Ideologische tijdlijn

Een vriendin van mij, nu in de vijftig, kreeg haar twee kinderen toen ze begin twintig was. Tegen haar jongere vriendinnen zonder kind maar mét kinderwens, zegt zij altijd: “Als je een kind wil, moet je dat gewoon regelen.” Wachten op de juiste partner is een te groot risico, vindt ze. Het tijdsbestek waarin je als vrouw een kind kunt krijgen wordt dankzij medische ontwikkelingen weliswaar steeds groter, maar is in vergelijking met dat van mannen nog steeds relatief klein.

Nog los van biologische redenen is ook de ideologische tijdlijn doorspekt met idealen en dogma’s. Zo kreeg ik m’n hele puberteit te horen dat je absoluut geen tienermoeder mocht worden. In mijn twintigerjaren was je als meisje niet cool voor de jongens als je zei graag of überhaupt kinderen te willen, want werkelijk niemand zat daarop te wachten. Maar dan word je dertig en klinkt het ineens: “Nou nou, ik zou maar een beetje vaart maken als ik jou was.” Dan moet je binnen een paar jaar de juiste partner zien tegen te komen en moet het ook nog maar net lukken om zwanger te worden.

Het is kortom nogal een opgave, en je zult de eerste niet zijn bij wie het krijgen van een kind niet lukt. In Nederland krijgt één op de vijf vrouwen geen kind. 10 procent van hen kiest daar bewust voor, voor 10 procent is het fysiek niet mogelijk en voor de overige 80 procent geldt dat het ze simpelweg overkomt. Niet de juiste partner, geen stabiele woning, geen toereikend inkomen, je partner wil niet, enzovoorts.

Hoe weet je nou écht zeker of je kinderen wil? 'Het 'moederinstinct' bestaat niet. Laat niemand je aanpraten dat dat wel zo is'Lees ook

Bewust Alleenstaande Moeder

Persoonlijk vind ik dat je je niet zou moeten laten weerhouden door de afwezigheid van een partner als je écht een kind wil. Het idee dat een kind het gezondst opgroeit met twee ouders is echter hardnekkig. Het ideaal van het gezin blijft bestaan, ook al zijn gezinnen vaak een broeiplaats van problemen en eindigt 40 procent van de huwelijken in een scheiding.

Ook toen we deze vraag bespraken tijdens Kroegpraat kwamen er berichten binnen in de trant van: ‘Denk ook eens aan het kind, dat moet opgroeien met één ouder. Niet alleen maar rozengeur en maneschijn, hoor.’ Wat een opmerkelijke reflex is dat toch. Alsof opgroeien met twee ouders dat wel altijd is? Ongeveer iedereen met gescheiden ouders die ik ken heeft daar een knauw van gehad.

Wat een voorrecht moet het zijn om geboren te worden bij een vrouw die jou héél graag wilde. Die een netwerk en vangnet om zichzelf heeft gebouwd vol mensen die van haar en ook van jou houden. Dat je van jongs af aan al leert dat liefde zich niet laat beperken tot de hokjes die de maatschappij aanbiedt.

Kortom: I applaud you. En dan nu hier tips en bondgenoten. Want ze zijn er, en veel ook.

De adviezen

‘De podcast ‘Wil ik een kind’: supergoede, onderzoekende en tevens vaak humorvolle podcast die verdergaat dan alleen de titel. Veel gaat over precies dit: het loskoppelen van de kinderwens van een romantische relatie. Veel luisterplezier in alles rondom alleenstaand ouderschap of kiezen voor een andere weg dan ‘de norm’. Ook binnen relaties. Heel openminded en gaat echt heerlijk los op allerlei mogelijkheden die je nog nooit had kunnen bedenken rondom ouderschap.’

‘Hij is veertien en zit naast me op de bank. Beste beslissing (en stoerste) van mijn leven. Geen seconde spijt gehad.’

‘Ja! Ik ga intentioneel co-ouderschap doen. Ik deel het ouderschap met een homostel. Hebben elkaar anderhalf jaar geleden via een speeddate van Meer Dan Gewenst ontmoet en ben zooo blij dat ik ze ken. Hebben heel bewust het proces doorlopen om te zien of we elkaar mogen, kunnen vertrouwen en op één lijn zitten qua ideeën over ouderschap. Meer Dan Gewenst heeft ook informatiedagen over andere vormen van niet-traditioneel ouderschap binnen een relatie. Ook de juridische kant ervan. Ik vond dat heel fijn en verhelderend. Zij hebben ook een website waar je oproepjes kan plaatsen als je op zoek wilt naar een donor of co-ouder.’

‘Helemaal eens, ik zit er ook in. Heb inmiddels wel een vriend en hij heeft die wens niet, ik wel. Geen idee hoe het leven gaat lopen, maar wil nooit terugkijken en mezelf (of hem) verwijten dat ik het niet heb geprobeerd. Mijn traject is nog zonder resultaat en verloopt niet heel soepel, dus ik zit inmiddels in de modus van niet te ver vooruit denken en elke dag (en stap) maar nemen zoals die komt. Eerst ook nog een beetje therapie gehad om te verwerken dat het niet mijn oorspronkelijke ideaalplaatje ging zijn. Praktisch gezien: als je nu in het denkproces zit, zou ik me alvast inschrijven bij een Nederlandse donorbank. Weet niet precies hoe dat werkt maar volgens mij zijn er wachttijden. Bij mij kreeg het allemaal wat haast vanwege leeftijd en weinig eicellen dus ik kon daar niet op wachten, wat in mijn geval betekent: donor uit een ander land tegen achterlijke commerciële prijzen. Misschien ga je er nooit gebruik van maken, maar dan heb je die optie in elk geval.’

‘M’n zus heeft dit recentelijk gedaan en het was de beste keuze van haar leven. Ze heeft wel een groot supportteam a.k.a. de familie, met wie ze het eerst heeft overlegd qua opvang en hulp. Maar ze geniet elke dag. Het is een zwaar en soms eenzaam traject die je niet moet onderschatten qua teleurstellingen, medische trajecten etc. maar als het je droom is om moeder te worden, dan zeker doen.’

‘Jaaa! De podcast ‘Eitje’ maar volg ook Celine Charlotte op insta (zij is inmiddels single mom). Heeft alles vastgelegd, ook in een podcast. Heb ik veel aan gehad om een keuze te maken.’

‘Bondgenoot! Sinds 6 januari moeder van een zoontje. Weet niet waar je woont, maar Medisch Centrum Kinderwens is een heel fijn (en persoonlijk) alternatief voor een normaal ziekenhuis. Zeker als bewust alleenstaande moeder is het fijn als er goed gecommuniceerd wordt én het overgrote deel aan medewerkers/doktoren is ook vrouw. Vond ik persoonlijk prettig.’

Carolien Borgers koos (letterlijk) eieren voor haar geld - luister de podcast 'Over Tijd'Lees ook