Mieke (65) besloot na het overlijden van haar man om te gaan daten. Het afscheid op haar tweede date eindigde met een erg vreemde vraag.
Haar date had wat last van eh, keuzestress.
Miekes dateleed: 'Hij vroeg me wie van zijn andere dates hij het best kon kiezen'
Lees ook
Robs dateleed: ‘Ik wilde snel weg, maar het hele gezin zat aan de ontbijttafel’
Slechte ervaringen
‘Via de datingsite kreeg ik een mail van een man die vroeg of ik een keertje met hem wilde afspreken. Ik had al eens contact gehad met andere mannen, maar dat kapte ik altijd af na de eerste date omdat ze niet echt mijn types waren. Ze konden vaak alleen maar over zichzelf praten en toonden verder totaal geen interesse.’
Eerste date
‘Deze man kwam uit Harlingen, heette Johan en was 68 jaar oud. We spraken af in Leeuwarden, waar we samen koffie hebben gedronken. Het was best gezellig. Hij praatte niet alleen over zichzelf, in tegenstelling tot mijn vorige dates. Hij zag er netjes en verzorgd uit. Vanuit de verte leek hij qua houding en postuur op mijn man, die ook uit Harlingen kwam. Dat vond ik erg leuk aan hem. Het enige nadeel was dat hij rookte.’
Strandwandeling
‘Toen ik ’s middags thuis kwam, had ik al meteen een mailtje van hem ontvangen. Hij schreef dat hij de date echt leuk vond en vroeg of ik nog een keer met hem wilde afspreken. Omdat ik de eerste date echt gezellig vond, besloot ik ja te zeggen. Hij stond netjes gekleed voor mijn deur met een mooie bos bloemen. Ik had hem tijdens onze eerste date verteld dat ik van bloemen en tuinieren hield, dus dat had hij goed onthouden. Deze keer zijn we een wandeling over het strand gaan maken, en hebben we daarna nog wat gedronken en gegeten bij een strandpaviljoen.’
Vreemde vragenronde
‘Ook deze keer hadden we het echt naar ons zin. Net voordat we afscheid van elkaar wilden nemen, zei hij dat hij mij nog iets wilde vragen. Hij vertelde dat hij niet zeker wist met wie hij nog vaker op date wilde gaan. Hij had namelijk nog twee andere vrouwen uit Groningen met wie hij aan het daten was, en vroeg mij wie van de twee hij het beste kon kiezen. Ik stond met een mond vol tanden toen hij dat vroeg, alsof het heel normaal was om zo’n vraag te stellen. Hij keek me verbaasd aan toen ik zei dat ik het een hele vreemde vraag vond, en dat hij dat beter aan die vrouwen uit Groningen kon vragen. Later kreeg ik nog een mail met zijn excuses en hij vroeg zelfs of ik toch nog een keer met hem wilde afspreken. Op die e-mail heb ik nooit meer gereageerd.’
