Dorieke en haar man zijn dolgelukkig als hun dochter wordt geboren. Maar de vreugde maakt plaats voor zorgen als ze zien dat er wat mis is. Het meisje blijkt spina bifida occulta te hebben.
In de rubriek Werpsterren deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“De dag waarop mijn man en ik de sleutel kregen van ons nieuwe huis ontdekte ik dat ik zwanger was”, vertelt Dorieke. “Fantastisch! Alsof het zo had moeten zijn. Het was 2020 en we zaten in de eerste lockdown. Voor mij was dat ideaal. Ik werk in het basisonderwijs en hoefde nu niet om 06.15 uur uit bed, maar schoof om 08.30 uur achter mijn laptop.”
Dorieke is moe, maar heeft verder nauwelijks klachten. “Ik was niet misselijk en had na het eerste trimester weer volop energie. Ik heb tot week 37 fanatiek kunnen sporten.”
De baby maakt geen aanstalten om geboren te worden. “Uiteindelijk ben ik met 42 weken ingeleid. Ik had geen stress of angst en ging er onbevangen in. De bevalling verliep vlot. In zo’n acht uur werd ze geboren.”
Dorieke en haar man Wijnand kunnen hun geluk niet op. “We wisten niet wat het geslacht zou zijn. Vonden het leuk als dat een verrassing was. Mijn man stak niet onder stoelen of banken dat hij een dochter wilde en het bleek inderdaad een meisje te zijn: Hadassa. We waren in de zevende hemel, wisten niet waar we het zoeken moesten. Ze lag op mijn borst en we bleven maar herhalen: ‘Het is een meisje!’.”
Nadat de navelstreng is doorgeknipt, valt Dorieke iets op. “De middelvinger, ringvinger en pink aan de linkerhand van Hadassa waren vergroeid. Ik zei het tegen de verloskundige, maar zat in een roes waardoor het ook niet echt tot me doordrong. Hadassa werd onderzocht en bleek ook een flapje op haar rug te hebben, een soort overtollig huidvet. Daarnaast had ze een afwijkende bilnaad. We werden opgenomen, zodat ze ons konden onderzoeken. Ik had nog niet door dat het probleem groter kon zijn dan haar hand alleen en was blij dat we zo goed verzorgd werden.”
Tekst gaat verder onder de foto.
De volgende dag staat er een MRI-scan op het programma. “Toen kwam het besef: dit is foute boel. Ze maken geen MRI-scan voor alleen een hand. De grond zakte onder onze voeten vandaan. De MRI-scan moest een paar keer opnieuw, omdat Hadassa steeds bewoog. Ook werden er foto’s gemaakt.” Het stel wordt onderzocht door een geneticus. “Hij onderzocht of er sprake was van genetische fouten bij Wijnand en mij en of we in de verste verte toch familie waren. Dat bleek niet zo te zijn.”
Het jonge gezin is in hun kamer als de neuroloog samen met nog vier mensen de kamer binnenkomt. “Zij brachten het nieuws dat Hadassa spina bifida occulta heeft, een aandoening waarbij de bogen van de wervels niet goed gesloten zijn maar open staan. Haar zenuwen zitten vast in een vetbult in haar rug. Het kan zijn dat haar neurologische functies uitvallen als ze gaat groeien.”
Dorieke vervolgt: “De week na de bevalling was gitzwart. Ik wist me geen raad. Had geen idee hoe ik de toekomst voor me moest zien. Maar in het Sophia Kinderziekenhuis hoorden we van een gespecialiseerd team dat ze een zeer milde vorm van de ziekte heeft. Toen draaide alles 180 graden.” Inmiddels is het meisje twee jaar. “Ze loopt, danst en huppelt. We weten niet hoe de toekomst eruit ziet, maar zolang het zo goed gaat als nu genieten we intens.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Werpsterren’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
