Geschreven door Marieke Timmermans, ter nagedachtenis aan Mieke Timmermans (5 juni 1940 – 24 mei 2018) 

De liefste van de wereld

Mijn moeder was de aller allerliefste. Wij hadden een heel hechte moeder-dochterband. We begrepen elkaar. We vonden het heerlijk om samen te zijn en leuke dingen te doen. Zij heeft mij zoveel liefde gegeven en stond altijd voor me klaar. Ze had eindeloos geduld en was altijd geïnteresseerd en meelevend. Ik kan me niet herinneren dat zij ooit chagrijnig was. Ze had alles voor ons over. Ook mijn kinderen waren dol op hun ‘oma Mieke’ en zij op haar kleinkinderen. Niks was ooit te veel. Mijn moeder ging vrijwel zorgeloos door het leven. Ze had een enorm leuk, druk, sociaal en actief leven. En een heel gelukkig huwelijk met mijn vader. Mijn ouders bleven tot op de laatste dag verliefd, zo mooi om te zien hoe gelukkig zij samen waren.

Zorgen over Alzheimer

En toch had mijn moeder één zorg en dat was dat ze ooit Alzheimer zou krijgen. Ze had gezien wat deze vreselijke ziekte met haar moeder had gedaan. Aan die periode had ze echt een trauma overgehouden. ‘Als ik dat ooit krijg, geef mij dan een spuitje’, zei mijn moeder altijd. Hoe vaak ze ons dat niet heeft ingeprent, jarenlang. Wij maakten er op een gegeven moment maar grappen over: “Ja mam, we geven jou gewoon een spuitje”. In 2014 was mijn moeder 74, het begon ons op te vallen dat ze vergeetachtig werd. Af en toe zei ze ineens iets waar je van schrok, alsof ze even weer kind was en in een andere wereld zat. Wij hebben haar nog lang kunnen behoeden voor alle zorgen. We hadden het idee dat ze het echt zelf niet doorhad, we hebben haar dus ook niet met onze bevindingen geconfronteerd. Mijn vader kon er goed mee omgaan en zorgde voor een veilige omgeving.

Chemo’s

Maar helaas, in 2016 werd hij ziek. Wekenlang lag hij in het ziekenhuis en mijn moeder ging geestelijk hard achteruit. We hadden grote zorgen, want het was eigenlijk niet verantwoord dat ze alleen in huis woonde en met de auto naar het ziekenhuis ging. Na de chemo’s krabbelde mijn vader weer langzaam op. We vierden het vijftigjarig huwelijksjubileum van mijn ouders groots, op vakantie met kinderen, kleinkinderen en aanhang. We hadden het goed met elkaar.

Drie heftige maanden

Een week na deze vakantie, in mei 2017, werd mijn vader opnieuw ziek en na drie heftige maanden kregen we te horen dat hij niet meer beter werd. Het was vreselijk verdrietig voor mijn vader, te weten dat hij mijn moeder in deze toestand moest achterlaten. Hij overleed op 2 november 2017.

Van kwaad tot erger

Na zijn overlijden ging de rollercoaster door. Naast het feit dat mijn moeder haar geliefde man zo vreselijk miste en na vijftig jaar opeens alleen was, ging het mentaal steeds slechter met haar. Ze was zich zeker bewust van haar dementie, maar ze heeft er nooit met ons over willen praten. Ze wilde niet meer en ging een week lang elke dag naar de huisarts om een spuitje te vragen. Hij heeft haar zover kunnen krijgen om toch een diagnose te laten stellen in het ziekenhuis. Ondanks alles was het altijd gezellig als we samen waren. Ze was zo ongelooflijk sterk. Ze was de liefste oma voor mijn kinderen en ik genoot van alle leuke dingen die we samen deden. Maar ondertussen was het zwaar, ook voor mij en mijn zusje.

Lees ook
Monumentje voor Fred (1976-2015): ‘Hij was ziek, maar hij troostte míj’

Noodlot

En toen, uitgerekend op de dag dat ze de gevreesde intake in het ziekenhuis had, vonden wij haar thuis op de grond. Ze was van de trap gevallen en is eigenlijk niet meer echt bij bewustzijn geweest. In het ziekenhuis bleek dat ze vrijwel alles had gebroken wat je maar kunt breken. Twee dagen later, op 24 mei 2018, is ze aan haar verwondingen overleden. Tot op de dag van vandaag is het niet te bevatten dat mijn lieve moeder er niet meer is. Ik mis haar telefoontjes en onze gezellige uitstapjes samen. Maar ondanks mijn grote verdriet, ben ik zo blij voor haar dat alles wat ze ooit heeft gevreesd, haar bespaard is gebleven. Het feit dat mijn ouders nu weer samen zijn, geeft mij veel steun. Die twee konden gewoon niet zonder elkaar. Tijdens haar uitvaart draaiden we heel toepasselijk Love Theme van Romeo en Juliet.

Monumentje

Wil jij ook een monumentje schrijven? De herinnering levend houden aan je overleden geliefde, vriend of familielid? Mail dan jouw ode van rond de 400 woorden en een mooie foto naar rubrieken@lindanieuws.nl o.v.v. Monumentje.