Moeder

“Mijn moeder was altijd heel flamboyant. Ze droeg opvallende kleding en was het middelpunt van elk feestje, tot grote ergernis van de jarige soms”, vertelt Chantal. “Ze had veel lieve mensen om zich heen en was altijd de hort op, dat werd na de scheiding met mijn vader alleen maar erger. Dan zat ze weer in een luxe wintersportresort in Zwitserland en daarna was ze weer drie weken naar Bali. Echt werken deed ze eigenlijk niet.”

Daarop terugblikkend kan Chantal zich wel voor haar hoofd slaan. “Ik was gewoon te veel met mezelf bezig. In die zin lijk ik veel op mijn moeder. Ik vloog van het ene vriendje naar het andere en deed waar ik zin in had. Als ik weer een berichtje kreeg van mijn moeder over waar ze nu weer zat, grinnikte ik alleen maar en legde ik de telefoon vervolgens weer weg.”

Auto-ongeluk

Die nonchalante houding sloeg om toen Chantal op een ochtend, nu drie jaar geleden, een belletje kreeg. “Een vriendin van mijn moeder belde en vertelde dat ze was overleden bij een auto-ongeluk in België.” Een rollercoaster volgde waarin Chantal direct geconfronteerd werd met de uitgaven van haar moeder. “Als ik het in één woord moet omschrijven: een ramp. Ze had verschillende creditcards die ze niet afbetaalde, ze had een schuld opgebouwd via een telefoonprovider en betaalde haar belastingen niet. Ze kwam daar onderuit omdat ze geen vaste verblijfplaats had.”

Chantal had altijd al wel gedacht dat ze van haar moeder nooit veel zou erven, maar een schuld erven zag ze niet aankomen. “Ik kwam voor de keuze te staan om de schulden over te nemen zodat ik ook een aantal persoonlijke bezittingen van mijn moeder mocht hebben. Of ik zou de erfenis afslaan en zou niks tasbaars van mijn moeder meer hebben.” Chantal wilde graag een aantal sieraden hebben die haar moeder altijd droeg, maar ook die zou ze dan niet mogen hebben.

Schuldig

“Ik ben beeldend kunstenaar en zou failliet gaan als ik de erfenis zou accepteren. Ik ben ontzettend kwaad geweest op mijn moeder. Hoe kon ze zo onverantwoordelijk zijn? Maar ook ben ik kwaad op mezelf. Ik heb zoveel signalen gemist. Ik had de schulden toch kunnen zien aankomen? Dan had ik haar misschien kunnen helpen. Ik voel me er ontzettend schuldig over.”

Erover praten met vrienden helpt, maar het maakt de rouw niet minder. “Ik voel me er leeg door. Mijn moeder viel in één klap weg en ik heb niet eens meer door haar spullen kunnen neuzen. Ik heb het gevoel dat er geen afscheid is geweest buiten de begrafenis om. Daar voel ik me ontzettend klein onder.”

OPROEP

Ook je verhaal doen over een erfenis? Mail je naam, leeftijd en een samenvatting van jouw verhaal naar lezer@linda.nl en misschien vind je jouw verhaal straks terug op LINDA. – eventueel anoniem.

Vera (49) erfde na de dood van haar ouders niets: 'Ik kon het alleen maar fout doen'Lees ook