Toen Justin zijn vader verloor, hakte dat er vanzelfsprekend flink in, vertelt zijn moeder Veroesjka. Maar een knuffel met de gelijkenis van zijn overleden vader, gaf hem veel steun. ‘Hij herkende hem meteen. Dat raakte me zo’.
Knuffelmakers Liesbeth en Caressa maken knuffels van mensen en dieren. Vaak zijn deze al overleden. Veroesjka (50) vertelt wat de knuffel voor haar zoon deed.
Veroesjka: “Mijn man leed aan blaaskanker. De eerste keer dat hij dit had, werd de tumor weggehaald, maar na een halfjaar waren er ineens drie nieuwe tumoren. Toen was meteen duidelijk dat hij niet meer beter zou worden. Justin was toen 7 jaar. Ik vond het vooral heftig voor mijn zoon. Dat hij zijn vader zo moest zien aan het einde van zijn leven.”
Ze betrekken hun zoon overal bij. En zodoende vertelt zijn vader aan Justin dat hij komt te overlijden. “In het ziekenhuis riep hij Justin bij zich en vertelde hij aan hem: ‘Papa moet je wat vertellen. Want papa heeft niet meer zo lang te leven.’ Toen vloog Justin in zijn papa’s armen en was het huilen.”
Ondanks zijn jonge leeftijd begreep Justin wel heel goed wat dat betekende. “Het is een heel wijs kind en hij had al veel meegemaakt in het ziekteproces van zijn vader. Maar zoals dat bij kinderen gaat, ging het daarna al weer snel over Paw Patrol. Zo zijn kinderen.”
Voor Justins vader was het niet makkelijk om zijn zoon achter te laten. “Ze hadden een heel hechte band. Hij was dol op hem. Ook luisterde Justin veel beter naar zijn vader dan naar mij. Misschien ook omdat hij in een rolstoel zat. Bij hem liep hij netjes naast de rolstoel, bij mij stuiterde hij alle kanten op. Misschien voelde hij aan dat hij wel moest luisteren.”
De vader van Justin koos uiteindelijk voor euthanasie en dat deed hij ook voor zijn zoon. “Hij wilde dat Justin hem zou herinneren zoals hij was. Niet als een doodziek en uitgemergeld iemand. Hij wilde als zichzelf sterven.”
Lathicia's moeder pleegde euthanasie: 'Tot de allerlaatste seconde hield ze me vast'
Ook gaven ze aan hun zoon de keuze of hij hierbij aanwezig wilde zijn of niet. “We zeiden: ‘Je mag op de bank zitten en naar je iPad kijken, maar je mag er ook bij zijn als het gebeurt.’ Hij wilde er toch bij zijn. En ik ben zo blij dat we dat gedaan hebben. Zo kon hij al zijn vragen stellen. Anders zou hij altijd blijven denken: ‘Wat heeft die dokter met mijn vader gedaan?’. Maar nu wist hij precies wanneer papa ging slapen en wanneer zijn hart ermee zou stoppen. Het was belangrijk dat hij het zou zien, zodat hij echt wist dat zijn vader overleden was.”
Justin had veel verdriet en het jaar na het overlijden van zijn vader slaapt hij elke nacht bij zijn moeder in bed. “Zijn verdriet kwam vooral ’s nachts en dan vond ik het fijn als ik bij hem was. Dan kwam hij bij me huilen. We praatten er ook veel over of we keken filmpjes van zijn papa.”
Maar toen Veroesjka het idee van de knuffels op internet tegenkwam, dacht ze: die moet ik hebben. De knuffels worden met de hand gemaakt door twee creatievelingen van de Knuffelmakers. Zij zorgen ervoor dat de knuffels op de (overleden) dierbaren lijken, zo vertelden ze eerder aan LINDA. Dat is niet alleen bij een overlijden, maar ook bij andere vormen van gemis, zoals bij ziekte of een scheiding.
Ook voor Justin zorgde de knuffel voor veel steun na het overlijden van zijn vader. “Nadat ik foto’s had gemaild en mijn goedkeuring had gegeven, duurde het ongeveer een maand voordat we de knuffel binnen hadden. Ik vond het zo spannend. Mijn zoontje is meestal al zo dankbaar als hij een cadeautje krijgt, dus toen hij dit zou krijgen, zag ik zijn reactie al helemaal voor me.”
De reactie is vastgelegd op een filmpje op Instagram van de Knuffelmakers en vind je onder dit artikel. “Toen hij zijn cadeau uitpakte, herkende hij zijn papa meteen. Het was een combinatie van huilen, lachen, blijdschap en dat alles tegelijk. Dat raakte me zo.” De jaren erna ging de knuffel dan ook overal mee naartoe.
Inmiddels is Justin alweer 12 jaar en laat hij zijn ‘papa steeds vaker thuis’. “Nu ligt het in zijn bed en zo nu en dan knuffelt hij er nog mee. De knuffel heeft hem zo heel veel steun gebracht. Hij praatte er soms ook mee, over wat hij had gedaan, als hij verdriet had of hij vertelde dan dat hij hem miste. En hij lijkt nog steeds.”
Nu jaren later is het zelfs mogelijk om een geluidsfragment van een dierbare aan de knuffel toe te voegen. Ook dat vindt Veroesjka een fantastisch idee. “Als dat er al was, toen ik de knuffel bestelde, had ik dat zeker gedaan. Op de dood heerst een soort taboe. Mensen vinden het vaak moeilijk en ingewikkeld. Je moet er gewoon iets moois van maken en dit is iets moois. Dan horen ze toch even de stem. En bij filmpjes hoor je die ook terug, dus waarom dan niet bij een knuffel?”
Inmiddels is het vijf jaar na het overlijden en is Veroesjka gelukkig met een nieuwe liefde. “Ik had dat niet verwacht. Ik had het wel gehoopt, maar je weet nooit hoe het loopt. Twee jaar na het overlijden kwam ik hem tegen. Nu hebben we een heerlijk samengesteld gezin en kreeg Justin er in één klap een zus en twee broers bij. Dat hebben we wel heel rustig aangepakt en nu vindt hij het helemaal geweldig. Ze zijn inmiddels niet meer bij elkaar weg te slaan.”
De emoties van het overlijden en het verdriet verwerkte Veroesjka in het volgende gedicht. Ook de impact van de knuffel wordt hierin duidelijk:
En voor mij als moeder voelt dat zo ontzettend fijn!
En zie hier het filmpje met de reactie van Justin op het krijgen van zijn knuffel.
Dit bericht op Instagram bekijken
Knuffelmakers Liesbeth en Caressa: 'Je kunt je tranen in een knuffel kwijt'
