Ook ik kon het meteen goed vinden met zijn kinderen en de kinderen onderling gingen ook prima met elkaar om. Daarom ben ik bij hem in gaan wonen”, vertelt Mineke.

Heropvoeden

“Vanaf het eerste moment liet hij het meteen verslonzen. Geen spelletjes meer, geen ijsjes in de stad: hij doet zijn best niet meer om het leuk te hebben met mijn kinderen. Wat hij wél doet? Heropvoeden naar hoe hij het graag wil. En dat zonder te overleggen.

Eerst dacht ik nog, oké, we zijn bij hem en zijn kinderen gaan wonen. Daar thuis gelden regels en daar moeten wij ons aan aanpassen.”

Huren

Mineke: “Na een aantal maanden tanden op elkaar besloten we samen een huis te huren. Hij moest zijn huis verlaten, dus het was een goede uitkomst om samen te gaan huren. Dat zou voor mij echt een opluchting worden. We waren dan niet meer onder zijn dak, maar óns dak. Daar heb ik mij erg in vergist. Ik moet het ook opeens altijd met hem eens zijn, maar dat vind ik heel erg moeilijk. Dat gaat tegen mijn principes in.

Ik ben niet op mijn mondje gevallen, dus ik ben het gesprek al talloze keren aangegaan. Mijn opvoeding zie ik anders dan hij. Ik stoor mij niet aan een stoel die niet is aangeschoven, of aan een kussen dat niet recht ligt op de bank. Als de kinderen een keer een glas hebben laten staan, vind ik dat geen groot probleem. Ik zie het ook liever niet te vaak gebeuren, maar de sfeer door een glas laten bepalen, dat doe ik niet. Hij wel.”

Winnie voelt nog steeds pijn als ze kinderen afzet bij ex: 'Gun ze een gezinsleven, maar mezelf ook'Lees ook

Probleem

“Wordt een papiertje niet direct weggegooid of een stoel niet aangeschoven, zijn de rapen gaar. Wanneer ik het snoeppapiertje weggooi, krijg ik op mijn donder. Echt gezellig is dat niet. En dat is moeilijk, want mij zal het een worst wezen als dat een keer gebeurt. Als ik dat aankaart, wordt hij boos. Bij hem werkt het wel zo en het is niet anders. Ja, in die gedachtegang kon ik nog best komen toen we bij hem woonden, maar nu huren we het huis samen. Het is niet meer van hem of meer van mij. We moeten ons nu allebei aanpassen, vind ik.

Wat ik er vooral vervelend aan vind, is dat mijn kinderen hem steeds minder leuk vinden. Ik merk zelfs dat als ik niet thuis ben, zij in hun kamer blijven. Als ik aangeef dat hij mijn kinderen niet hoeft op te voeden, is hij het daar niet mee eens. Ik heb liever dat hij als een leuke vriend of een leuke oom er voor hen is en leuke dingen met ze doet, iemand bij wie ze altijd terecht kunnen. Ze hebben al ouders die hen opvoeden, nog één hoeft er niet bij.

Begrijp me niet verkeerd, ze moeten respect voor hem hebben en natuurlijk moeten ze ook naar hem luisteren. Wij passen ons aan, zij passen zich ook aan. Zo zou ik het graag zien. Maar mijn vriend past zich nul aan. Als hij zich niet zo met de opvoeding zou bemoeien, zou de band weer kunnen zijn zoals vanouds. Dat is waar ik op hoop.”

Oproep

Heb jij net als Mineke ook een verhaal over jouw samengestelde gezin? Mail dan je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Lekker Samengesteld’. Dit kan uiteraard ook anoniem.

*Mineke vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bekend bij de redactie. 

De maat is vol voor Elodie: 'Zijn zoon hoeft niet op te ruimen, mijne wel'Lees ook