In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week is dat Jennifer Timmer (34).
In mei overleed Mark, haar man en de vader van haar twee dochters.
In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week is dat Jennifer Timmer (34).
In mei overleed Mark, haar man en de vader van haar twee dochters.
“Mark was een echte ondernemer”, vertelt Jennifer. “Hij stond volop in het leven: hij was de directeur van een timmerfabriek, zat in het bestuur van de branchevereniging en was voorzitter van het paardenconcours. Mark hield van Jeep- en motorrijden en was een hele lieve vader. Ook met de kinderen was hij altijd actief. Hij ging met ze skiën, naar het pretpark of paragliden.”
Jennifer leert Mark kennen als ze negentien is. “Ik werkte in het restaurant van mijn ouders. Daar kwam hij elk weekend met zijn vriendengroep. Ik zocht een plekje aan de bar toen ik klaar was met werken. ‘Hier is nog een barkruk vrij’, zei hij. Ik ben daar gaan zitten en raakte met hem gesprek. Ik vergat alles om me heen, het was liefde op het eerste gezicht. Ik ben nooit meer van zijn zijde geweken.”
Het stel laat er geen gras over groeien. Ze kopen een huis, geven elkaar het jawoord en komen erachter dat ze hun eerste kindje verwachten. Het leven lacht ze toe. “We hebben twee dochters. Fleur is 10 en Liza 5. We waren gelukkig, genoten van het leven. Hadden het financieel goed en konden daardoor leuke dingen doen. We hebben zo vaak tegen elkaar gezegd: ‘Wat hebben we het goed!'”
Maar ruim een jaar geleden begint Mark gewicht te verliezen. “Hij kreeg een smal gezicht. Zelf dacht hij dat het kwam door stress en drukte. In september werd hij grieperig en gaf hij veel over. ‘Je moet naar de huisarts’, zei ik. Hij had eerder dat jaar een navelbreuk gehad en ik kon me niet voorstellen dat dit goed was. Volgens de dokter had hij een darmontsteking. Dat klonk logisch, maar hij werd niet beter. Twee weken lang keken we het aan.”
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Isa Hoes hield diagnose borstkanker zo lang mogelijk voor zichzelf: 'Alleen met mijn inner circle gedeeld'Lees ookZe besluiten opnieuw naar de huisarts te gaan vanwege aanhoudende buikpijn en een gebrek aan eetlust. “Hij werd doorgestuurd naar het ziekenhuis en belandde op de spoedeisende hulp. Mark werd onderzocht. We hadden besloten dat ik wel even naar de kinderen kon. Later die dag zou ik hem weer ophalen.”
“Toen hij me belde dat ik terug moest komen voor de uitslag, wist ik dat het foute boel was. Hij bleek darmkanker te hebben met uitzaaiingen in het buikvlies. Toen een operatie in Nieuwegein werd afgewezen omdat hij te veel uitzaaiingen had, wisten we dat hij dood zou gaan. We waren verslagen. De kanker maakte hem lichamelijk, maar ook geestelijk kapot.”
Het stel praat veel. “We hebben alles besproken wat we moesten bespreken. Over de kinderen, over ons, hem en mij. Hij zei dat hij wilde dat ik weer gelukkig zou worden.” Zijn laatste wens? “Skiën met de kinderen in Oostenrijk. De artsen hadden niet verwacht dat het hem zou lukken, maar begin dit jaar heeft hij dat toch nog gedaan.”
Als het lijden ondraaglijk wordt, kiest hij voor euthanasie. “Liza wilde erbij zijn, Fleur niet. Hij lag in onze tuinkamer met uitzicht op de weilanden. Ook mijn broer en zijn twee beste vrienden waren in de ruimte. Mijn ouders en schoonouders stonden te wachten op de oprit. Het was precies zoals hij het graag wilde, naast zijn motor, met de muziek van Live en de mensen die van hem hielden.”
Op 3 mei overlijdt Mark op 41-jarige leeftijd. “Ik gunde het hem om dood te gaan. Het leven was uitzichtloos lijden geworden met veel pijn, braken en verdriet. Ik heb momenten waarop ik erg verdrietig ben. Ik mis mijn man, mijn maatje, het samenzijn. Morgen zwemt Liza af voor haar A-diploma. Daar wil je samen bij zijn. Maar ik moet door. Dat wilde hij ook. Zijn motto was: geniet van het leven en maak herinneringen.”
Wil jij ook het verhaal vertellen van jou en je overleden dierbare? Mail je naam, leeftijd, telefoonnummer en in een paar zinnen je verhaal naar lezer@linda.nl o.v.v. Monumentje.
Karin verloor haar zoon Luke (18) aan kanker: 'Raar om de laatste uren van je kind door te maken'Lees ook