Een erfenis van een bekende kan spannend zijn: wie krijgt wat? Maar een erfenis kan ook uit onverwachte hoek komen óf vervelende situaties met zich meebrengen.
Daar kan Katy (54) uit Vlissingen over meepraten. In de rubriek ‘De Erfenis’ vertelt ze erover.
“Ik ben jarenlang advocaat geweest en heb me gespecialiseerd in het familierecht. Allerlei zaken kwamen op mijn pad; van scheidingen tot aan het bewaren van onbevruchte eicellen en erfenissen.” Katy bouwde daardoor een dikke huid op. “Ik was die advocaat die met een streng brilletje tegenover mijn cliënten zat en af en toe van mijn koffie nipte. Soms beet ik ze wat toe, met opmerkingen als ‘ja dat had je kunnen weten toch’. Ja, het was erg.”
Jaren gingen zo voorbij, totdat de ouders van Katy overleden. “Mijn broer en ik hadden een erfenis te verdelen. Dat het huis van mijn ouders door de helft ging, was vanzelfsprekend, maar mijn ouders hadden ook veel kunst, en daar ging het mis.” Die stukken waren niet in het testament opgenomen. “Mijn ouders hebben vast gedacht: die komen daar onderling wel uit. Nou, niet dus.”
Katy’s broer had inmiddels vier kinderen en kon vaak maar net rondkomen. Zijzelf daarentegen had haar eigen advocatenkantoor, verdiende bakken met geld en hoefde alleen naar zichzelf om te kijken. “Mijn broer vond het vanzelfsprekend dat meer dan tweederde van de kunstwerken naar hem gingen, want hij had een gezin en ik was die workaholic zonder leven volgens hem.”
En dat was precies de opmerking die bij Katy in het verkeerde keelgat schoot. “Het gaat niet om mijn broer het niet gunnen, het ging om de manier waarop hij naar mij keek. Ik voelde me ineens minderwaardig, alsof ik er niet toe deed. Is mijn leven minder waard omdat ik geen gezin heb? Blijkbaar werd er zo naar mij gekeken.”
Strijdlustig als Katy is, liet ze het er niet bij zitten. “Ik eiste de helft van de kunstwerken, maar mijn broer had ze inmiddels allemaal al opgehaald en in een loods achter slot en grendel opgeborgen. Ik denk dat ik nog nooit zo hard in mijn leven heb gevloekt, want ik wist dat ik nu naar een advocaat moest stappen. En de meeste van hen ken ik.”
Zo gezegd, zo gedaan. Waar Katy normaal gesproken aan de andere kant zat, was zij nu zelf ineens de ineengekrompen client die haar koffie koud liet worden van de zenuwen. “Ik ging kapot. Ik schaamde me, maar voelde me ook ongelooflijk verdrietig. Zo’n ruzie maakt je kapot, maar een niet goed geregelde erfenis ook.”
Vanwege het Kinderrecht kreeg Katy gelijk en heeft ze inmiddels de helft van de kunstwerken gekregen. “Ik doe er wel toe, daarvoor staat die overwinning, maar contact met mijn broer heb ik niet meer.”
José (63) was jarenlang mantelzorger voor haar moeder: 'Bij de erfenis trok ik aan het kortste eind'
