Bevolkingsonderzoek borstkanker

Bij Muriel beginnen de twijfels als ze voor het eerst een uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek borstkanker ontvangt. “Ik heb het onderzoek nooit ondergaan en vroeg aan andere vrouwen wat hun ervaringen waren. Ik had wel eens gehoord dat het pijnlijk is, maar nu hoorde ik dingen over huilbuien buiten de borstenbus, blauwe plekken en pijnlijke borsten. Het lijkt wel een taboe, dit had ik nog niet eerder gehoord. Waarom gebeurt dit gewoon?”

Ze gaat op onderzoek uit naar minder pijnlijke alternatieven voor het onderzoek en stuit dan op de drukgestuurde mammografie. “Bij de drukgestuurde zitten sensoren, die precies zien hoeveel druk er nodig is voor een goede röntgenfoto. Momenteel wordt de krachtgestuurde variant gebruikt. Daarmee wordt soms meer druk gebruikt dan nodig is, omdat die sensoren missen. Daardoor hebben sommige vrouwen ook meer pijn dan nodig is. Een paar ziekenhuizen gebruiken de drukgestuurde methode al en ik zou graag willen dat die in alle onderzoekscentra van Bevolkingsonderzoek Nederland wordt ingezet.”

Carmel (29) kreeg op haar vijftiende borstkanker en maakt nu inclusieve bh'sLees ook

Tegenstanders

“Ik zou het ook goed vinden als vrouwen sowieso meer informatie krijgen over alternatieven, zoals de echografie”, gaat Muriel verder. “Die is minder betrouwbaar, maar misschien een optie voor vrouwen die echt een slechte ervaring met het onderzoek hebben. Dat is beter dan dat sommigen zich helemaal niet meer laten checken.”

Toch kent de petitie ook tegenstanders. Zo zijn er mensen die vinden dat het geld beter kan worden geïnvesteerd in de genezing van kanker, dan in het vooronderzoek naar de ziekte. Muriel begrijpt dat wel, maar: “Het kan toch allebei? Waarom is daar geen budget voor?”

Doel

De petitionaris had als doel om 40.000 handtekeningen binnen te halen, vertelde ze twee jaar geleden aan LINDA. “Dan kan ik een voorstel indienen om het onderwerp op de agenda van de Tweede Kamer te laten plaatsen. En weet je, wellicht vind ik het onderzoek zelf ook wel meevallen. Die verhalen hoor ik namelijk óók. Maar ik begrijp niet dat er überhaupt nog niet echt in minder pijnlijke alternatieven wordt geïnvesteerd. Dat moet echt anders.”

Voorstel indienen

Nu is het bijna zover: dinsdag overhandigt Muriel het voorstel aan de commissie voor burgerinitiatieven. De petitie wordt weer massaal ondertekend. “Ik heb maandag persberichten gestuurd en een update geschreven op LinkedIn. Dit is terechtgekomen bij BN’ers, zoals Chantal Janzen, waardoor het aantal ondertekeningen is gestegen. Daar ben ik iedereen heel dankbaar voor.”

Ze vertelt hoe het verloop na het indienen van het voorstel eruitziet. “Ze gaan een steekproef doen onder de ondertekenaars of ze daadwerkelijk hebben ondertekend. Die mensen krijgen een brief thuis gestuurd, waarna ze hun handtekening kunnen bevestigen. Als uit de steekproef blijkt dat het er 40.000 zijn, dan zullen ze kijken of het onderwerp al eens is behandeld in de Tweede Kamer. Als dat niet het geval is, dan zal het op de agenda van de plenaire vergadering worden gezet en word ik uitgenodigd om een toelichting te geven.”

Adresgegevens

De petitie is nu meer dan 82.000 keer ondertekend, maar niet alle ondertekeningen tellen mee, omdat niet iedereen adresgegevens heeft ingevuld. Nu zit Muriel nog niet op genoeg meetellende ondertekeningen. “Eergisteren zat ik nog op 25.000 volledig ingevulde ondertekeningen.”

Muriel benadrukt met klem dat de (adres)gegevens veilig worden opgeslagen. “Mensen zijn huiverig en weten niet wat er gebeurt met hun gegevens. Maar ik kan verzekeren dat de gegevens in een versleuteld document worden aangeleverd. Ik kan de adressen niet zien, de Tweede Kamerleden ook niet. Het wordt aangeleverd aan de ambtenaar die de brieven voor de steekproef gaat sturen. Verder gebeurt er niets mee.”

Muriel sluit af door te zeggen dat ze dankbaar is voor de hoeveelheid ondertekeningen en reacties. “Alle handtekeningen zijn nog steeds welkom. Ik hoop dat het lukt.”

Bekijk via deze link de petitie.

Maartje (45) had borstkanker: 'Dat aan mijn kinderen vertellen was erger dan de diagnose zelf'Lees ook