Slecht nieuws

Op een maandag in maart ging ik met mijn opa en oma mee naar het ziekenhuis voor de uitslag van een darmbiopt. Ik wist toen eigenlijk al dat we geen goed nieuws gingen krijgen. En dat voorgevoel klopte: mijn oma had darmkanker, en niet veel later bleek dat genezing niet meer mogelijk was. We wisten allemaal dat het niet lang meer zou gaan duren. Ruim twee maanden later is ze overleden.

Jong oma geworden

Mijn oma was heel trots dat ze 77 jaar is geworden zonder medicatie of ziektes. Ze leefde bewust en zorgde voor goede voeding en voldoende beweging. Mijn oma was 43 toen ze haar eerste kleinkind kreeg en heeft altijd een actieve rol in het leven van mij, mijn broertje en zusje gespeeld. Zo gingen we regelmatig met mijn opa en oma kamperen en was logeren bij hen in de vakantie een terugkerend ritueel.

Mooie herinneringen

Als kleinkinderen beleefden we daar mooie herinneringen aan. Hele dagen waren we bezig in het bos. We kregen een zakje zout mee van opa en oma. Als we het korrelige goedje in het bos strooiden, dan werden de konijnen die daar leefden tam. We konden ze vangen en aaien, zo werd ons verteld. Later kwamen we er natuurlijk achter dat opa en oma dat hadden verzonnen.

 

Lees ook
Rosa (24) herkent haar overleden vader in haar eigen zoon Jules

Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen

Ik heb altijd een hele sterke band met mijn oma gehad. Ze was zelfs bij de bevalling van mijn dochter, haar achterkleinkind Fien, die naar haar vernoemd is. Ze genoot enorm van haar drie achterkleinkinderen en paste met enige regelmaat op. Het was heel bijzonder dat we haar met de familie helemaal zelf hebben kunnen verzorgen tot op het laatste moment. Toen het mijn beurt was om haar te verzorgen, was ik op een ochtend klaar met haar wassen en zei ze: ‘Ik wil slapen en niet meer wakker worden’. Daarna zijn we met palliatieve sedatie gestart.

‘Ik mis je in alles’

Ik heb daar zelf ook een rol als verpleegkundige in gespeeld. Ik wilde dat doen voor haar, ze was op en het was genoeg. Toen ik de volgende dag in de avond bij haar kwam voor een injectie, is ze niet veel later in het bijzijn van mijn opa, moeder en stiefvader overleden. Ik denk dat ze op me heeft gewacht, zodat ik mijn opa en moeder kon helpen op dat moment. Oma, ik wist niet hoe sterk ik was, totdat sterk zijn de enige keuze was. Ik mis je in alles.

Lees ook
Luc Peters (41) verloor zijn vrouw aan borstkanker: ‘We waren een team en zouden samen 80 worden’