Natalie van der Let (30) is 28 jaar wanneer ze voor een donor kiest. Ze had haar kinderwens liever in vervulling zien gaan mét een partner, maar die partner ontbreekt. Nu is ze bewust alleenstaand moeder van een dochter van vijf maanden oud en geniet ze van iedere dag samen.
Aan LINDA. vertelt Natalie over haar keuze, het proces en hoe het alleenstaande moederschap haar afgaat.
Natalie heeft een aantal partners gehad, maar van kinderen is het nooit gekomen. “Ik had al jaren een kinderwens. Ik was 28 jaar toen ik besloot het alleen te gaan doen. De kinderwens was – en is – groter dan om het met een partner te doen. Ik heb me ingeschreven bij een kliniek en hoorde wat de opties zijn voor spermadonoren. Daar heb ik een keuze gemaakt”, vertelt ze.
Lang heeft ze er niet over nagedacht. “Als ik een idee heb, ga ik ervoor. Ik ben heel open naar mijn omgeving. Mijn familie en vrienden wisten het allemaal. Werd mij gevraagd hoe het met me ging, zei ik: ‘Goed, ik denk erover na een spermadonor te nemen.’ Daar reageerde iedereen goed op en het heeft me geholpen erover te praten. Het scheelt ook dat ik op vrouwen val, daardoor is het concept spermadonor me niet onbekend. Om een kind te krijgen – ook met een partner – zou een spermadonor voor mij al een optie zijn.”
Natalie gaat haar wensen voor de juiste donor na. “Met het oog op de toekomst en een toekomstige partner, die ik nog steeds graag wil, zou ik het lastig vinden om een donor te nemen die een rol zou willen in het leven van het kind. Je kan kiezen voor een bekende die geen rol wil, maar dan is de vraag of dat in toekomst niet zou veranderen. Ik koos voor een donor van European Sperm Bank (ESB), omdat dit een gereguleerde spermabank is en zij zich in elk land aan de wetten houden. In Nederland kan je alleen een ID-Release donor (niet-anonieme donor, red.) hebben. Anonieme donors mogen hier niet meer. Dit betekent dat mijn dochter op haar zestiende informatie over haar donor kan opvragen.”
Verder vindt Natalie de medische geschiedenis van de donor belangrijk. “Die moet matchen met mijn medische situatie. Bij ESB worden alle donors medisch getest voordat ze donor kunnen worden. En ik weet dat de donor muzikaal, atletisch en creatief is. Ik wilde ook graag zelf karaktereigenschappen kiezen. Wat ik minder goede eigenschappen van mezelf vind, hoopte ik aan te vullen met eigenschappen die de donor wel heeft. In het profiel van de donor benoemde hij dat hij erg van reizen houdt. Dat is iets wat ik zelf graag zou willen doen, maar ik heb altijd veel heimwee. Dus dat wilde ik graag aan mijn kindje meegeven.”
Alleenstaande moeder Hadewych werd via een zaaddonor zwanger van een tweeling
ESB biedt hulp en advies aan tijdens het proces. “Je kan een online consult aanvragen om samen met de spermabank te zoeken naar de juiste match. Ik heb de keuze zelf gemaakt, maar de mogelijkheid tot overleg was er wel.”
Hoe verloopt het na de donorkeuze? “Het is eigenlijk een soort webwinkel. Je kan profielen bekijken, de ‘sperma rietjes’ in je winkelmand stoppen en afrekenen. Een paar dagen later is het zaad bezorgd bij de kliniek of het ziekenhuis waar je de behandeling laat doen. Ik kon daarna snel beginnen.”
Ze start met IUI. “Dan wordt het zaad via een rietje geïnsemineerd in de baarmoeder. Het is na ieder rietje afwachten of je zwanger bent. Er zijn richtlijnen hoe vaak de inseminatie mag worden uitgevoerd. Ik heb negen keer IUI gedaan, toen mocht ik over naar IVF. Met mijn leeftijd en gezondheid had ik niet verwacht dat ik moeilijk zwanger zou worden.”
