Kinderen krijgen is ook na de behandeling een optie, maar op de natuurlijke wijze zal het haar niet lukken. “Ik moest eicellen laten invriezen voordat de chemotherapie begon. De chemo zou de snel delende cellen vernietigen: kankercellen, maar ook eicellen. Omdat je als vrouw geboren wordt met een set eicellen waar je het de rest van je leven mee moet doen, was dit de enige optie.”

Eicellen laten invriezen

Het valt haar zwaar. “Het traject deed veel met mijn lijf en hoofd en de punctie was onwijs pijnlijk.” Als de eicellen zijn ingevroren, kan ze beginnen aan de chemotherapie. “Dat duurde zes maanden. Ik was kaal, dik en leek in niets meer op mezelf.”

Maar de behandeling slaat aan en Carlijne wordt schoon verklaard. “De arts had tegen me gezegd dat ik de anticonceptiepil moest blijven slikken en de stopweek moest overslaan om zo te voorkomen dat ik vervroegd in de overgang kwam. Als ik aan kinderen wilde beginnen, moest ik bellen voor een afspraak.”

Zeven zwangerschapstesten

Na zeven jaar kankervrij te zijn, wisselt ze van arts. “Die was verbaasd dat ik de pil slikte. Er waren volgens haar andere manieren om vervroegde overgangsklachten tegen te gaan. Dus stapte ik over op andere medicatie en stopte ik met de pil. Vrij snel had ik weer een cyclus en was ik weer elke maand ongesteld.” Dat had ze niet verwacht. “Ik heb bloed laten prikken en kreeg te horen dat het er inderdaad op leek dat ik een gewone cyclus had. Mijn vriend en ik dachten: laten we het maar gewoon proberen. Binnen een maand was ik zwanger.”

Tekst gaat verder onder de foto.

Esra beviel alleen: 'Hoorde mijn man zeggen dat ik persweeën had, maar ze was al geboren'Lees ook

Ze kan het nieuws nauwelijks geloven. “Ik heb zeven testen gedaan, maar ik geloofde – ondanks alle zwangerschapssymptomen – niet dat ik zwanger was. Pas toen ik het hartje zag kloppen op de echo dacht ik: o mijn god, het is echt gelukt. Toen we mijn ouders de echo lieten zien, geloofden ze het ook niet. Ze dachten dat we een foto van het internet hadden geplukt”, lacht Carlijne.

Sombere gedachten

De zwangerschap van zoon Nino verloopt goed, maar dat is wel anders als ze een jaar geleden opnieuw in verwachting raakt. “De eerste vier maanden heb ik alleen maar gespuugd. Ik was mentaal helemaal in de war, huilde veel en was somber. Ik stopte met werken, omdat het niet meer ging. Ik wilde de baby laten weghalen of met een auto de sloot inrijden, om zo alles tot een einde te laten komen.”

Het is een donkere periode. Ze trekt aan de bel en gaat naar de huisarts, maar die neemt haar klachten niet serieus. “Zij dacht dat er misschien wat met mijn schildklier aan de hand was. Ik wist zeker dat dat het niet was. Het zat in mijn hoofd. Uiteindelijk ben ik via de verloskundige doorverwezen naar iemand die mij heel goed heeft geholpen. Na vier maanden was ik er weer.”

Bevallen in bad

De bevalling gaat goed. “Bij onze zoon wilde ik thuis in een bevalbad bevallen, maar toen ik daar eenmaal inzat, namen de weeën af, ik werd té relaxt. Deze keer beviel ik wel in bad. Ik heb onze dochter Evie zelf aangepakt toen ze uit me kwam, haar opgepakt en tegen me aan gelegd. Dat was superfijn.”

Carlijne is bang dat ze een postnatale depressie krijgt, maar als Evie is geboren, blijft ze zich goed voelen. Inmiddels is haar dochter drie maanden oud. “Het gaat hartstikke goed. Ze drinkt en slaapt goed. Haar grote broer vindt het helemaal geweldig en ook met ons gaat het heel goed.”

Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.

Esra beviel alleen: 'Hoorde mijn man zeggen dat ik persweeën had, maar ze was al geboren'Lees ook