Annemarie (48) werd vier jaar geleden moeder van haar achtste kind. Ze beviel thuis in bad, omringd door haar zes dochters, de verloskundige, een geboortefotograaf en doula.
In de rubriek Bijzondere Bevallingen horen we de opmerkelijkste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
“Het was een bewogen zwangerschap”, blikt Annemarie terug. “In het begin heb ik mijn relatie verbroken. Het is een pittige keuze om het kind wel te houden, maar niet verder te gaan met de vader.” Mentaal is het uitdagend, maar lichamelijk voelt ze zich goed. “Ik heb alleen maar fijne zwangerschappen gehad. Ik vind mezelf leuker als ik in verwachting ben”, lacht ze. “De coronapandemie vond ik een bijkomend voordeel. Het was heerlijk om lekker thuis te cocoonen.”
Haar wens is om thuis en in bad te bevallen. “Bij mijn zesde kind was dat ook het plan. Ik had toen een andere verloskundige. Zij had een slechte ervaring met bevallen in water, dus toen ik persweeën had, haalde ze me eruit en ben ik in bed verder gegaan. Dat was jammer, al snapte ik het wel. Zij vond het eng. Ik heb daar geen slecht gevoel aan overgehouden.”
Dit keer gaat ze opnieuw voor een badbevalling. “Ook wilde ik er graag iemand bij hebben die er echt voor mij zou zijn, dus ben ik op zoek gegaan naar een doula.” Ze heeft op dat momenteel zeven kinderen: zes dochters en een zoon. “De verloskundige kwam voor alle check-ups aan huis. Mijn meiden raakten er als vanzelfsprekend bij betrokken. Ze waren vaak bij de controles en luisterden mee naar het hartje. Heel intiem.”
Het is acht dagen na de uitgerekende datum als de bevalling begint. “Ik stond uit het raam naar de volle maan te kijken en voelde wat gebeuren. ’s Avonds in bed kwamen de weeën. Om 02.00 uur heb ik mijn oudste dochter wakker gemaakt en haar verteld dat het was begonnen. Ook de verloskundige, geboortefotograaf en doula kwamen. De doula hing lichtjes op, deed kaarsjes aan en zette muziek op. Ik pufte mijn weeën weg. Mijn kinderen werden één voor één wakker en kwamen erbij. Om 07.00 uur ben ik in bad gaan zitten. Het was sprookjesachtig: de zon kwam op, de lucht kleurde roze en oranje en al mijn dochters zaten om me heen.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Johanna had twee keer een postnatale depressie: 'Ik wilde mijn oude leven terug'
Het tafereel ontroert haar. “Ik keek naar mijn jongste dochter. Ze was destijds twee en stond daar in haar luiertje met haar haartjes in de war. Ik besefte dat de dynamiek zou veranderen. Zij was mijn baby, maar zou straks grote zus zijn. Bij één van mijn meiden biggelde een traan over haar wang. Het was zo puur en liefdevol. Ik voelde me gedragen. Om 08.30 uur werd mijn zoon geboren, als prins omringd door al deze vrouwen.” Alleen haar zoon is niet bij de geboorte aanwezig. “Hij was een twintiger en zei: ‘Mam, ik hou zielsveel van je, maar dit is mij een brug te ver’. Dat snap ik helemaal. Hij kwam na de geboorte.”
Annemaries kraamtijd is net zo gelukzalig als haar bevalling. “Mijn dochters kookten. Soms bestelden we eten en aten we met zijn allen op het grote bed. Een week lang zaten we met elkaar in een soort bubbel. Daar hebben we enorm van genoten.”
Toch benadrukt ze dat, hoe sprookjesachtig het ook klinkt, het geen sprookje was. “Sommige mensen denken dat het voor mij makkelijk is, omdat het mijn achtste kind is. Maar ook bij nummer acht is het weer hard werken. Bevallen is spannend en doet altijd pijn, een goede afloop is nooit vanzelfsprekend. Mijn vijfde kind lag in stuit, dat was een helse bevalling. Daarom ben ik blij en dankbaar dat dit zo mooi en bijzonder is geweest.”
Pas naderhand beseft ze hoe groot de impact hiervan op haar dochters is. “Ik vond het gewoon gezellig dat ze erbij waren, maar mijn oudste dochter vertelde naderhand aan al haar vriendinnen dat dit het mooiste was wat ze ooit heeft meegemaakt. De andere meiden hebben dat ook zo ervaren. De verloskundige vond het mooi dat ik dit aan mijn meiden heb kunnen meegeven. Dat ze hebben gezien hoe hun broertje is geboren. Het is een ervaring die zij de rest van hun leven met zich meedragen en voor mij was het een geschenk dat ze er bij konden en wilden zijn. En nu hoop ik natuurlijk dat ik er in de toekomst ook een keer bij mag zijn bij een van hen.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Annelies is doula en begeleidt bevallingen op emotioneel niveau: 'Ik ben hiervoor geboren'
