Gabrielle la Rose werd op jonge leeftijd al geconfronteerd met de zwarte kant van het leven. Maar ze leeft inmiddels haar motto: maak van je gif je medicijn. Ze gebruikte haar ervaringen als inspiratie voor haar debuut ‘Niet geschikt voor publicatie’.
Aan LINDA.nl vertelt ze hoe dat precies zit.
“De eerste jaren van mijn leven waren veilig en beschermd”, vertelt Gabrielle. “Maar toen mijn ouders uit elkaar gingen – ik was een jaar of negen – sloeg het om. Ik ging van totale veiligheid naar een onveilige situatie. Ik kwam noodgedwongen bij mijn moeder en haar nieuwe liefde te wonen. In die tijd werd er nog niet met kinderen gepraat over wat zij wilden. Omdat er sprake was van huiselijk geweld, ben ik uiteindelijk weggelopen en bij mijn vader gaan wonen.”
Ze gaat van Purmerend naar het Beukenplein in Amsterdam-Oost, waar ze nog altijd woont. “Nu is het daar helemaal hip, maar toen was het nog een echte volkswijk. Ik had het goed in vergelijking met veel anderen, maar ik gun het kinderen niet om op te groeien zoals ik ben opgegroeid. Bij mijn vader was ik fysiek veilig, maar wel eenzaam. Ik heb mezelf voor een groot deel opgevoed. Volwassenen zagen me niet en vonden mij vervelend. Ik deed mijn huiswerk bijvoorbeeld nooit. In totaal heb ik op zes scholen gezeten, maar er is maar één keer een mentor geweest die naar mijn vader opbelde om te vragen hoe het met mij ging omdat hij zich zorgen maakte.”
Haar vader is zelfstandig ondernemer en Gabrielle is meestal alleen thuis. “Daardoor was er geen toezicht en kwam ik in aanraking met andere jongeren die ook geen perfecte thuissituatie hadden. Niet iedereen in een volkswijk is crimineel”, benadrukt ze. “Maar in een volkswijk kom je wel gemakkelijker in aanraking met criminaliteit. Ik zag dat sommige mensen hun geld op een andere manier verdienden dan door vakken te vullen in de supermarkt. Het werd voor mij steeds normaler.”
Nederlandse vrouw (27) stierf in Colombia door kogel die bedoeld was voor crimineel
Haar uitlaatklep is schrijven. “Dat doe ik al zolang ik een pen kan vasthouden.” Maar tien jaar geleden wordt het zaadje geplant voor een groter plan: het schrijven van een boek. “Ik werd gevraagd om wat voor te dragen op de boekpresentatie van een journalist. Ik had klotsende oksels, maar heb het wel gedaan. Een van de aanwezigen was Karel Berkhout van het NRC Handelsblad. Naderhand zei hij: ‘Jij moet een boek gaan schrijven’. Ik vond het moeilijk te geloven. Dacht: het zijn troostende woorden, maar ik ben toch begonnen.”
Ondertussen heeft het proces een paar jaar stilgelegen. “Uit angst dat het uitgebracht zou worden en aan zou slaan. Een eigen creatie delen met de hele wereld voelt zo persoonlijk en kwetsbaar.” Maar inmiddels ligt haar roman Niet geschikt voor publicatie in de winkel. “Het is een heftig, gestoord en verdrietig boek waarbij ik heb geprobeerd mensen uit te dagen om na te denken over zichzelf. De hoofdpersonage – Tyrelle – is een gestoord persoon. Ik heb het geschreven vanuit zijn hoofd en hart. Gaandeweg lees je hoe hij is geworden tot wie hij is. Je hoeft zijn acties niet goed te keuren, maar het zou mooi zijn als er uiteindelijk stiekem een klein stukje compassie komt. Dat je gaat nadenken over de vraag: hoe wordt iemand zo?”
Niet geschikt voor publicatie is nu te koop.
René werd veroordeeld voor huiselijk geweld en richtte daarna zelfhulpgroep voor daders op
