Jarenlang werkte Linda Schra (41) in een opvang voor slachtoffers van huiselijk geweld, maar in 2017 besluit ze het roer om te gooien en geboortecoach te worden. Nog altijd vindt ze het fantastisch om ouders op zulke ingrijpende momenten te mogen begeleiden.
In de rubriek Bijzondere Bevallingen horen we de opmerkelijkste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
“Voorheen werkte ik in een opvang voor slachtoffers van huiselijk geweld”, vertelt Linda. “Daar kwamen voornamelijk vrouwen en kinderen. Ik zag veel ellende en hoorde veel verdrietige verhalen. Na vijftien jaar was ik toe aan een nieuwe uitdaging.” Als ze vrienden hoort vertellen over een doula zet dat haar aan het denken. “Ik had nog nooit van het beroep gehoord, maar het begon meteen te kriebelen. Ik wilde vroeger verloskundige worden, dat was er nooit van gekomen. Een doula begeleidt stellen tijdens de zwangerschap en bevalling. Dat was precies wat ik wilde doen.”
In 2018 rond ze haar opleiding af en gaat aan het werk. “Het begint altijd met een kennismaking om te ontdekken of de klik er is van weerszijden. Dit is essentieel. Ik leer het stel kennen en wil erachter komen hoe zij naar de bevalling kijken, wat hun krachten zijn en eventuele zorgen. Als ik dat weet, kan ik mijn begeleiding daarop aanpassen. We bespreken de theorie, maar ook de persoonlijke voorkeuren: wat heb jij nodig, zowel van jezelf als van de mensen die om je heen staan? Als je dat weet, kun je dat aangeven en kunnen zorgverleners je beter helpen.”
Partners vinden dat nog weleens spannend. “Soms zijn ze bang dat ze overbodig zijn als ik erbij ben, maar niks is minder waar. In de praktijk hoor ik vaak terug dat de partner er nu juist meer voor zijn vrouw of vriendin kan zijn. Als doula kan ik beiden ondersteunen waardoor ze het echt samen kunnen doen.”
Volgens Linda kan een doula voor iedereen die een kind krijgt interessant zijn. “Sommige stellen willen goed voorbereid zijn. Anderen zijn angstig na een eerdere traumatische ervaring. De redenen om een doula in te schakelen zijn uiteenlopend, maar vrijwel iedereen vindt het fijn om er van het begin tot het einde een vertrouwd gezicht bij te hebben voor emotionele begeleiding en fysieke ondersteuning: welke houdingen kun je inzetten, welke alternatieven zijn er voor medische interventies en wat kun je doen om te ontspannen?”
Linda werkt nauw samen met de verloskundige. “We hebben hetzelfde doel: een fijne bevalervaring voor en met de ouders creëren. Als je daar beiden bewust van bent, is het fijn om dit samen te kunnen doen We hebben allebei onze eigen expertise en daarmee kunnen we elkaar versterken als we elkaar daarvoor de ruimte geven.”
Inmiddels heeft Linda heel wat bevallingen meegemaakt. “Ik was bij badbevallingen thuis bij kaarslicht, poliklinische en medische ziekenhuisbevallingen en keizersnedes. Wat ik ook heel bijzonder vond, was de bevalling van mijn zusje. Om op zo’n intiem moment in haar leven te mogen ondersteunen was ongelofelijk mooi. Daar ben ik heel dankbaar voor”, blikt ze terug. “Hoe je ook bevalt, die kracht is er altijd. Het maakt altijd indruk. Keer op keer zie ik weer hoe ongelooflijk krachtig, maar ook kwetsbaar een geboorte is. Ik heb gevoeld dat de natuur prachtig kan zijn, maar ook heel hard.”
