Liesbeth Rasker (35) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe. Over eerlijk zijn tegen je date, bijvoorbeeld.
In aflevering 62: ‘We zijn een paar weken aan het daten, moet ik hem in dit prille stadium vertellen dat hij niet altijd even lekker uit zijn mond ruikt?’
Hoe precies ik aan dit minitrauma ben gekomen weet ik niet, maar persoonlijk kan ik er níet tegen als ik niet lekker ruik. Ik heb een obsessie met m’n eigen lichaamsgeur, hoe ranzig dat ook klinkt.
In de praktijk betekent dat vooral dat ik zo goed als altijd deodorant bij me heb, en ook altijd parfum draag, omdat ik nooit in de situatie wil komen dat ik opeens mezelf ruik en er dan niets aan kan doen. Niet dat ik overmatig veel zweet overigens, helemaal niet zelfs. Maar ondanks dat is het een gigantisch ding in mijn hoofd.
Er zijn momenten geweest dat deze regel niet in werking is gesteld en dat vind ik dan ook direct vréselijk. Ooit zat ik in een restaurant toen ik opeens een zweem zweet dacht te bespeuren en ik kan dan gewoon niet meer van mijn avond genieten. Niemand in dat restaurant had deo bij zich, mijn tafelgenoot ook niet, en uiteindelijk heb ik een deoroller laten bezorgen door Gorrilas. Ik weet het, dit gaat vrij ver.
Een ander recent moment waar het misging, was het Boekenbal een dikke maand geleden. Ik had bijna twee uur in de visagie gezeten, m’n haar was minutieus in model gekneed en gevouwen, en ik had een absolute knáller van een jurk aan. Niets kon me gebeuren – behalve dat ik ergens in de galastress toch was vergeten een extra portie deo op te spuiten voor vertrek, dus een paar uur na binnenkomst op het feest zei mijn date: ‘Schat, je ruikt een beetje’.
Het was een dubbel moment, want enerzijds vond ik het vréselijk om te horen en wilde ik ONMIDDELLIJK het pand verlaten, maar anderzijds was ik heel blij dat het me verteld werd zodat ik op deo-jacht kon.
Dus, denkend aan de vraagsteller: deze dubbelzijdige emoties kunnen er ontstaan als je er iets van zegt. Maar dát je er iets van zegt, lijkt me een heel goed idee. Want hoe zonde is het om erdoor af te knappen en een potentiële leuke liefde te laten stuklopen op zoiets wat heel goed te verhelpen is.
De algemene stelregel met iemand attenderen op iets onprettigs is dan ook dat als er op dat moment iets aan te doen is, je het kunt zeggen. Maar anders niet, of op een ander moment. Op een gala met duizend vrouwen van wie vast iemand deo had en bovendien wc’s met stromend water waren, had ik alle kansen om de boel even op te frissen.
Maar een opmerking als ‘ik vind jouw haarkleur je echt niet staan’ is een kutopmerking, want daar kan iemand niet zomaar meteen wat aan doen. Snap je? Dus, zeg er zeker wat van tegen je date, maar kies wel het juiste moment uit. Niet als jullie ergens zijn zonder opfrismogelijkheden dus.
‘Juist nu zeggen! Dan is het nog niet zo’n groot ding voor jullie en is het ook niet pijnlijk als hij doorvraagt of je dat al langer vindt. Ik zou hier zelf gewoon de ouderwetste complimentjes methode gebruiken. Een pepermuntje aanbieden en met een knipoog benoemen dat je zo graag met hem zoent, maar dat je ruikt dat hij knoflook heeft gegeten, o.i.d… In ieder geval iets posities/liefs benoemen terwijl je dit er subtiel infietst haha.’
‘Ik heb dit ook gehad bij iemand en het gewoon ter sprake gebracht op een lieve manier. Maak er niet een groot ding van. Ik zou alleen maar blij zijn als iemand dit tegen mij zegt! Daarna heb ik hem mijn eigen mondspoeling van Oxyfresh gegeven, omdat ik zelf ook altijd bang ben dat ik niet lekker uit mijn mond ruik. Het spul is wel wat duurder, maar heel goed!’
‘Aj… ik vrees dat hij een ontsteking heeft. Dan kun je poetsen en spoelen wat je wil, het gaat niet weg. Zeg: “Wanneer ben jij eigenlijk voor ’t laatst naar de tandarts geweest? Volgens mij heb je een ontsteking.” Iemand kan er alleen maar blij mee zijn, want dan weet-ie dat hij er wat aan moet doen. Zolang jij je mond niet opendoet, zal je hier last van blijven houden.’
‘Misschien moet je het een eerste keer in de ochtend in bed aangeven, dat het een soort van logisch en niet direct awkward is. Dan is het wel al een keer benoemd en weet je hoe hij reageert. En dan later nog eens na het eten van knoflook of zo. En zo een beetje opbouwen?’
‘Ik zou hem op een rustig moment aangeven dat hij soms niet zo lekker ruikt en of hij dat zelf ook door heeft. Bij amandelstenen (mineraalophopingen achter in je keel) heb je dat bijvoorbeeld zelf niet altijd door en dan is het alleen maar fijn als iemand dat tegen hem zegt. En ik zou ook vooral aangeven dat je niet wil dat het een afknapper wordt. Als het inderdaad amandelstenen zijn, dan helpen tandenstokers, een tongschraper en spoelen met zoutwater goed.’
‘Toch zo snel mogelijk aangeven! Hoe zou het voor hem voelen als hij dit pas na maanden daten hoort?’
‘Pas de sandwich-methode toe: dus wel benoemen – en benoemen dat je het moeilijk vindt het te zeggen – maar dit verpakken tussen twee opmerkingen dat je het daten ook leuk vindt/ hem leuk vindt! En dat je je dusdanig op je gemak voelt dat je het durft te zeggen (verkapt compliment, want je laat blijken dat hij je de ruimte geeft). Oftewel heel erg inkleden en ook bedenken hoe jij het zou willen ontvangen als je in zijn schoenen zou staan. Good luck!’
‘Voorzichtig ter sprake brengen of hij zich ervan bewust is. Het kan meerdere oorzaken hebben. Ik heb er zelf last van door medicijngebruik en ben altijd dankbaar als iemand me erop wijst dat ik even mijn tanden moet poetsen of een kauwgummetje moet pakken. Ik ben wel een vrouw en heb altijd tandenborstel en tandpasta in mijn tas. Dat is als man onhandiger natuurlijk.’
‘Wel z.s.m. zeggen! En dan sympathiek inkleden: “Het is mij opgevallen dat je uit je mond ruikt, hier had ik ook last van toen ik ontstoken tandvlees had. Zelf had ik het niet door, misschien heb jij het nu ook niet door, vandaar dat ik het aankaart.” Je ontkomt er niet aan dat het even ongemakkelijk is, maar het is de toon die de muziek maakt.’
‘Zou het gewoon zeggen, en dan erbij van: “Oei, dit vind ik best lastig om te zeggen, maar in het kader van: ik zou het zelf ook willen weten… ik ruik soms een beetje je adem.”‘
Er zijn voor iemand die een miskraam heeft gehad: 'Zeg niet dat het goedkomt, dat weet je niet'
