In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week is dat Angelique van Rij-Stavast (44).
Haar verloofde overleed aan de gevolgen van een zeer zeldzame beenmergziekte.
“Ron en ik waren buren en onze vaders gingen met elkaar om”, vertelt Angelique. “Hij was drie jaar ouder. Ik was destijds veertien, hij zeventien. Ik was bang dat hij mij te jong zou vinden, maar mijn ouders vonden dat ik hem op Valentijnsdag toch maar eens een kaartje moest sturen. We kregen verkering en het was meteen serieus.”
De twee vinden rust en stabiliteit bij elkaar. “We kwamen allebei uit een gebroken gezin. Mijn ouders lagen in scheiding. Ron kwam uit een schippersfamilie. Zijn moeder was overleden toen hij twee maanden oud was en zijn vader had moeite zijn draai te vinden. Ron ging zijn hele jeugd van familielid naar familielid, maar ondanks dat was hij stabiel en verstandig. Hij was degene die opstond voor een oude man of vrouw in de bus en in het weekend maaide hij het gras bij zijn oma. Ron was mijn steun en toeverlaat.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Het stel is vijf jaar samen en heeft net een huis gekocht als Ron griep krijgt en plotseling bloed ophoest. “De huisarts verwees hem door naar het ziekenhuis. ‘Neem maar een tandenborstel en een pyjama mee, want ik denk dat je een nachtje moet blijven’, zei hij. Ron is nooit meer thuis geweest.”
Het is onduidelijk wat er precies met hem aan de hand is. “In eerste instantie dachten ze aan leukemie, maar ze konden geen kankercellen vinden. Uiteindelijk bleek dat hij een zeer zeldzame beenmergziekte had. Hij maakte geen nieuw bloed meer aan. Zijn weerstand werd aangetast, de deur voor infecties stond wijd open.”
Margreets ouders overleden allebei aan de gevolgen van kanker: 'Ineens was ik wees'
Het stel is verloofd en wil graag trouwen. “Ron wilde sparen voor een mooie bruiloft. Toen hij ziek werd, werd ons geadviseerd om elkaar in het ziekenhuis het jawoord te geven, maar dat vond hij niks. Hij wilde een échte bruiloft, geen trouwerij in een ziekenhuisbed. We spraken af dat we – wat er ook zou gebeuren – op 14 juli zouden trouwen.” Maar zo ver komt het niet. “Op 29 juni is hij overleden, drie maanden en vier dagen nadat hij ziek werd.”
Angelique is gebroken. “De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Mijn hele leven had ik om hem heen gebouwd. Ik had tegen hem gezegd dat het van mij ook niet meer zou hoeven als hij zou komen te overlijden. Dat ik niet wist wat ik zonder hem zou moeten. ‘Ik wil dat jij verder gaat waar ik dat niet meer kan’, zei hij toen. Hij wilde dat ik in ons nieuwbouwhuis zou gaan wonen en wat van het leven zou maken. Dus dat heb ik gedaan. Voor hem.”
Het overlijden van Ron is inmiddels 25 jaar geleden. “Ik mis Ron ontzettend. Ik had graag willen weten hoe hij geworden was. Ron blijft in mijn gedachten altijd een goedlachse, wijze en mooie jongen van 22 met een donkere bos krullen.”
Inmiddels is Angelique opnieuw gelukkig in de liefde. “Ik heb zes jaar geleden een leuke man leren kennen en ben hertrouwd. Remko en ik zijn nooit met zijn tweeën, maar altijd met zijn drieën. Hij voelt zich niet geïntimideerd en snapt hoe diep die liefde zit. Hij gaat zelfs mee op visite naar de familie van Ron. Ik zal Remko en Ron nooit vergelijken. Het zijn twee verschillende personen en ik hou van allebei.”
Wil jij ook het verhaal vertellen van jou en je overleden dierbare? Mail je naam, leeftijd, telefoonnummer en in een paar zinnen je verhaal naar lezer@linda.nl o.v.v. Monumentje.
Minke's moeder koos voor palliatieve sedatie: 'We dachten dat we nog afscheid konden nemen'
