In haar werkende leven is ze niet betrokken bij de zwangerschap van haar cliënten. “Maar bij mijn vriendinnen ben ik privé betrokken. Ze kunnen met hun vragen altijd bij mij terecht.” Als kraamverzorgende begint haar werk tijdens de bevalling. “Dat is heel bijzonder. Ik ben bij de geboorte, soms ben ik de eerste die de baby vasthoudt. Ik heb altijd tranen in mijn ogen van ontroering.”

Bevallingen van vriendinnen

Ze geniet ervan om haar barende vriendinnen bij te staan. “Het is mooi om te zien. Ze worden moeder, veranderen als persoon. Het is dankbaar om ze daarin te begeleiden, de eerste momenten vast te leggen en ze lekker te verwennen in het kraambed. Juist omdat we elkaar zo goed kennen, is het huiselijk en vertrouwt. Ik hoor hoe de baby heet, zie hoe broertjes en zusjes de baby leren kennen en ben er bij als de opa’s en oma’s – die ik vaak ook persoonlijk ken – langskomen.”

Tekst gaat verder onder de foto’s.

Rose Anne leert haar vrienden op deze manier bovendien beter kennen. “Ik ben acht dagen bij het gezin in huis. Dan leer je elkaar op een andere manier kennen. Ik doe het huishouden, kook het eten en je praat over andere dingen dan je doet terwijl je een wijntje drinkt. Ik maak foto’s en bij bijna al mijn vrienden hangen die foto’s aan de muur. We hebben het regelmatig over de herinneringen aan de bevalling. Het maakt dat we closer worden.”

Inez bevalt in bad met haar zoon erbij: 'Af en toe kwam hij mijn hand vasthouden'Lees ook

Stevig aanmoedigen

Het is intiem, maar soms ook voor grappige momenten. “Eén van de mannen moedigde zijn vrouw aan alsof ze op het punt stond een goal te maken tijdens het WK voetbal, heel fanatiek. De mannen trekken vaak naar me toe. Het is voor hen ontzettend spannend als hun vrouw aan het bevallen is. Dan wisselen we een blik van verstandhouding. Met een knikje kan ik de man in kwestie soms al geruststellen. Dat is heel leuk.”

Toch is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn. “Soms gaat een bevalling niet goed. Laatst was ik bij een mooie badbevalling, alles verliep super. Goede controles, geen bijzonderheden. Maar toen het kindje geboren was, ademde het niet. We zijn meteen begonnen met een reanimatie en hebben 112 gebeld. De politie kwam ter plaatse. Al snel volgde een ambulance en een traumahelikopter. Medische handelingen kunnen we thuis niet uitvoeren.”

“Dat laat je niet los. Ik kon alleen maar denken: hopelijk redt ze het en komt ze erdoor. De ouders zijn geen vrienden, maar wel bekenden. Inmiddels gaat het goed met de baby, maar als je de mensen kent dan voel je het verdriet ook beter. Dan komt het meer binnen. Dat is een nadeel.”

Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door 𝗞𝗿𝗮𝗮𝗺𝘇𝗼𝗿𝗴 𝗟𝗮 𝘃𝗶𝗲 B.V. (@kraamzorglavie)

Lianne's bevalling duurde vijf dagen: 'De moed zakte me in de schoenen'Lees ook