Een heftige tijd voor Natalie. “In het begin had ik wel de behoefte om erover te praten. De eerste paar negatieve testen vielen me zwaar. Daar heb ik me op een gegeven moment bij neergelegd. Het heeft geen nut om elke keer na een poging twee weken lang vol adrenaline te zitten. Daar word je niet meer of minder zwanger van, dus ging ik weer dingen doen die ik altijd deed. Ik sprak met vriendinnen af en zag het wel. Ik wilde niet al mijn hele leven op zijn kop zetten voordat ik zwanger was.”
Spermadonor Jonathan uit 'The Man with 1000 Kids': 'Docu is pure sensatie, ik doneer nog steeds'
En dan is het zover: de positieve zwangerschapstest. “Ik ging een weekend weg met werk. In de ochtend kon ik zo’n ultravroege test doen. Daar verscheen een heel dun streepje. Ik stond niet meteen te springen van blijdschap, ik was eerst in shock. Blijkbaar is het nu zo, dacht ik. Heel geleidelijk ben ik gaan wennen aan het idee dat ik echt zwanger was.”
Bij een positieve zwangerschapstest krijgt de spermabank dit te horen van de fertiliteitskliniek. “Een donor mag maar een beperkt aantal kinderen per land hebben. In Nederland mag een donor maximaal twaalf verschillende gezinnen helpen”, licht ze toe.
Zwanger worden met hulp van een donor is niet bepaald gratis. Natalie heeft er ongeveer 20.000 euro voor betaald. “Het bedrag is afhankelijk van waar je het zaad vandaan haalt. Bij ESB betaalde ik 1100 euro per rietje. Bij de Nederlandse spermabank is een rietje goedkoper, maar daar is de wachttijd twee jaar en heb je minder opties om uit te kiezen. En als je zelf een (bekende) donor aandraagt, betaal je alleen voor het medische onderzoek en het insemineren bij de fertiliteitskliniek. Dat kost 1250 euro. Per rietje moest ik 1100 euro betalen. Omdat ik uiteindelijk negen rietjes nodig had, heeft het meer geld gekost dan ik van tevoren wist.”
“Als ik het niet had kunnen betalen, was ik voor een goedkopere optie gegaan”, deelt Natalie. “Ik hoor ook niet om me heen dat mensen van donor wisselen omdat het te duur wordt. Wel komt het voor dat een donor niet meer beschikbaar is doordat-ie is uitverkocht of niet meer beschikbaar is. Dat is dan wel verdrietig, je hebt geïnvesteerd in een bepaalde donor.”
Hoe kijkt Natalie terug op het proces? “Elke maand wachten of het gelukt was, vond ik lang duren, maar achteraf gezien is het prima zo. Ik heb me erbij neer kunnen leggen. Het had zo moeten zijn, want als ik eerder zwanger was geweest van een eerdere partner, had ik een ander kind gehad.”
Natalie blikt terug op de periode dat het niet lukte om zwanger te worden. “Het beeld dat ik had, was dat je snel zwanger zou worden als je jong en gezond bent. Door dat beeld ben ik op verkeerde voet begonnen aan het proces. Het heeft me veel geleerd over mezelf als toekomstige ouder en hoe ik het wilde doen. Ik had veel tijd om daarmee bezig te zijn. Ik heb geleerd hoe ik om moet gaan met teleurstellingen en zo heb ik mezelf ook beter leren kennen. Het is ook goed dat er een verhaal de wereld ingaat dat zwanger raken niet per se (snel) hoeft te lukken als je jong bent. ”
Marinda (32) wil moeder worden en insemineert zichzelf: 'Ik heb geen relatie nodig'
En haar verhaal gaat zeker de wereld in. Op Instagram heeft ze bijna 25.000 volgers en in de documentaire De Pufclub neemt ze kijkers mee tijdens haar zwangerschap en de bevalling. Wie naar buiten treedt op sociale media en televisie, kan rekenen op reacties. Hoe gaat dit Natalie af? “Mensen in mijn omgeving reageren positief. Dat komt denk ik omdat we er altijd over hebben gepraat. Er is begrip voor, omdat ik heb uitgelegd waarom ik het wilde. Op Instagram krijg ik weleens negatieve reacties van vreemden. Zo zou mijn keuze niet wenselijk zijn, omdat het slecht is voor het kind om op te groeien in een gezin zonder een tweede ouder. Ik heb niet veel last van die reacties. Ik ben het er niet mee eens, dus ik laat het van me afglijden.”
