Moeder

“Doordat het onveilig was om bij mijn moeder te blijven wonen ben ik vanaf mijn vierde uit huis geplaatst. Ik heb in totaal zeven (half) broers en -zussen. De twee jongsten en de oudste wonen nog bij mijn moeder. De rest zit in pleeggezinnen.”

De broertjes die nog bij haar moeder wonen ziet ze, samen met hun moeder, af en toe, maar met de rest heeft ze al lange tijd geen contact gehad. “Mijn middelste zusje, zij is zowel een kind van mijn moeder als van mijn vader, heb ik al vier jaar niet gezien en dat vind ik heel lastig. Ik weet waar iedereen zit, maar in contact komen is van hun kant heel moeilijk. Het is voor mijn zusje nu beter om mij niet te zien.”

Pleeggezin

Nadat Mylansha uit huis geplaatst wordt komt ze terecht in haar eerste pleeggezin. “Wonen bij dat gezin was vreselijk voor mij. Ik heb daar anderhalf jaar gewoond, tot zij een kind van zichzelf kregen. Zij vonden mij een gevaar voor dat kind en hebben mij het huis uit gegooid. Ik was toen zes jaar oud.”

Mylansha komt daarna terecht in een nieuw pleeggezin. Daar is het voor haar veel fijner en zij zijn haar voogd tot ze zeven jaar later vertrekt. “Daar heb ik het echt heel goed gehad, al hebben we ook moeilijke periodes meegemaakt. In mijn puberteit was ik op zoek naar mezelf en merkte ik dat het beter zou werken als ik niet meer 24/7 bij hen zou wonen. Maar ik zie hen nog steeds ieder weekend. ”

Instellingen

In de jaren daarna, vanaf haar twaalfde, woont ze in verschillende open- en gesloten instellingen. “Ik begon in een besloten groep, waarbij mensen niet snel naar jou toe mogen, maar waar je zelf wel naar buiten mag. In die periode ben ik heel erg gaan struggelen met mezelf, waardoor ik veel begon te drinken en verbaal agressief werd naar de mensen om me heen. Ik had het gevoel dat niemand naar me luisterde.”

Mentor

Omdat Mylansha daar niet meer goed te behandelen is, wordt ze overgeplaatst naar de eerste gesloten afdeling. “Daar is alles misgegaan. De mentor die ik kreeg toegewezen heeft me, nadat ik bij de leiding aan had gegeven dat ik me niet comfortabel voelde met de manier waarop hij me aansprak en aanraakte, meerdere malen misbruikt. Hij kon ermee doorgaan omdat zijn collega’s geloofden dat hij niets deed. Door me te vertellen dat ik mijn moeder niet mocht spreken als ik bepaalde dingen niet bij hem deed, of dat ik pas naar buiten mocht als ik bepaalde dingen wél deed, kon hij ongestoord zijn ding doen.”

Ze wordt hierdoor steeds depressiever en probeert weg te lopen. “Omdat ik onhandelbaar werd, hebben ze me twee maanden in een nog zwaardere instelling geplaatst waar ik helemaal niets meer mocht. Toen ik terug ging naar de instelling waar de mentor werkte en bleef ik raar doen. Er gebeurde daar dingen die ik niet wilde.”

Pauline (52) vertelt in 'Het Klokhuis' over misbruik: 'Als kind drukte ik het lange tijd weg'Lees ook

Bewijs

Als een ander meisje dat in de instelling zit ziet dat de mentor Mylansha zoent, trekt ze aan de bel. “In eerste instantie durfde ik het niet toe te geven aan de leiding, omdat ze me eerder nooit geloofden. Toen mijn mentor ontslagen werd en er een onderzoek werd gestart, heb ik alles pas eerlijk durven vertellen. In de rechtbank kwam er nog veel meer boven water.

Zo bleek hij kinderen in de instelling te laten roken, drinken, gaf hij hen geld en liet hij hen mensen bellen die ze helemaal niet mochten bellen.” De mentor wordt uiteindelijk veroordeeld, maar gaat daartegen in hoger beroep. “Op de uitslag daarvan wachten we inmiddels al twee jaar.”

Open instelling

Omdat de instelling gesloten wordt, wordt Mylansha overgeplaatst naar een open instelling. “Dat is een grote fout geweest, want ik was nog lang niet klaar om daar te wonen. Mentaal ging het helemaal niet goed en ik begon weer veel te drinken. De traumatische ervaringen bleven naar boven komen. Ik moest daar weg, maar ik heb er twee maanden moeten blijven.”

Gelukkig komt ze daarna terecht in een gesloten instelling waar het wel goed gaat. “Dat was de beste waar ik ooit heb gezeten. Daar heb ik heel goed aan mezelf kunnen werken, heb ik mijn drankprobleem onder controle gekregen en ben ik met therapie gestart. Ik had het nodig om in een gesloten instelling te zitten om mezelf te kunnen resetten.”

Toekomst

Nu zit Mylansha in een open kamer training waar ze zich klaarmaakt om, als ze straks achttien is, op zichzelf te kunnen gaan. “Twee jaar geleden had ik nooit gedacht dat het zo met me zou gaan. Ik zit redelijk goed in m’n vel en op school en werk gaat het goed. Mentaal en met de flashbacks gaat het alleen nog niet helemaal goed. Binnenkort start ik met EMDR in de hoop dat ik het uiteindelijk allemaal een plekje kan geven.”

In de toekomst hoopt ze op zichzelf te gaan wonen en mentaal een stuk beter te  worden. “Ik probeer positief te blijven en zeg tegen mezelf dat ik moet onthouden dat niet iedereen slecht is. Ik ben tot nu toe gewoon de verkeerde mensen tegengekomen.”

Mylansha vertelt haar verhaal in de zesdelige EO docu-serie Jojanneke en de Jeugdzorgtapes. Benieuwd? Je bekijkt de serie vanaf 7 april elke donderdag om 21.00 op NPO3.

Donicia (23) werd als kind jarenlang misbruikt: 'Hij zei dat ik daardoor betere cijfers zou halen'Lees ook