Leena de Wilde (36) heeft cerebrale parese, een houding- en bewegingsstoornis die veroorzaakt is door een beschadiging van de hersenen. Ze is spastisch en zit in een rolstoel, maar dat weerhield haar er niet van om moeder te worden.
In de rubriek Bijzondere Bevallingen horen we de opmerkelijkste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
“Ik ben in India op straat geboren”, vertelt Leena. “Tijdens de bevalling heb ik zuurstoftekort gehad. Mijn moeder kreeg geen medische hulp. Ik ben naar een kindertehuis gebracht. Daar hadden ze gelukkig niet door dat er wat met me aan de hand was, waardoor ik als ogenschijnlijk gezonde baby naar Nederland ben gekomen.”
Leena komt terecht bij haar adoptieouders. Zij komen er al snel achter dat het meisje niet ontwikkelt zoals het zou moeten. “Ik bleek cerebrale parese te hebben. Dat betekent dat ik een verhoogde spierspanning in mijn lichaam heb. Ik span mijn spieren constant aan en ben daardoor aan een rolstoel gebonden. Mijn ouders hebben nooit de nadruk gelegd op mijn beperking. Ze keken naar wat ik wel kon in plaats van wat niet lukte. Dankzij hen heb ik een toekomst. Mijn leven had er heel anders uitgezien als ik in India was gebleven.”
Al van jongs af aan wil ze moeder worden. “Veel vriendinnen van mij hebben kinderen, dat wilde ik ook. Volgens de arts was dat geen probleem.” Dan raakt ze onverwachts zwanger. “We waren hartstikke blij. Ik vond het heel bijzonder dat ik een baby mocht dragen.”
De zwangerschap verloopt wisselend. “In het begin was ik misselijk. Daarnaast had ik de gebruikelijke klachten en werd mijn rolstoel aangepast omdat ik dikker werd. Ik las boeken, zocht veel informatie op op het internet en praatte met mijn vriendinnen. In het verleden heb ik meegedaan met de Mis(s)verkiezing van Lucille Werner (een missverkiezing voor vrouwen met een handicap, uitgezonden op televisie, red.). Een aantal van de vrouwen die ik toen heb leren kennen, heeft ook kinderen. Het was waardevol om contact met hen te zoeken en met hen te praten.”
Vanwege haar beperking is thuis bevallen geen optie. “Ik moest naar het ziekenhuis, omdat ik spastisch ben. Dat vond ik niet erg. Ik wilde sowieso een keizersnede, omdat ik wilde voorkomen dat mijn zoon zuurstoftekort zou hebben. Dat kan natuurlijk altijd gebeuren, maar als ik natuurlijk zou bevallen, zou ik me daar zorgen over maken.”
Als Leena eenmaal constante weeën heeft, gaat ze naar het ziekenhuis. “Het ging allemaal heel snel. Er was haast bij, dus kozen de artsen voor een spoedkeizersnede. Ik werd klaargemaakt, op bed gelegd in de operatiekamer en onder narcose gebracht omdat een ruggenprik bij mij niet lukte.” Als ze wakker wordt, is haar zoon Sylvan geboren. “Ik was dolblij en gelukkig, zat op een roze wolk. Ik had altijd zo graag moeder worden en dat was nu gewoon gelukt. Ik had de zwangerschap volbracht, met steun van mijn vriend en familie.”
Een keizersnede is een zware operatie. “Het herstel duurde langer dan ik verwacht had. Mijn vriend was veel bij mij thuis. Hij zorgde voor de baby en verschoonde de luiers. Ik woon zelfstandig met thuiszorg en kon om extra hulp vragen als dat nodig was. Dat was een prettig idee.”
Inmiddels is de geboorte van Sylvan vijf jaar geleden. “Ik kijk er met een goed gevoel op terug. Ik vind het extra bijzonder, omdat ik zelf geadopteerd ben. Nu heb ik een kindje dat ik alle liefde kan geven dat het nodig heeft.” Dat lukt fantastisch. “Sylvan is vrolijk en leergierig. Hij heeft een goed geheugen en een eigen willetje. Dat is leuk, maar soms ook best lastig. De dingen moeten gaan zoals hij het wil, maar ik ben natuurlijk de baas”, lacht ze. “Hij wil op voetbal, hij zwemt en schaatst. Hij doet van alles!” En hoe het voor haarzelf is, gezien haar beperking? “Ik kan alles, maar het kost mij soms wat meer energie en vergt meer planning, maar dat ik heb er graag voor over.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Aukje van Ginneken is zwangerschapsdocent: 'Bij mijn laatste bevalling liet ik de controle los'
