Onder andere over de vooroordelen die er bestaan over het vak.

Voor modellenbegrippen was je ‘klein, curvy en oud’. Hoe ben je dan op je 24ste toch doorgebroken als model?

“Ik was via mijn werk bij het Jeugdjournaal voor een project in Zuid-Afrika en daar ben ik gescout. Toen dat ging lopen, benaderden ook bureaus in Londen en Parijs mij en ben ik nooit meer teruggegaan naar mijn oude baan. Ik ben inderdaad niet de langste en dunste, maar heb een fotogeniek gezicht, mooi haar en kan goed glimlachen. Voor commerciële merken, die vaak shooten in Zuid-Afrika, was ik perfect. Ik vond het wel lastig dat ik opeens zoveel beoordeeld werd op mijn buitenkant, in plaats van wat ik kan of weet.”

Een veelgehoord vooroordeel is dat modellen niet zo intelligent zijn.

“Maar dat is dus echt niet waar. ‘Ik heb nog nooit een dom model voor mijn lens gehad’, zei een fotograaf ooit tegen me. Je opereert namelijk echt als ondernemer: je gaat zelfstandig langs klanten, doet je eigen administratie en regelt je eigen marketing via social media. Ook is een leuke persoonlijkheid hebben veel belangrijker voor de carrière van een model dan mensen denken. De crew moet soms een week lang met je werken; niemand heeft zin in een chagrijn op de set.”

Is het echt zo erg gesteld met de diversiteit, zoals onze moderedacteur Michel Pierre betoogt?

“Er worden kleine stappen gemaakt, maar we zijn er inderdaad nog lang niet. Een man van 70 jaar is twee jaar geleden opeens wereldberoemd geworden als model. En op de septembernummers van bekende tijdschriften sierden alleen maar donkere vrouwen. Het is even afwachten of het een ’trend’ is of permanent, maar het geeft de burger wel moed.”

En wat betreft gewicht?

“Toen ik in een jaar twee kilo was aangekomen – maar me tegelijkertijd gelukkiger voelde – kreeg ik in Parijs de opmerking: ‘In concentratiekampen was ook iedereen mager, dus eet maar een appel per dag.’ Ik was inmiddels 26 en vond het belachelijk, maar er stonden ook meisjes van 16 jaar bij die dat misschien wel serieus namen. Maandag was daar ‘weegschaaldag’, en sommige modellen kregen maar de helft van hun wekelijkse ‘zakgeld’ (wat al heel weinig was) als ze waren aangekomen. Dat was wel vijf jaar geleden, er wordt nu beter opgelet. Maar nog steeds is er soms te weinig begeleiding; modellenwerk is echt topsport.”

Doutzen Kroes deelde vorig jaar een verhaal van een anoniem model over misbruik in de modewereld. Heb jij zoiets ook meegemaakt?

“Ja, er was een man die een foto schoot van mijn hoofd en hij vroeg of ik mijn beha uit wilde doen, zodat je de bandjes niet op de foto zag. Dat vond ik prima, maar vervolgens zei hij óók dat ik misschien beter mijn slipje uit kon doen, terwijl het dus om een foto ging van mijn gezicht. Hij scheen dat wel vaker te doen. Naaktheid moet kunnen – het is nou eenmaal een creatieve, artistieke wereld – maar als model moet je van tevoren goed bedenken wat je grenzen zijn. Tegenwoordig is het ook verboden om minderjarigen naakt te fotograferen op de set.”

Tekst gaat door onder de foto.

Hoe is de relatie tussen modellen onderling? Wordt er ruzie gemaakt?

“Er is soms zeker sprake van jaloezie, ja. Je woont soms met vijftien meiden samen: dan is je jurkje weleens ‘kwijt’ of je lekkere stukje zalm in de koelkast ‘weg’. Ook was mijn paspoort een keer verdwenen toen ik een tripje had. Maar het kan nog erger: twee meisjes hadden een keer dezelfde casting voor een shampoo-merk en toen had de één olijfolie in de shampoo van de ander gedaan. Je moet op je hoede zijn, maar over het algemeen zijn er ook heel veel meiden die leuk zijn en elkaar willen helpen.”

En hoe zit het met de sex-, drugs- en rock ’n roll-lifestyle?

“Je komt op supertoffe feesten, een wereld die als niet-model voor je gesloten blijft. In die ‘snelle wereld’ wordt ook veel drugs gebruikt, ja. Sommige modellen gaan daar wel in mee. Wat betreft sex: als new face bij een modellenbureau ben je gelijk prooi voor de zogenaamde modelizers. Mannen die graag een knap, jong ding aan hun arm hebben. Als je in een nieuwe stad komt, kan je er de klok op gelijk zetten dat de berichtjes via social media binnenstromen: of je wat mee gaat drinken, gratis naar een luxe club wil óf zelfs zin hebt om een weekendje met ze te gaan skiën. Ik heb ook weleens berichten ontvangen van Nederlandse presentatoren en acteurs. De bekendste modelizer? Leonardo DiCaprio. Hij heeft zelfs een PR-persoon die berichten stuurt naar modellen. Ook mijn vriendinnen hebben een bericht ontvangen met: ‘Leonardo would like to meet you.’”

Tekst gaat door onder de foto.

Kan je het zonder tienduizenden volgers op Instagram ook maken als model?

“In New York moet je minimaal tienduizend volgers hebben voordat ze je gaan overwegen. Klanten kijken eerst op je Instagrampagina voordat ze in je portfolio kijken. Gigi en Bella Hadid hadden natuurlijk hun naam en vermogen mee, maar ze hebben óók een vierkoppig PR-team ingehuurd die de zussen populair op Instagram heeft gemaakt. Dat is heel belangrijk, er worden nu zelfs social media-trainingen gegeven aan modellen.”

Zijn er tot slot ook leuke vooroordelen over de modewereld die kloppen?

“Ja! Dat Nederlandse modellen zo geliefd zijn. Natuurlijk vanwege onze lengte, maar ook vanwege onze discipline, dat we de crew altijd bedanken, op tijd komen en vriendelijk zijn. En het reizen is ook zo ontzettend leuk. Ik ben een vrouw van de wereld geworden, je kan me overal ter wereld neerzetten en ik red mezelf. Dat pakt niemand me meer af.”

Het boek ‘Help! Ik ben model’ – vol tips, anekdotes en interviews over en met beroemdheden uit het modevak – ligt vanaf vandaag in de winkels.

Lees ook
Deze modellen lopen voor het eerst mee in Victoria’s Secret-show