“Juist kinderen die op deze manier worden geboren zijn ontzettend gewenst. Er is heel goed over nagedacht. Met die insteek ga je anders een opvoeding in dan wanneer een zwangerschap je overkomt.”
Inmiddels is haar dochter Bodi vijf maanden oud. “Het gaat heel goed, ze is echt fantastisch. De tijd gaat snel, maar ook weer niet. Ze is altijd vrolijk, als ze drie minuten per dag huilt is dat veel. Ik neem haar overal mee naartoe, ze is heel makkelijk”, vertelt de moeder enthousiast.
Tekst loopt door onder de foto.
Dat ze Bodi alleen opvoedt, vindt Natalie minder zwaar dan ze had verwacht. “Dat komt denk ik vooral door haar karakter en hoe relaxed zij is. Ik had verwacht dat het alleen zorgen voor haar wat pittiger zou zijn dan dat ik het ervaar. Als ik toch over iets twijfel, kan ik het overleggen met familie of vriendinnen. Wel denk ik erover na hoe het zou zijn als je samen met iemand kan genieten. Mijn vriendinnen genieten ook van haar, maar die zien haar niet iedere dag. Een partner is er altijd bij. Het is niet dat ik het mis, maar ik denk wel dat het heel waardevol is om het op emotioneel vlak te kunnen delen.”
Natalie vindt het belangrijk dat er meer aandacht komt voor deze manier van een gezin stichten. “Er ligt een stigma op bewust alleenstaand ouderschap. Dat houdt mensen misschien al tegen om het te doen, en áls ze het doen hangen ze het niet snel aan de grote klok. Daardoor wordt er over het algemeen nog altijd gekkig naar gekeken. ‘Ga eerst eens een vent zoeken’, wordt vaak gezegd. Mensen onderschatten hoe sterk een kinderwens kan zijn en hoe die júist in de weg kan zitten bij het zoeken naar een partner. Daarnaast is er weinig aandacht voor vrouwen die dit besluit op 28-jarige leeftijd nemen. Ik had geen rolmodel en miste iemand die een beetje op mij lijkt en dit ook heeft meegemaakt ”
En precies daarom brengt Natalie dit onderwerp onder de aandacht. “Door mee te werken aan de documentaire en mijn leven op Instagram te delen, hoop ik andere vrouwen die in een soortgelijke situatie zitten te kunnen helpen. Ook heb ik vaak de opmerking gekregen dat het leven voorbij is wanneer je moeder wordt. Daar ben ik het nooit mee eens geweest. Als ouder pas je ongetwijfeld je leven aan, maar ik wil graag laten zien dat het totaal niet zo hoeft te zijn dat ‘je leven voorbij is’, ook niet als alleenstaande.”
Voor nu geniet Natalie van haar dochter en bekijkt ze van dag tot dag hoe het loopt. “Ik wil in de toekomst graag een tweede kindje, idealiter mét een partner. Het is niet zo dat ik over een jaar weer zwanger wil zijn. Eerst ga ik op Bodi focussen, dan ga ik weer daten en zie ik wel wat dat brengt.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Natalie (30) heeft stuitbevalling in 'De Pufclub': 'Heel gek dat dit in mij zat'
