‘Hoor wie klopt daar kinderen?’ Als kind geloof je heilig dat de sinterklaascadeaus via de schoorsteen in je schoen belanden en Piet de pepernoten door de gang strooit.
Maar dan blijkt het opeens de broer van je vader te zijn, en weet jij plots van het ‘Grote Geheim’. LINDA.lezers Kristel, Lucienne en Marieke vertellen hoe zij erachter kwamen.
Kristel was 7 jaar toen ze erachter kwam
“Ik weet nog precies hoe ik bij de vogelkooi in de woonkamer stond toen mijn zus het mij vertelde”, vertelt Kristel. “Mijn vader was in de keuken met haar in gesprek. ‘Volgend jaar kan het pas. Kristel weet het nog niet’, hoorde ik hem zeggen. Ik, nog steeds stilletjes in de woonkamer, had geen idee waar dit over ging. Plots kwam mijn zus naar me toe gelopen en zei: ‘Kristel, Sinterklaas bestaat niet’. Ze rende terug naar mijn vader en riep: ‘Zo, nu weet Kristel het ook, nu kunnen we surprises doen’.
Ik bleef een beetje beduusd achter, ik geloofde haar niet. Hoe kon Sinterklaas niet bestaan? Die week erna werd op school gezegd dat Sinterklaas wat voorbeeld cadeau’s had gestuurd en dat wij moesten kiezen wat we wilden hebben. Een mooie kans om het even te checken bij de juf. Ik stond op en riep: ‘Maar Sinterklaas bestaat toch niet?’. De juf kon dat hélemaal niet waarderen en ik werd meteen op de gang gezet. Ze was heel boos, ik mocht het er absoluut niét meer over hebben.”
“Toen de Sint op school kwam heb ik goed opgelet, er kwam een Piet voorbij die mij nogal bekend voorkwam. Ik hield hem een tijdje in de gaten. En ja hoor, het bleek mijn oom te zijn. Het heeft even geduurd voordat ik wist wie zich achter die grijze baard verschuilde.
Helaas was het toen over met de pret. Op pakjesavond werden er surprises uitgepakt en kwamen alle verhalen boven tafel: wie eerder mijn schoen had gevuld, wie de cadeaus kocht en dat wij alles geloofden. Sindsdien is nooit meer het licht zomaar uitgegaan als mijn vader naar de wc moest. Ook de zak met cadeau’s voor de deur die daarop volgde, heb ik niet meer gezien.”
Sinterklaas vieren? Deze lekkernij halen we dit jaar massaal in huis
Lucienne was 6 jaar toen zij erachter kwam.
“Als tweede in een gezin van vier, hoorde ik het ‘nieuws’ van mijn oudste broer”, vertelt Lucienne. “Mijn broertje en ik wilden hem absoluut niet geloven. Niet alleen omdat ik de ‘angst’ had dat we niets meer zouden krijgen als het geheim zou uitkomen, maar ook omdat ik wist dat er niet zoveel te besteden was. Mijn moeder was daar altijd heel open in. Als we iets wilden hebben liet ze haar bijna lege portemonnee zien en zei: ‘Hier moeten we nog de hele week mee doen’. Om zijn verhaal kracht bij te zetten, vertelde mijn broer dat onze moeder de cadeaus in een oude metalen broodtrommel verstopte, bovenop het keukenkastje. Daar kon immers niemand bij. Mijn broertje wilde dit gelijk bevestigd hebben.”
“Hij klom op het granieten aanrecht, ging voorover hangen waarbij hij zich vasthield aan het vitrinekastje aan de andere muur en probeerde het deksel van de broodtrommel te openen. Maar nog voor hij hiervoor de kans kreeg, bezweek het kastje onder zijn gewicht en viel boven op de wasmachine met wringer. Nadat mijn moeder ons had gevonden en wij vertelden wat we zochten, keek ze ons eerst verbaasd aan. Na een kleine aarzeling vertelde ze het ‘Grote Geheim’.
Mijn vijf jaar jongere zusje had dit alles als éénjarige niet meegekregen, dus voor haar speelden wij nog een aantal jaar het spelletje mee. Zo was mijn moeder een pakje aan het breien voor de pop van mijn zusje. Maar dat kon ze alleen doen als mijn zusje in bed lag en dan lag de pop bij haar. Zodra ze sliep, sloop ik ons kamertje in en haalde voorzichtig de pop tussen haar armpjes vandaan, zodat mijn moeder de maten kon nemen. Daarna legde ik voorzichtig de pop weer bij haar terug. Gelukkig heeft ze dit nooit gemerkt.”
Marieke was 8 jaar toen ze erachter kwam.
“Ik weet nog als de dag van gisteren hoe ik achter het ‘Grote Geheim’ van Sinterklaas kwam”, vertelt Marieke. “Of zoals bij ons zijn naam werd uitgesproken: Sinneklaas. Mijn vijf jaar oudere broer had nét nieuwe sneakers gekregen, blauwe Adidas. Ze vielen op en ik vond ze cool. Op school kwam Sinterklaas altijd langs in de klas, met uiteraard ál zijn Pieten.
Tweede klas lagere school, met bonzend hart zat ik in de klas, want hij wist altijd van ieder kind iets te zeggen. Ik ben er op mijn 45ste achter gekomen dat ik ADHD heb, maar destijds hoorde je dat niet, ik was gewoon druk. Daarnaast was ik bang dat hij er iets over zou zeggen. De pieten stonden rustig naast de Sint en ik bekeek ze vanaf een afstand.
Ik durfde ze niet aan te kijken en staarde naar de grond. Plotseling zag ik blauwe Adidas sneakers, dezelfde als die van mijn broer. Ik weet nog dat ik dacht: wat leuk, dat moet Piet geweten hebben. Terwijl ik omhoog keek, zag ik een lachende Piet naar mij kijken. Ik herkende die lach meteen en hup, er kwam een jolige zwaai achteraan.”
“Ik wist even niet zo snel wat ik moest doen. Opeens vielen de blauwe sneakers ook op zijn plek. Het was míjn broer. Hoe dan? Het voelde als een grote teleurstelling, maar iedereen was jaloers dat Piet naar mij zwaaide. Ik heb het niet op school verteld, dat kwam niet eens in je op. Maar ik denk wel dat er meerdere kinderen waren die het niet meer geloofden. Als ze het er op school over hadden, deed je gewoon alsof je het allang wist.
Thuis vertelde ik het mijn moeder en ze bevestigde het. Tot aan mijn twaalfde, stond er elke 5 december gewoon een zak met cadeautjes voor de deur. En die blauwe sneakers? Ook die werden gewoon gevuld met pepernoten en chocola.”
'Sintspits' verwacht en aangepaste openingstijden op pakjesavond
Dit artikel over het ‘Grote Geheim’ is eerder gepubliceerd op LINDA.nl.
