De baby van Karianne van Vliet (33) was zo klein, dat ze niet goed kon drinken uit de borst. Tot grote frustratie bij moeder Karianne: “Ik heb werkelijk alles uit de kast gehaald om het te laten slagen.” Uiteindelijk lukt dat, maar het was een emotionele rollercoaster.
Karianne is GZ-psycholoog en vertelt aan LINDA. haar verhaal – en legt uit wanneer je kunt spreken van een borstvoedingstrauma.
“Bij mijn eerste kindje verliep de borstvoeding heel moeizaam, vooral de eerste vier weken waren bijzonder pijnlijk”, blikt Karianne terug. Het is zelfs zo erg dat ze tegen elke voeding opziet en overweegt ermee te stoppen. De moeite ontstaat mede doordat haar dochter bij de geboorte slechts 2.500 gram weegt, waardoor het voor haar baby veel energie kost om te drinken.
“Er lag zoveel druk op. Ze moest aankomen. Ik zat daardoor in een sneltrein waar ik niet uit kon stappen. De baby moest elke twee uur gevoed worden. En zodra ik zou overstappen op kunstvoeding, dat weet je dat dit het begin van het einde van de borstvoeding is. Het was heel stressvol.” Kariannes baby heeft moeite met aanhappen en alle inspanningen leiden uiteindelijk tot veel pijn en tepelkloven. “Het was zo pijnlijk. En eigenlijk is dat zelfs een understatement.”
Tijdens haar kraamperiode ligt de focus van Karianne volledig op de voeding. “Ik had last van tunnelvisie en was alleen maar bezig met de voedingen, hopend dat de volgende minder pijnlijk zou zijn. Maar je weet ook dat spanning doorwerkt op je baby. Daardoor waren we allebei gespannen, wat de tijd tijdens het voeden niet aangenaam maakte.”
Na drie weken ontdekken ze dat haar baby een te korte tongriem heeft, die ze na enige twijfel laten klieven. “Het bleek uiteindelijk een kleine ingreep, minder heftig dan ik had gevreesd.”
Toch brengt het klieven van de tongriem niet direct verlichting en blijft de borstvoeding pijnlijk. Na een paar dagen besluit Karianne dat het zo niet verder kan. “Met die beslissing viel er al zo’n last van mijn schouders af”, herinnert ze zich. Ze verving eerst een voeding door kunstvoeding en na een paar dagen nog een. “En toen ineens ging het lopen en deed het geen pijn meer. Dat was zo’n verademing.” De kunstvoeding liet ze vervolgens weer achterwege en uiteindelijk gaf Karianne een jaar lang borstvoeding.
“Vanaf dat moment werd het echt een moment tussen ons. Dat het toen wel begon te lopen, maakte veel goed voor de intense spanning na de geboorte. De periode na de bevalling is sowieso een wirwar van emoties. Alles draaide alleen maar om de voeding, wat me onzeker maakte. Het was werkelijk een emotionele rollercoaster.”
Bij haar tweede zwangerschap besluit ze al voor de geboorte hulp in te schakelen. “Ook nu vond ik het weer heel spannend, maar ik wilde het wel doen. Ik merkte dat ik al tegen het einde van mijn zwangerschap begon te malen hierover.” Ze neemt contact op met de lactatiekundige, bespreekt haar vorige borstvoedingservaring, stelt een voorbereidingsplan op en spreekt af direct aan de bel te trekken als het niet goed gaat.
Hoe borstvoeding in het openbaar (onterecht) iets 'onfatsoenlijks' werd
Een paar dagen na de geboorte van haar zoontje wordt de borstvoeding weer pijnlijk. Ditmaal neemt ze, zoals besproken, direct contact op met de lactatiekundige. En met wat tips kan ze weer vooruit. Dat zorgt direct voor meer rust.
Er zijn veel meer vrouwen die pijn of andere problemen bij de borstvoeding ervaren, maar die niet tijdig aan de bel trekken. Het gevolg is dat sommige vrouwen eerder stoppen met de borstvoeding dan ze eigenlijk willen. “Dat kan heel vervelend voor ze zijn, omdat zo’n besluit veel impact kan hebben.”
Binnen haar praktijk is Karianne gespecialiseerd in psychische klachten die met het ouderschap samenhangen, en daar komen dit soort klachten ook voorbij. Bij de vrouwen die Karianne ziet, hangt een borstvoedingstrauma vaak samen met een bevallingstrauma of postpartum depressie. De emotionele impact van mislukte borstvoeding kan onderdeel zijn van klachten zoals somberheid, dwang- of traumaklachten. “Omdat er zo weinig over gesproken wordt, durven vrouwen vaak niet naar de psycholoog te stappen, terwijl dat wel kan helpen.”
Karianne verklaart de emotionele impact van borstvoeding door het basale moedergevoel. “Je wilt daarmee je kind in leven houden. En als het dan niet lekker loopt kan dat ook impact hebben op de hechting tussen moeder en kind. Het trekt zo’n grote wissel op je kraamperiode, terwijl het niet allesbepalend is. Vrouwen zijn bang dat hun kind iets tekortkomt en hebben soms spijt dat ze te vroeg zijn gestopt. In dat geval komt er een stukje borstvoedingsrouw bij kijken.”
Niet iedere vrouw heeft er zo’n moeite mee. “Er zijn vrouwen die de keuze maken om geen borstvoeding te geven of er geen moeite mee hebben om ermee te stoppen. Het gevolg van voortijdig stoppen is vooral groot voor vrouwen voor wie borstvoeding heel belangrijk is. Ikzelf viel ook in die categorie. Ik wilde het heel graag en ik wilde het gevoel hebben dat ik er alles aan had gedaan om het te doen slagen.”
Twee jaar borstvoeding? Voel je vooral niet schuldig als dat niet lukt
Karianne ziet dat ook bij haar cliënten terug. “Het is vaak niet een gedachte, maar een diepe overtuiging. In dat geval is borstvoeding een belangrijke schakel in het laten slagen van jezelf als nieuwe moeder. In veel gevallen is het de opeenstapeling van de bevalling die niet verliep zoals je wilde, de borstvoeding die niet lukt en het gevoel dat je je kind niet kunt troosten. Als de dingen niet slagen zoals ze dat voor ogen hadden, voelen ze zich een slechte moeder, terwijl dat niet het geval is.”
Er zijn ook vrouwen die zich zorgen maken dat ze niet precies weten wat hun kind met borstvoeding binnenkrijgt. “Ze worden er onzeker van, terwijl het moederschap ook een stukje loslaten is. Als moeder weet je of het goed gaat met je kind, ook als je niet precies weet hoeveel er qua voeding in zit.”
Karianne gaat het gesprek aan met deze vrouwen, en voor sommigen is EMDR-therapie een waardevolle benadering. “We kiezen een moment van intense spanning en met EMDR verminderen we die spanning”, legt ze uit.
Ze benadrukt het belang van zelfzorg: “Overweeg wat je ervoor over hebt om borstvoeding te laten slagen. Als het niet lukt, bedenk welke stappen je kunt zetten en zorg voor een hulplijn, zoals het nummer van een lactatiekundige in je telefoon. Of doe voor een voeding mindfulness-oefeningen (op bijvoorbeeld Spotify, red.) zodat je tijdens het voedingsmoment meer ontspannen bent. En wat je ook besluit, uiteindelijk weet je als moeder wat het beste is voor je kind. Je mag erop vertrouwen dat het goed komt.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Renée (34) kreeg D-TSR: 'Van borstvoeding geven werd ik depressief'
