In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid.
Hieronder lees je drie van de bestgelezen edities van Monumentje in 2024.
In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid.
Hieronder lees je drie van de bestgelezen edities van Monumentje in 2024.
Trigger warning: dit artikel gaat over zelfdoding.
“Enzo was een rustige jongen met een eigen willetje”, beschrijft Anke haar zoon. “Heel voorzichtig en bedeesd pakte hij alles aan. Hij ontwikkelde zich goed op zijn eigen manier. Hij was aanhankelijk, wilde veel knuffelen. Hij werd heel blij van voorlezen, broodjes kaas eten of tv-kijken, zoals de video’s van Juf Roos. Een sociaal en lief kereltje.”
Anke is met haar man Leonardo en zoon Enzo op vakantie in Maastricht als Enzo ziek wordt. “Hij kreeg geen koorts, maar was erg vermoeid, wilde niet meer eten en drinken. Mijn moedergevoel zei dat er iets niet klopte. We hebben het een nacht aangekeken: zou het de volgende ochtend niet goed gaan, dan gingen we naar huis.”
Die nacht gaat het steeds slechter met Enzo. “Het was verschrikkelijk”, blikt Anke terug. “Hij had een natte hoest, hij zat helemaal vol. Hij wilde alleen maar bij ons op schoot liggen. We gingen naar huis, we vertrouwden het echt niet. De 2,5 uur rijden voelden veel langer. Hij heeft de hele weg geslapen en was niet wakker te krijgen. Wij waren zenuwachtig: wat is er nu aan de hand?”
Lees hier de rest van Ankes verhaal.
“Ik heb een hele lieve man en twee kinderen. Mijn zoon Rens was een fantastisch kind. Hij was zo’n lieve, rustige maar sociale jongen. Vooral ook voor mijn moeder. Hij ging altijd mee naar oma, zij waren echt twee handen op één buik”, vertelt Adriënne. Wanneer in coronatijd wordt vastgesteld dat haar moeder alzheimer heeft, gaat het gezin een moeilijk traject tegemoet. Maar dat haar zoon Rens ondertussen zijn eigen moeilijke traject doorgaat, weten ze op dat moment niet. Tot 21 september 2022.
“Mijn man had die ochtend vroege dienst. Rond een uur of vijf ging hij naar beneden. Daar vond hij Rens in de garage. In totale paniek rende hij naar boven. Ik hoorde hem alleen maar schreeuwen: ‘Rens heeft zelfmoord gepleegd.’ Ik weet nog dat ik bed lag en hoorde wat hij zei, maar het kwam niet binnen. Mijn dochter, destijds 15 jaar, was ook wakker geworden van het geschreeuw. Met z’n drieën gingen we naar beneden en daar lag hij, in de garage.”
“Ik weet het nog precies”, vertelt Adriënne. “Op dat moment bel je 112, omdat dat het meest logisch voelt. Terwijl mijn man en ik allebei meteen zagen dat hij niet meer leefde. Er kwamen hordes hulpverleners over de vloer en we hebben meteen onze allerbeste vrienden gebeld. Toen begon het, de rest van mijn leven.”
Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 113 of ga naar www.113.nl. Stichting Zelfmoordpreventie is 24 uur per dag en zeven dagen per week bereikbaar.
Lees hier de rest van Adriënnes verhaal.
Alweer tien jaar geleden verloor Monique haar man en de vader van hun dochter, Jeroen. Maar dat maakt het gemis niet minder. “Jeroen was een krachtig en kleurrijk persoon. Als hij de kamer binnenkwam, dan kwam er echt iemand binnen. Hij was een lieve man en geweldige vader met veel humor. Hij was ook heel fit en had energie voor tien”, vertelt Monique.
Tot ze in december 2013 op vakantie zijn en er iets niet helemaal juist voelt. “Jeroen was af en toe ziek, met eten en drinken ging het ook niet zo lekker, maar het was nog niet zo dat we ons zorgen maakten. Dat veranderde in januari, toen hij last kreeg van een harde buik waardoor we besloten naar de huisarts te gaan. Vrijwel meteen moest er een echo komen, waaruit bleek dat er vocht in zijn buik zat. Ik hoorde het nieuws via een telefoontje op kantoor en ik kreeg meteen een overweldigend gevoel, want vocht in je buik kan nooit goed zijn.”
Moniques gevoel zat er helaas niet naast. “De internist bracht het nieuws: Jeroen had maagkanker met een zegelringcelcarcinoom, met uitzaaiingen naar de dikke darm en het buikvlies. De woorden galmden door mijn hoofd, ik kon het gewoon niet geloven. Dit is een vorm van kanker die voorkomt bij oudere mannen, niet bij jonge, fitte mannen zoals Jeroen. Ik kon het niet rijmen.”
Lees hier de rest van Moniques verhaal.
Rosa (39) verloor grote liefde Lars (43) door lawine: 'Hij overleed op de zesde verjaardag van onze zoon'Lees ook