Heb jij ooit een verschrikkelijke streek geleverd bij een goede vriend(-in)? Was jij vroeger de nachtmerrie van je ouders en leraren? Of heb jij ooit de relatie met een ex-lief niet zo netjes afgehandeld?
In de rubriek ‘Niet trots op’ delen vrouwen de dingen waar ze achteraf tóch een beetje spijt van hebben. Vandaag de beurt aan Bo (35): zij pestte met haar zusjes meermaals de oppas weg.
“Ik noem onze oppas voor het gemak even ‘Gerda’. Ze was een dame van een jaar of vijftig en paste al heel lang op ons. Een lieve vrouw, echt betrokken en ze was nooit te beroerd om mee te doen aan onze spelletjes. Maar toen ik en mijn twee zusjes wat ouder werden, richting puberteit, zochten we steeds vaker de grens op. Ook bij Gerda. Op een avond riep mijn oudere zus ons bij elkaar en zei: ‘We gaan Gerda wegpesten’. En op de een of andere manier vonden we dat alledrie een goed idee.
De eerstvolgende avond hebben we het zo bont gemaakt dat ze huilend naar huis is gegaan. Ik weet niet eens precies meer wat haar over het randje joeg, maar we legden die avond overal speelgoed neer, luisterden niet en zeurden veel. We schreeuwden dat ‘we toch geen oppas nodig hadden’. Halverwege de avond ging ze er vandoor.”
Loes en haar affaire in het supermarktkantoor: 'Al onze collega's wisten ervan'
“Onze moeder heeft haar gebeld en gevraagd of ze terug wilde komen, maar dat wilde ze natuurlijk niet. Een extra rotstreek: we hebben ons jongste zusje laten bellen naar Gerda om excuses aan te bieden, zij moest er voor opdraaien. Toch hadden we op dat moment geen echte spijtgevoelens, misschien door de leeftijd?
De oppas die we daarna kregen was verschrikkelijk. Ze was een ongezellige dame die alleen maar in de stoel zat en mijn moeders Libelles las. Heel streng, heel controlerend. Zij hield het niet lang vol: haar hebben we na twee weken weggepest. De oppas daarna óók, en toen hadden mijn ouders wel door dat dit niet goed werkte. Ze wilden het denk ik geen andere vrouw meer aandoen.”
“Ik ben nu 35, maar het verhaal van Gerda vergeet ik nóóit. Achteraf heb ik er zo ontzettend veel spijt van, ik schaam me rot. Zeker omdat ze eigenlijk een fantastische oppas was, en ze zelf ook zo verdrietig was over deze afloop. We hebben haar nooit meer gesproken, maar ik hoop dat ze eroverheen gekomen is. Bij deze, als ze zich herkent in dit verhaal: een oprechte sorry.
Nu heb ik zelf kinderen, net als mijn twee zussen. We leren ze met extra nadruk om respectvol met anderen om te gaan, ook als dingen misschien niet gaan zoals ze willen. Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat mijn kinderen de oppas nooit zullen wegpesten.”
Ook iets gedaan waar je achteraf niet zo trots op bent? Mail je naam, leeftijd en een samenvatting van jouw verhaal naar ellen.hensbergen@linda.nl en misschien vind je jouw verhaal straks terug op LINDA.nl. Geen zorgen, dit plaatsen we anoniem.
Mieke (70) stak de banden van een fietsendief lek: 'Althans, dat dácht ik'
