Meisjesnaam veranderen

Nathasja wist al dat Joey – die als meisje is geboren – eigenlijk een jongen is. Van kleins af aan: “Je ziet het. Hij wilde altijd jongenskleren aan, en droeg uiteindelijk alleen nog maar zwart. Zijn kamer was roze, en dat wilde hij absoluut niet.”

“Hij was vier toen hij tegen iedereen zei dat hij een jongen is. Maar het was mijn eerste dochter. En omdat hij nog zo jong was, denk je: het waait wel over. Ik bleef maar meisjeskleren kopen.”

Transitie

Tot Joey drie jaar geleden op school aangeeft dat hij het toch echt zeker weet. “Ik werd gebeld door school, en die gaven aan dat hij echt graag een jongen wil zijn. Natuurlijk, ik wist het eigenlijk al. Maar dit was voor mij de druppel. De transitie moest in gang worden gezet.”

Dus gingen ze samen naar de kapper om Joey’s lange haren af te knippen. “Hij had heel lang haar, en wilde het echt héél kort. Dus we hebben het in twee stappen gedaan. Ik was aan het janken, en heb zijn staart ook nog gewoon bewaard.”

Na het kappersbezoek gingen ze nieuwe kleren kopen, en veranderden ze zijn kamer. Ook kreeg Joey een nieuwe fiets. “Hij was altijd teruggetrokken, stil. Maar nu zie en merk je gewoon dat hij meer open is. Gewoon gelukkig.”

Volgens de wet

Hoewel Joey zijn coming-out op school heeft gehad – en iedereen hem vanaf dat moment trots ‘Joey’ is gaan noemen, mag hij officieel nog steeds niet zo heten. “Hij heeft zijn naam zelf uitgezocht. Ik was eerst heel bang dat ik nog vaak zijn ‘oude’ naam zou zeggen. Maar het is zó duidelijk, dat de overgang heel automatisch is gegaan. Je vergist je daar niet in.”

Sinds anderhalf jaar zit de zoon van Nathasja aan de puberteitsremmers, maar volgens de wet mag hij zijn naam pas vanaf zijn zestiende levensjaar veranderen. “Hij is zo gelukkig, dat is zo’n groot verschil met vroeger. Dat hij zijn naam niet mag veranderen, maakt mij vooral heel boos.”

“Die kinderen maken al zoveel mee. Als de situatie zo duidelijk is, moet je toch gewoon je naam kunnen veranderen? Bel ik nu voor een coronatest, dan moet ik zijn geboortenaam noemen. Joey is niet bekend, bestaat niet. Elke keer moet je de situatie uitleggen. Niet alleen voor mij, maar vooral voor hem erg confronterend.”

Naar de rechter

Na de zomervakantie gaat Nathasja’s zoon naar het voortgezet onderwijs, en daar maakt zij zich zorgen om. “Het is een praktijkschool, waar je allemaal certificaten kunt halen. De naam Joey kan daar niet op. Maar zijn geboortenaam wil hij er niet op, en dat snap ik ook. Want dat is hij niet.”

Dus gaat Nathasja het via de rechter proberen. “Mijn advocaat heeft mij verteld het zó goed te onderbouwen, dat de rechter er niet meer omheen kan. Ik heb dan ook een Facebookpagina aangemaakt: ‘Gender voornaams wijziging‘ Wij zijn niet de enige in deze situatie. En het is heel belangrijk voor deze kinderen, om je naam te wijzigen. Want op dit moment mag mijn kind niet zijn wie hij wil zijn.”

Lees ook
Jongerenhulplijn ‘Genderpraatjes’ biedt hulp bij vragen over genderidentiteit