En wie is de romantische helft?
“Ik denk dat we dat allebei wel zijn. Niet dat we de hele dag samen hand in hand op de bank zitten bij een brandend kaarsje, maar we zijn laatst bijvoorbeeld samen een paar dagen in Parijs geweest. We kunnen samen heel impulsief zijn: we hebben nú vier dagen vrij, laten we iets gaan doen.”

Over romantiek gesproken. Frans heeft twintig jaar geleden in een interview met ‘Beau Monde’ verteld waarom hij in eerste instantie op je viel: ‘Ik dacht: blond en grote tieten, een lekker wijf. Dat wil je toch als man?’
“Haha! Dat klinkt inderdaad niet heel romantisch, maar toen waren we nog heel jong, dat is 32 jaar samen geleden. Ik stond toen in het zalencentrum van mijn ouders achter de kassa, ook vaak achter de consumptiebonnen. Eens per maand hadden we daar een feestavond, en daar trad Frans op als beginnend artiest. Mijn moeder had al lang gezien dat hij mij wel leuk vond, maar ik was zelf nog een beetje verlegen.”

Hoe was jij als kind?
“Omdat mijn ouders een horecabedrijf hadden, werkten ze heel veel en heel hard. Mijn moeder is er pas twee jaar geleden, op haar zeventigste, mee gestopt. Mijn leven speelde zich thuis af, maar ook in de zaak. Het restaurant lag recht tegenover ons huis, dus ik hoefde alleen maar de weg over te steken. We hadden het leuk; we hadden een actief leven, aan beide kanten van die weg. Ik stond op mijn twaalfde al glazen te spoelen, ik kookte al, en paste op mijn zusjes. Ik was ook heel gemakkelijk in de omgang met andere mensen. Frans heeft dat ook altijd gehad, die stond al op zijn negende op het podium. Ik zie nu dat onze kinderen dat ook hebben, die zijn ook heel sociaal met alles en iedereen.”

Heb je nog steeds een horeca-hart?
“Ja, dat horecabloed blijft door mijn lijf stromen. In zekere zin hebben we thuis ook een groot bedrijf. En als we ergens uit eten gaan, dan jeuken meteen mijn handen. Ik zie ook altijd meteen wat er mis is in een zaak, vaak tot frustratie van de mensen die bij me aan tafel zitten.”

Je bent opgegroeid in Ter Haar, dus in Zuid-Holland. Heb je moeten wennen aan Brabant?
“Nee, helemaal niet. Ik was 16 toen we verkering kregen. In het begin zagen we elkaar eens per week, daarna ook de weekenden, daarna bijna de hele grote vakantie. Dus ik kom echt al van jongs af aan in Brabant en ik woon er al 26 jaar, langer dan ik ooit in Ter Haar heb gewoond. Ik vind het hier fijner dan in Zuid-Holland, en voor mij is Brabant gewoon thuis. En ben ik dus voor mijn gevoel ook een Brabander. Je gaat vanzelf ook accentjes en bepaalde woorden overnemen. Ik zeg nu eerder ‘ajuin’ dan ‘ui’.”

Hoe vaak heb jij Frans zelf zien optreden?  
“Voor ik kinderen kreeg ging ik eigenlijk áltijd mee. Maar als hij een theatertournee heeft van zeventig concerten, ga ik echt niet meer naar alle zeventig. Dan ga ik in Breda, Roosendaal en Bergen op Zoom of zo. Maar in totaal: ik zou het echt niet weten. In die 32 jaar in ieder geval heel erg vaak.”

Nadat je een herseninfarct hebt gehad, ben je ambassadeur geworden van de Hersenstichting. Je ondersteunde hun campagne Samen voor Begrip. Waarvoor is vooral begrip nodig?
“Voor het feit dat je het aan de buitenkant niet kunt zien. Ik ben er zelf ongelooflijk goed vanaf gekomen, maar ook ik heb er dingen aan overgehouden die je niet direct aan me kunt zien. Uiteindelijk heb ik een hersenbeschadiging, en daar moet ik mee leren leven. Zoals je wel hoort kan ik soms niet helemaal uit mijn woorden komen. Dat is bijvoorbeeld een gevolg ervan.

En vandaag stond ik bijvoorbeeld bij de bakker. Het was heel warm en druk, en ik moest heel hard geeuwen. Het was meteen: ‘Vanavond vroeg naar bed zeker!’ Maar dat is het niet, de echte reden is dat dan alles me even te veel is. Ik vind het soms stom om het woord ‘overprikkeld’ te gebruiken, omdat dat een woordje is geworden dat mensen die helemaal niks mankeert ook vaak gebruiken. Het was ook een woord dat vroeger helemaal niet in mijn woordenboek voorkwam, al heb ik vier kinderen en een megadruk huishouden.”

Na twintig jaar komt er nu een nieuw seizoen van ‘De Bauers’. Er zijn vele realityshows geweest na die van jullie. Heb je die gevolgd?
“Ik kijk eerlijk gezegd heel weinig tv. Ik volg wel eens een serie op Netflix of zo, maar ook dat weinig. De Meilandjes heb ik bijvoorbeeld nog nooit gezien, van De Verhulstjes volgens mij één aflevering. Patricia Paay en Adam Curry heb ik wel nog gezien, toen ze nog bij elkaar waren. ’s Avonds zit ik meestal lekker met een bakje thee met visite, of de kinderen hebben iets waar ik mee bezig ben, of ik ben bezig met de was, of met mezelf.”

Je bent veel aan het koken de laatste tijd, op je Instagram.
“Nu de jongens wat ouder zijn, vind ik het vooral leuk om lekker te genieten. Zeker na mijn herseninfarct vind ik andere dingen belangrijk. Voor mijn herseninfarct dacht ik altijd: als de jongens oud genoeg zijn om hun eigen boterhammen te smeren en hun eigen wekker aan en uit te doen, ga ik iets voor mezelf doen, dan is het míjn tijd. Een kledingwinkeltje, wat dan ook, gewoon iets leuks erbij. Dat lukt nu waarschijnlijk niet meer, maar opeens dacht ik: ik ga kookvideo’s maken! Helemaal niet superprofessioneel of zo, maar gewoon leuk. Even met iets anders bezig zijn dan met de dingen thuis.”

Frans staat niet bekend als de meest avontuurlijke eter.
“Je kan hem inmiddels alles voorzetten. Bloemkool vindt hij bijvoorbeeld niet lekker, dus dat eten we dan als Frans van huis is. Vanavond maak ik witlof. Daar wordt hij heel blij van, zelfs koud. Het is zoals ik het maak heel slecht voor zijn dieet, maar dan zeg ik gewoon dat het light is.”

Mariska Bauer blikt terug op herstel: 'De oude Mariska is niet meer'Lees ook