In de rubriek ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Evelien haar oma Carolina Antoinette, die overleed door een TIA.
Geschreven door Evelien Heck ter nagedachtenis aan haar oma Carolina Antoinette (Leentje) Heck-Matthijssen (29-12-1923 – 05-12-2007).
Oma, wat een rollercoaster. Als ik in vijfhonderd woorden moet vertellen wat we hebben gedaan en hoe ons leven samen is geweest, dan mis ik nog vijf miljoen woorden om ons verhaal compleet te maken. Over onze vakanties naar Texel, dagjes weg naar Antwerpen of Amsterdam, autoritjes naar familiefeestjes of de kapper, woensdag visdag en logeerpartijtjes met witte boterhammen met boterhammenworst. Maar vooral: zondag ‘Oma Dag’.
Je hebt wat mij te stellen gehad en wat kon je dan boos zijn – nee, teleurgesteld. En wat vond ik het erg dat je dat dan was. Iedereen mocht teleurgesteld zijn, maar oma niet.
Wat was ik bang toen je een TIA kreeg: de hele nacht lag ik naast je – wakker -bang dat je stopte met ademen, of niet meer wakker werd. Wat was je sterk, toen je opknapte en weer de oude, lieve, grappige, maar ook mopperende oma weer werd.
Wat werd je tenger toen je in het verzorgingshuis zat. Wilde verhalen die je had, maar in werkelijkheid was het leven niet meer zo rooskleurig.
Wat was je broos in het ziekenhuis. Strijdend om je verjaardag te kunnen vieren.
En toen opeens kwam doodse stilte. Je was er niet meer. Oma, al ben je er dertien jaar niet meer, ik mis je als een malle. Ik mis onze band, ik mis je gemopper, ik mis je lach, ik mis je telefoontjes, ik mis je
Oma, dank je wel. Dank je wel voor alles. Dank je wel voor je geduld. En ik hoop dat je trots bent als ik straks mijn diploma behaal. Deze maand strijd ik voor jou.
Wil je een ode brengen aan een dierbare die je bent verloren? Beschrijf in ongeveer 500 woorden waarom je dierbare zo bijzonder was. Wat voor band hadden jullie? Wat mis je aan hem of haar? Mail je eerbetoon en een mooie foto naar redactie.nieuws@linda.nl o.v.v. Monumentje.
