toekomstige ouders, maar ook aan de donorkinderen. Daarnaast krijgen we ook begeleiding van maatschappelijk werkers en leren we hoe ook Karin onderdeel kan zijn van het moederschap. Superfijn, omdat we ons op deze manier ook begrepen voelen.”
Zijn er dingen waar jullie tegenaan lopen als lesbisch koppel dat een familie wil starten?
“In Nederland niet, hier kan ik gewoon openlijk over onze baby journey praten. Onze families en vrienden zijn super blij voor ons: ze tonen interesse en stellen veel vragen. Maar in Brazilië is het anders. Daar heerst nog altijd een taboe op same sex koppels. Mijn familie en vrienden daar weten niet hoe ze met onze situatie om moeten gaan. Voor hen is het niet normaal als twee vrouwen samen een gezin starten.
Laatst heb ik het goede nieuws met mijn moeder gedeeld. Ik heb haar een berichtje gestuurd, maar ze heeft niet gereageerd. Ik weet ergens dat ze blij voor me is, maar het is moeilijk voor haar. Uiteraard was ik verdrietig, want je hoopt op een fijne reactie. Maar ik probeer niet te veel van haar te verwachten. Ik krijg soms meer support van vreemden via social media, dan van mijn eigen familie.”
Hoe proberen jullie zelf meer aandacht te vragen voor LHBTQIA+-koppels met een kinderwens?
“Zichtbaarheid is heel belangrijk, daarom delen we heel open over ons fertiliteitstraject op social media. Daar probeer ik vooral liefde te delen, want een familie maak je uiteindelijk met liefde. Het belangrijkste is dat kinderen gelukkig zijn, of je nou een vader en een moeder hebt, of twee moeders of vaders.
Hoe meer zichtbaarheid, hoe sneller onze situatie normaal gevonden wordt. Maar naast support, ontvangen we ook veel haat. Daar raakte ik in eerste instantie van overstuur, maar nu zie ik het anders: mensen die naar reageren hebben zélf extra liefde nodig.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Tess en Annica over hun kinderwens en donorsperma: '2,5 jaar en 15.000 euro verder hebben we een dochter'
