In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenken Dewi (52) en Vera (20) hun man en vader Coen, die een maand na zijn diagnose overleed aan alvleesklierkanker.
Coen, Dewi en Vera waren een drie-eenheid. “We missen hem elke dag, ons gezin is ontwricht. Alles is anders.”
Op 18 maart 2022 krijgt de fitte en altijd gezond levende Coen terwijl hij samen met zijn gezin in de familiekamer van het ziekenhuis zit te horen dat hij longemboliën en alvleesklierkanker heeft. Hij heeft uitzaaiingen in de lever en start op 11 april met een zware chemokuur. Een week daarna wordt hij in kritieke toestand opgenomen in het ziekenhuis. Op 20 april overlijdt Coen. “Ik hield hem vast op dat moment en zag het leven uit hem gaan”, vertelt Dewi aangedaan. “De artsen noemden het onverklaarbare turbokanker”, legt ze uit. “Het is zo oneerlijk. Hij heeft zo gevochten voor zijn leven in die 32 dagen.”
Coen was een gangmaker volgens Dewi en Vera. “Hij was altijd degene die de leuke dingen verzon”, vertelt Dewi. Als gezin bezoeken ze musea en ondernemen ze natuurtrips. In augustus 2021 gaan ze voor het laatst met z’n drieën op vakantie, naar Rome. “Het was echt geweldig, echt heel mooi”, blikken moeder en dochter terug.
Het gezin gaat ook buiten de vakanties vaak samen op pad. “We gingen zeker eens per week wandelen en hadden een gezamenlijke hobby: mineralen en fossielen zoeken.” Coen is lange tijd voorzitter van de mineralenvereniging en vervult die functie met veel passie. Dewi: “Hij was ook heel geliefd op zijn werk, had daar al 32 jaar gewerkt. Na zijn overlijden hing de vlag lange tijd halfstok.”
Ashley (30) verloor haar vader Willem aan alvleesklierkanker: 'Een ras-Amsterdammer met een klein hartje'
Coen is Joods, maar niet praktiserend. “Hij was atheïstisch, maar hij vond het wel mooi dat zijn voorouders Joods waren”, vertelt Vera. Hij geniet van de reizen die hij met zijn gezin maakt en heeft een grote liefde voor de natuur. Ook geschiedenis en levensbeschouwing hebben Coens interesse. Dat geeft hij mee aan zijn dochter. “Hij was aan de ene kant een makkelijke vader, maar aan de andere kant ook wel streng. Hij was heel beschermend en zorgzaam”, verklaart zij. Dewi bevestigt dat liefdevol: “Hij hield heel erg van zijn dochter.”
Dewi en Coen trouwen spontaan als ze op reis zijn in Maleisië, na een relatie van negen maanden. Als hij overlijdt zijn ze bijna 29 jaar samen geweest. Dewi kijkt met veel liefde terug op haar leven met hem: “Hij was net als elk mens niet perfect, maar hij was een ontzettend lieve en zorgzame vader en echtgenoot.”
“Zijn eerste sterfdag vonden we echt verschrikkelijk. Maar het allerergste was oud en nieuw, toen stonden we huilend in elkaars armen”, vertelt Dewi. Zij en Vera hebben het er elke dag moeilijk mee dat hun zo geliefde man en vader er niet meer is. “Het gemis wordt steeds meer. In het begin lijkt het nog op een lange vakantie, maar nu daalt het wel in dat hij nooit meer terugkomt.”
Coen is gecremeerd, zijn urn staat bij Dewi in de kamer: “Als ik doodga en begraven word wil ik hem bij mij in de kist.” Het gemis blijft elke dag aanwezig, het is er niet alleen op bepaalde momenten, merken Dewi en Vera. “We proberen de rouw te omarmen, maar het doet pijn. Hij wordt zo ontzettend gemist.” Toch benadrukken ze dat ze nooit de liefde voor het leven zijn kwijtgeraakt. “We hebben elkaar en hij leeft in ons voort.”
Ter nagedachtenis aan Coen Bravenboer 23-01-1967 – 20-04-2022.
Wil jij ook het verhaal vertellen van jou en je overleden dierbare? Mail je naam, leeftijd, telefoonnummer en in een paar zinnen je verhaal naar lezer@linda.nl o.v.v. Monumentje.
Minke's moeder koos voor palliatieve sedatie: 'We dachten dat we nog afscheid konden nemen'
