Jorinde (32) en haar vriend Jeffrey (28) wilden een tweede kindje, maar dat verliep moeizaam. Jorinde kreeg een mola-zwangerschap, waar niet alleen zij, maar ook veel ziekenhuispersoneel nog nooit van had gehoord.
Voor elke fase heeft Jorinde, werkzaam in de verstandelijk-gehandicaptenzorg, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Jeffrey en ik hadden al een dochter, Jasmijn (toen bijna 2, nu 4), toen we graag een tweede kindje wilden. Na drie maanden, eind maart 2016, deed ik een positieve test. We waren hier superblij mee, maar het voelde al snel alsof er iets niet klopte. Zo kwam mijn baarmoeder al in de eerste weken omhoog en ik was meteen heel misselijk. Na zes weken zwangerschap kreeg ik een bloeding.”
Jorinde en Jasmijn in 2016.
“Het was niet veel bloed, maar ik was meteen alert. Een vriendin die tijdens haar zwangerschap veel bloedingen had en uiteindelijk bevallen is van een gezond kindje, stelde me gerust. Ook de verloskundige zei aan de telefoon dat ik het even moest aankijken. Toch vertrouwde ik het niet. Drie dagen later kon ik bij de verloskundige terecht en daar kregen we slecht nieuws.”
“Er was een vruchtzakje, maar er zat helemaal geen vruchtje in. Wel was er wat woekerend weefsel. Ik schrok enorm en lag perplex op dat bed. Het was niet zeker of er ooit een vruchtje was geweest, maar het voelde wel echt alsof ik mijn kindje was verloren. De verloskundige wist niet precies wat het was en stuurde me door naar een gynaecoloog.”
“Die zag een paar dagen later helaas hetzelfde en gaf tabletten voor het opwekken van een miskraam. Ook moest ik bloedprikken om erachter te komen wat er precies aan de hand was. De dagen voor we de uitslag kregen, kwamen er meer bloedingen. Ik verloor op een avond zoveel bloed dat ik bijna niet meer kon lopen. Achteraf had ik de tabletten niet mogen slikken. Die veroorzaakten de bloedingen en zorgden daarmee voor meer woekerend weefsel – waarvan later bleek dat dit een voorstadium van kanker kon zijn. Het had helemaal fout kunnen gaan, maar de gynaecoloog wist bijna niks van mola-zwangerschappen en had niet door dat dit niet kon.”
Lees ook
Melanie kreeg kanker tijdens haar zwangerschap: ‘Ik vertrouw mijn lichaam niet meer’
“Uit de uitslag bleek dat ik een complete mola-zwangerschap had. Hierbij heeft de eicel die bevrucht is geen DNA. Daardoor kan er geen kindje groeien. Je lichaam maakt wel – sneller dan normaal – het zwangerschapshormoon hCG aan. Hierdoor was ik zo misselijk en groeide mijn baarmoeder snel. Ik kreeg na deze uitslag ook te horen dat ik het komende jaar niet zwanger mocht worden. Dat vond ik heel erg; we wilden het zo graag.”
“De dag van de curettage, waarbij het weefsel uit de baarmoeder werd weggehaald, kwam er net op tijd een andere gynaecoloog binnen die ook oncoloog was en wél met mola-zwangerschappen bekend was. Zij zag de echo en stopte de behandeling onmiddellijk. Een ‘normale’ curettage bleek bij een mola-zwangerschap heel gevaarlijk te zijn. De kans op bloedingen was hierbij groot.”
“Ik kreeg de curettage onder narcose op de spoed-OK. Zo hadden de artsen meer controle. Ik was heel opgelucht dat het op deze manier ging. Deze gynaecoloog voelde als mijn reddende engel. Er kwamen geen bloedingen en het was een grote opluchting dat die troep er eindelijk uit was. Een week na de operatie was mijn baarmoeder helemaal schoon. Wel moest ik elke week bloedprikken om mijn hGC-waardes te controleren. Wanneer die omhoog zouden gaan, betekende dat dat het weefsel terug groeide. Dan zou ik een chemokuur krijgen.”
“Mijn waardes daalden gelukkig snel. Binnen drie maanden zat ik bij de nul. In deze periode kwam alles pas echt binnen. Ik was achterdochtig, negatief, zenuwachtig en ik had veel huilbuien omdat ik de gebeurtenissen nog niet had verwerkt. Je kindje verliezen en daarna constant in onzekerheid over of je kanker hebt, is natuurlijk niet niks. In november 2016 ben ik naar een psycholoog gegaan en moest ik tijdelijk stoppen met werken omdat ik overspannen was. Erover praten heeft enorm geholpen en in april 2017 stopte ik bij de psycholoog. Een maand daarvoor werd voor het laatst mijn bloed geprikt.”
“Ik mocht eindelijk weer zwanger worden en eind april 2017 was het al zover. Dit was geen mola-zwangerschap, maar ik kreeg helaas wel een miskraam. Begin augustus deed ik weer een positieve test. Het was spannend, maar deze keer zat het goed. De zwangerschap verliep zonder problemen en op 27 april 2018 werden we ouders van Juliët.”
Jorinde zeven maanden zwanger van Juliët.
“Ik heb dikke pech gehad, want mola-zwangerschappen komen weinig voor. Dat is natuurlijk fijn, maar het had me wel geholpen als meer mensen het kenden. Zelfs bij de artsen was er duidelijk weinig over bekend. Er zijn daardoor grote fouten gemaakt. Ook hebben veel mensen om je heen niet door dat het heftig is. Het werd vaak afgedaan als iets kleins. Ik kreeg zelfs opmerkingen als: ‘Gelukkig heb je al een gezonde dochter.'”
“Niemand van het ziekenhuis heeft me destijds gevraagd hoe het met me ging. Ik denk dat het goed zou zijn als het bij een behandeling standaard is dat je met een maatschappelijk werker praat. Het is moeilijk om zelf in te zien dat je dat nodig hebt. Mijn tip voor anderen is dan ook: ga praten. Gewoon doen, ook al denk je dat je het niet nodig hebt. Ik had het veel eerder moeten doen.”
Lees ook
Suzanne beviel met haar twee zoontjes erbij: ‘Een bevalling is helemaal niet eng’
“De kindjes die we verloren hebben, zullen voor altijd in onze gedachten blijven. We hebben ook een tatoeage laten zetten ter nagedachtenis aan hen. Het gaat wel goed met ons allemaal en we zijn heel gelukkig samen. Het klinkt misschien gek, maar anders hadden we Juliët niet gehad en ik had haar absoluut niet willen missen.”
Jasmijn, Jorinde, Juliët en Jeffrey in zomer 2018.
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