Niet alles wat ze meemaakt is leuk. Zo was ze getuige van een stilgeboorte. “Soms weet je van tevoren dat een kindje ziek is. In dit geval ging het om een gezonde en voldragen zwangerschap. Het overlijden kwam onverwacht. Dat moment zal ik nooit vergeten. Ik ben langer betrokken geweest bij dit stel dan normaal, omdat we zo’n intens moment hebben gedeeld en het fijn was om er – juist om die reden – met elkaar over te praten.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Verdoving werkte niet tijdens keizersnede van José (34): 'Mijn hartslag sloeg op hol'
Ook kwam de baby van een van de vrouwen die ze begeleidde tijdens een badbevalling thuis klem te zitten met zijn schoudertjes. “Het hoofdje was al geboren, maar het lijfje zat vast. Er moest snel – vrij directief – gehandeld worden: hun dochter van 2,5 jaar was aanwezig en moest met een oppas mee, de moeder moest het bad uit. Een ambulance kwam met de hoogst mogelijke spoed. Als je dat hoort, weet je: dit is serieus, dit zou weleens mis kunnen gaan. Ik was op dat moment zelf zwanger. Dat maakte het nog kwetsbaarder. Gelukkig is het allemaal goed gegaan, maar de kraamzorg, verloskundige en ik hebben nog wel nagepraat om deze ervaring met elkaar te delen.”
Elke dag is Linda bezig met zwangere vrouwen, naderende bevallingen en baby’s. Ondertussen heeft ze ook zelf een kinderwens. “Ik heb drie miskramen gehad. Ik was bang dat het misschien nooit zou lukken.” Maar in 2020 raakt ze in verwachting van zoon Jip. “Het eerste trimester leefde ik in angst en hoop. Ik werd een paar keer op de proef gesteld: had bloedingen op momenten waar het eerder misging. Ik durfde eerst geen babyspulletjes te kopen. De onbevangenheid was eraf, maar het bleef goed gaan.”
In de loop van de tijd groeit het vertrouwen. “Ik heb heel bewust de verbinding met mijn baby opgezocht, al was ik bang dat dat me extra verdrietig zou maken als het weer mis zou gaan. Elke avond als ik onder de douche stond, zong ik hetzelfde liedje van Claudia de Breij voor hem. Nog steeds zing ik het vaak als hij gaat slapen.”
Het lukt haar steeds beter om te genieten. “Ik vond het magisch om zwanger te zijn. Het is fascinerend dat er een kind in je kan groeien. Ik ben dankbaar dat ik dat heb mogen ervaren. De bevalling was misschien wel het mooiste moment in mijn leven. Het was zo’n krachtige ervaring. Ik was in contact met mijn lijf, kon me totaal overgeven. Jip en ik deden het samen. Ik voelde dat mijn lijf dit kon en ik alleen maar hoefde te volgen.” Ze bevalt thuis in bad. “Het ging razendsnel. Ik heb elf minuten in bad gezeten. Jip was al geboren voordat de verloskundige er was. We waren daardoor echt zijn drieën: mijn partner, Jip en ik. Ik had het niet anders gewild.”
Na haar ervaringen met geboorte en verlies schreef ze het herinneringsboek Koester, met liefde gedragen, voor ouders die tijdens de zwangerschap, geboorte of kort daarna hun baby zijn verloren. “Dit boek heb ik gemaakt omdat ik zoiets zelf heb gemist tijdens onze momenten van verlies.”
Haar werk als doula heeft ze inmiddels afgeschaald en ze richt zich met name op het geven van verschillende zwangerschapscursussen, coaching en rituelen. “De belangrijkste dingen die ik zwangere vrouwen mee wil geven is: blijf bij jezelf, volg je intuïtie en je lijf. Ik heb gezien en ervaren dat je lichaam heel goed weet wat het moet doen en wat het nodig heeft. Als een bepaalde houding logisch voelt, neem die houding dan aan. Je voelt het niet voor niks. Zoek van tevoren uit hoe je benaderd wil worden door zorgverleners, wat heb jij nodig, zodat je niet wordt overvallen op het moment suprème. Leer jezelf goed kennen en deel wat je bezighoudt, zodat je kan aangeven wat je nodig hebt en je geboorteteam je daarin kan ondersteunen.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
De tweeling van Bjorn overleed: 'De grond zakte onder mijn voeten vandaan'
Dit bericht op Instagram bekijken
