Moniek Postma (71) had in eerste instantie weinig last van haar coronabesmetting. Totdat ze twee maanden later merkt dat haar geur en smaak totaal verstoord zijn. ‘Normaliter ben ik juist een echte snuffelaar.’
Wat als je ineens overal hondenpoep ruikt of geen komkommers meer kan verdragen? Moniek vertelt aan LINDA.nl hoe haar veranderde reuk- en smaakvermogen haar leven beïnvloedt.
Een appel die naar zeepsop ruikt of een wortel met de geur van rotte eieren: uit een internationaal onderzoek bleek eerder deze maand dat bijna de helft van de coronapatiënten (achteraf) last heeft van een verstoorde reukzin. De onderzoekers vroegen ongeveer een jaar later aan een kleine vijftienhonderd patiënten bij wie corona gepaard ging met reukverlies, hoe het er nu voor stond. Twee op de drie bleek te kampen met geurvervorming.
Wanneer Moniek in oktober 2020 besmet raakt met het coronavirus, heeft ze nauwelijks klachten. “Een avondje voelde ik me wat minder, maar dat was het dan wel.” De echte ellende begon twee maanden later, in januari. “Ik zag een rotte sinaasappel liggen, en dacht: hè, heb ik dat niet geroken? Normaliter ruik ik dat al als ik nog buiten ben. Ik heb een hele scherpe neus.”
Toch denkt Moniek niet meteen dat er iets mis is. Maar wanneer ze wat testjes doet, merkt ze dat ze veel geuren niet meer oppikt. Sterke, felle luchtjes komen wel even binnen maar zijn zo weer vervlogen. “Jasmijn in bloei rook ik misschien een halve seconde. En daarna was het weer weg.”
Hoe corona je geur heftig kan veranderen: 'Alles ruikt nu naar chloor'
Moniek werkte lange tijd als stylist en ontwerpt nu sieraden. Kortom: ze houdt van mooie dingen. “Geur is voor mij heel belangrijk. Als iemand heel lekker ruikt, kan ik zo een uur achter iemand aan lopen.” Ze doet er dan ook alles aan om haar geur terug te krijgen. “Ik heb heel rare dingen geprobeerd. Mijn dochter vertelde me dat ik een hele sinaasappel moest verbranden en opeten. Je probeert het dan toch, al weet je van tevoren dat het niet helpt.”
Later krijgt Moniek ook nog last van een verstoorde reukzin. Opeens ruikt ze dingen die er niet zijn. “Ineens rook ik overal hondenpoep. Ik heb wel honderd keer mijn schoenen nagekeken na een wandeling, omdat ik zeker wist dat ik er was ingetrapt. Maar dat was dan toch niet zo.”
De stank van uien en knoflook is zelfs zo sterk, dat Moniek ze nu buiten bewaart. “Ik kan de geur niet omschrijven. Het is een soort nieuwe, zeer onaangename geur.” Hetzelfde geldt voor koffie – “onhoudbaar, een van de naarste geuren” – en komkommers – “net alsof ze geparfumeerd zijn”. Eén ding hebben al die nieuwe geuren gemeen, zegt ze. “Het zijn allemaal hele rottige luchtjes. Het is niet dat iets opeens heel lekker fris ruikt.”
Terwijl ze vroeger zelfs bij een ander alle vieze luchtjes uit de lucht wist te halen, lukt dat nu niet. “Mijn dochter kwam boven en zei: ‘Het stinkt hier in huis’. Toen bleek er een rotte aardappel te liggen. Dat maak je dan wel onzeker. Wat als je mensen uitnodigt, en het blijkt te stinken?”
“Vooral in het begin vond ik dat moeilijk”, vertelt Moniek. “Normaliter ben ik juist een echte snuffelaar. En nu was het schokkend hoe weinig ik nog rook. Niet de lekkere geur van gemaaid gras, of het zilte van de zee. Ook wanneer ik een bos bloemen in huis haalde, kwam er niets.” Tegelijkertijd kan ze haar favoriete shampoo en parfums – “de geurtjes die ik heel lekker vond” – door de sterke, nare lucht juist niet meer verdragen.
Haar eetlust is gebleven, maar ze kiest wel voor uitgesproken smaken. Kruidige keukens, zoals Indiaas. “En mijn man merkt bijvoorbeeld wel dat ik ineens een stuk zouter kook. Want een zoute smaak, is tenminste smaak.” Wat ze wél een stuk lekkerder vindt dan voorheen, zijn tomaten. “Het frissige vind ik nu echt heerlijk, ze hebben ineens een heel eigen smaak.”
Moniek is niet bij de huisarts geweest. “Ik heb iemand gesproken die door allerlei molens en scans heen is gegaan, en nog steeds wisten ze niet wat het was. Dus ik dacht: laat ik eerst een jaar afwachten, en kijken of het vanzelf terugkomt.” En inmiddels is inderdaad een deel van haar reuk- en smaakvermogen hersteld. “Ik ben dan ook niet pessimistisch over de toekomst. Wel was ik van tevoren laconiek over mijn besmetting. Ik dacht: de klachten vallen mee, en dan heb ik het maar gehad. Maar juist de gevolgen achteraf blijken heel vervelend.”
Reuk- en smaakverlies door het coronavirus? Zo wordt eten toch geen straf
