Als gynaecoloog bij het Diakonessenhuis Utrecht maakt Koen Deurloo talloze bevallingen mee. Mooie bevallingen – zoals zijn eerste moeder geassisteerde keizersnede – maar ook verdrietige bevallingen, waarbij het kindje tijdens of vlak na de geboorte overlijdt.
In de rubriek Bijzondere Bevallingen horen we de opmerkelijkste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
Koen is sinds 2011 gynaecoloog, gespecialiseerd in zwangerschappen en bevallingen. Hij schreef de meest indrukwekkende momenten op in zijn boek Door de ogen van de gynaecoloog. “Je maakt mensen mee op de gelukkigste momenten van hun leven”, vertelt hij. “Dat is leuk en geeft een goed gevoel over de mensheid.”
Maar het heeft ook een keerzijde. “Soms is zwanger worden een lang en zwaar traject, blijkt het kindje ziek of niet levensvatbaar of overlijdt het tijdens of na de geboorte.” Ook dan is hij er voor zijn patiënten. “Ik hou heel erg van zorgen en dit zijn momenten waarop ik veel kan betekenen. Natuurlijk zijn er familie en vrienden die steunen, maar als dokter heb ik extra tools. Ik kan onderzoek doen en meedenken over de toekomst.”
Elke dag is anders en Koen weet nooit precies wat hij kan verwachten. “Ik werk veel met vrouwen tussen de 20 en 45. Dat vind ik een ontzettend leuke groep: zij staan midden in het leven, passen zich gemakkelijk aan, stellen interessante en kritische vragen en staan open voor vernieuwing.”
Zo klopte er zo’n negen jaar geleden een vrouw bij hem aan die – na een traumatische eerste bevalling – had gelezen over een moeder geassisteerde keizersnede. “Ik had dat nog nooit gedaan, maar ik ben me erin gaan verdiepen. In wetenschappelijke databases kon ik geen informatie vinden. Dus ben ik met een anesthesist en twee operatieassistentes in een lege operatiekamer gaan zitten met doeken, plakstrips, jassen en handschoenen. Eén van de assistenten ging op de tafel liggen en we zijn aan de slag gegaan.”
Met elkaar bootsen ze de situatie na. “Hoe help je als moeder je kind uit de buik? Wat moet er precies steriel zijn? We hebben een plan gemaakt en aan de moeder voorgelegd. Zij was enthousiast.” De moeder geassisteerde keizersnede pakt goed uit. “Ik zag hoe blij en opgelucht de moeder was, toen ze het hoofdje van haar baby mocht aanpakken. Ze legde het kindje op haar borst en ging gelijk in de knuffelstand. Het was een prachtige bevalling. De hele OK was er stil van en het kindje was zo rustig.”
Koen gaat er vanuit dat het een eenmalige actie is, maar na de nodige media-aandacht komen er steeds meer aanvragen. “Inmiddels zijn we van één moeder geassisteerde keizersnede per jaar naar vijftig gegaan.”
Ook de manier waarop die wordt uitgevoerd, is veranderd. “Als je elk jaar gesprekken voert met zwangere vrouwen die dit willen en hier ideeën over hebben, dan blijf je vernieuwen. Eén van de vrouwen zei bijvoorbeeld dat ze de baby wilde aanpakken, maar ook huid-op-huid contact wilde. Daarom maken we tegenwoordig een knip in de operatiejas, zodat we deze kunnen openscheuren op het moment dat het kindje geboren is. En vroeger gaf ik de baby deels aan: dan liet ik het hoofd geboren worden en hielp ik met de schouders. Nu begeleid ik haar handen tot boven de incisie en druk ik de baby in de handen van de moeder. Dan is zij écht de eerste die het vasthoudt.”
Marlijns bevalling duurde vier dagen: 'Maanden later was ik nog steeds helemaal op'
De moeder geassisteerde keizersnede is één van de vele hoogtepunten uit zijn carrière. Maar er zijn er ook verdrietige momenten, die nog vers op zijn netvlies staan. “Toen ik jonger was en nog in Amsterdam werkte, begeleidde ik een stel dat in verwachting was van hun eerste kindje. Tijdens een vroege echo – ongeveer met twaalf à dertien weken – kwamen we erachter dat de baby geen schedel had, waardoor de hersenen niet beschermd waren. Die lossen als het ware op in de baarmoeder. Er blijft alleen een klein stukje over, waardoor baby’s vrijwel altijd kort na de geboorte overlijden.”
Het is een schok voor de aanstaande ouders. “Het was zeker dat het kindje tijdens of na de geboorte zou overlijden. Toch wilden ze de zwangerschap niet afbreken. Dit kind was hen door God gegeven. Ik vond het moeilijk. Zeker omdat het superlieve mensen waren, bang om te veel van mijn tijd in beslag te nemen. Dan zag ik ze zitten in de wachtkamer, tussen al die andere bolle buiken, en dan voelde ik hun pijn.”
Als het kindje eenmaal voldragen is, wordt de bevalling opgewekt. “Het heeft heel lang geduurd. De moeder heeft zich er lief en dapper doorheen geslagen. Toen het jongetje werd geboren, had hij een bijzonder huiltje. De moeder nam hem gelijk bij zich en is hem – samen met de vader – enorm gaan knuffelen. Uiteindelijk heeft de baby nog een aantal dagen geleefd, echt uitzonderlijk. Toen dacht ik: het was zwaar om te zien hoe ze deze zwangerschap hebben uitgedragen, maar het was ook mooi dat het leven van dit kind weliswaar kort was, maar tjokvol met liefde.”
Het zijn verhalen die uitgebreid aan de orde komen in zijn boek Door de ogen van de gynaecoloog. “Daarin beschrijf ik mijn werk in het ziekenhuis. Ik deel verhalen over bevallingen die ik heb begeleid, vertel wat ik meemaak en spreek ook over de geboorten van mijn eigen kinderen. Het gaat over de samenwerking met verpleegkundigen, doula’s en fotografen. Over mooie momenten, maar ook over fouten en complicaties. Ik neem je echt mee achter de schermen.”
Door de ogen van de gynaecoloog is vanaf 10 september te koop.
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Sophie koos voor een niet-medische keizersnede: 'Ik ben op mijn gevoel afgegaan'
