Karina (34) en Iryna (34) verlaten noodgedwongen hun huis in Oekraïne nadat er bomaanslagen rondom hun woning plaatsvinden. Ze nemen hun dochter (9), kat en belangrijke spullen mee, en weg zijn ze. Wekenlang reizen ze af naar hun uiteindelijke bestemming: Nederland.
“We zijn zo dankbaar dat we hier mogen wonen”, vertellen de twee vrouwen aan LINDA.
Karina en Iryna blikken terug op hun vertrek uit Oekraïne. De twee komen uit Charkov, in het oosten van het land. “We werden ’s ochtends vroeg wakker door explosies rond ons appartement. We waren heel bang. Snel pakten we eten, water en belangrijke documenten en sprongen in de auto. Het heeft vier dagen geduurd uit Oekraïne te komen. Er stonden enorme files en er waren explosies onderweg. Eenmaal in Polen konden we verblijven in een appartement van een kennis. Daar hebben we uitgerust en besloten wat te doen”, vertelt Iryna, die bij een softwarebedrijf werkt.
Karina, werkzaam als psycholoog, vervolgt: “Ik heb mijn baas gevraagd om een contract in Nederland. Het antwoord was ja. Zo vertrokken we naar Haarlem. Mijn collega’s regelden onderdak voor ons. Er stonden zo’n tien mensen op ons te wachten. Het huis waar we mogen verblijven was helemaal ingericht. Ze hadden zelfs kleding, eten voor de kat en eten voor ons klaargelegd. Ze hebben ons zo geholpen. Dat was heel onverwacht.”
De families van de twee vrouwen wonen nog in Oekraïne. “Ik heb mijn ouders gevraagd om mee te gaan, maar ze zeiden nee. Ze vonden het te moeilijk om alles achter zich te laten”, deelt Karina.
Ook Iryna’s familieleden zijn niet meegegaan naar Nederland. “Het enige wat ik kan doen is met ze bellen en contact houden. Het was een heel moeilijke beslissing. Iedereen begreep ons wel dat we ergens heen moesten vanwege de bombardementen. Er zijn nog steeds aanslagen, dat is heel moeilijk. We hebben geen idee wat er kan gebeuren. Maar ja, we hebben geen superkrachten om ze hiernaartoe te halen.”
Hoewel hun families nog in Oekraïne zijn, voelen Karina en Iryna zich “dolgelukkig” in Haarlem. “Onze buren hebben ons heel vriendelijk ontvangen en geholpen met het vinden van een school voor ons kind. We houden van de lokale bouwstijl, van de mensen. En we vinden het leuk dat jullie altijd op de fiets gaan”, lacht Iryna.
Karina vult haar echtgenote aan: “En natuurlijk het geweldige huwelijk. Dat was thuis onmogelijk. Als er geen oorlog was, zouden we nooit zijn verhuisd. Maar omdat we wel moesten, was Nederland voor ons de beste plek. Dat bracht ons ook nog de mogelijkheid om te kunnen trouwen.”
Zelensky is voor legaliseren homohuwelijk in Oekraïne
Het stel is nu zo’n 4,5 jaar samen. Toen ze elkaar ontmoetten, spraken ze na twee maanden uit ooit te willen trouwen. “Maar dat was slechts een droom, want het is niet mogelijk in Oekraïne”, legt Karina uit. “In Oekraïne accepteren sommige mensen queers zoals wij, anderen vinden het niet oké. De meesten uit onze omgeving reageerden goed, maar we hebben ook het contact met sommige vrienden moeten verbreken.”
In Oekraïne is het wettelijk niet mogelijk met hetzelfde geslacht te trouwen. “We woonden samen, maar officieel een stel zijn laat de wet in Oekraïne niet toe.” Karina en Iryna ervaren het in Nederland heel anders. “Mensen letten er niet op, we zijn gewoon een stel”, vertelt Iryna. Op vrijdag 7 juli is hun wens uitgekomen en hebben ze elkaar het jawoord gegeven. “Die dag voelt echt als een droom. We denken er alleen maar aan.”
De twee waren wel al langer verloofd. Wie een aanzoek heeft gedaan? “Wij allebei. Eerst was het Iry, op onze tweede anniversary in Istanbul. Ze nam me mee naar een mooie plek en ging op een knie. We dachten dat het nooit zou gebeuren, maar wilden wel verloofd zijn. Toen besloten we dat we allebei een aanzoek verdienden, dus vroeg ik haar bij het volgende jubileum ten huwelijk”, vertelt Karina. “Dus nu hebben we twee ringen, nog beter”, zegt ze lachend.
Patatbakkers Franky en Coen betrokken bij raketaanval in Oekraïne: 'Een gigantische knal'
Aan hun buurvrouw Hélène vertelden Karina en Iryna dat ze graag ooit zouden willen trouwen. Dat liet Hélène zich geen twee keer zeggen. “Ze kwam naar ons toe en vertelde dat ze met allerlei klanten had gedeeld dat wij wilden trouwen. Zo verzamelde ze steeds meer mensen die hun steentje wilde bijdrage aan ons huwelijk”, vertelt Iryna.
Van het diner tot de decoratie en van de fotograaf tot de trouwambtenaar: de hele dag was tot in de puntjes geregeld door hun buurvrouw. “De bruidstaart, de locatie – Landgoed Duinlust in Overveen – , onze bruidsboeketten, alles was voor ons georganiseerd. Wij hoefden alleen maar aanwezig te zijn. Echt heel bijzonder dat zoveel mensen dat voor ons wilden doen. Het was heel speciaal.”
Het hoogtepunt van de dag vinden ze maar moeilijk te kiezen. Toch zijn ze unaniem: “Samen zijn met mensen die veel voor ons betekenen. Het waren er niet veel, maar wel onze hechte kring.” Samen met hun dochter, twee vrienden en mensen uit de buurt vierden ze de liefde. “Elke bloem herinnerde ons aan hoeveel er voor ons werd gedaan”, zegt Iryna.
Dat kan Karina alleen maar beamen. “En het was een mix tussen de twee culturen. Kleine tradities kwamen terug gedurende de dag. Zo was het eten bijvoorbeeld Oekraïens. Dat maakte het ook extra bijzonder. Het was echt een droom. We zijn heel dankbaar.”
Daphne Wesdorp (24) is correspondent in Oekraïne: 'Hij hield ons onder schot'
