LINDA.nl duikt in het ‘Werpsterren’-archief en vraagt de moeders hoe het nu met ze gaat. Michaela had een relatie van 11,5 jaar achter de rug toen ze door enorm toeval de Duitse Marco leerde kennen. Al na de eerste ontmoeting waren ze smoorverliefd.
Voor elke fase heeft Michaela vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Lees ook
Melanie kreeg kanker tijdens haar zwangerschap: ‘Ik vertrouw mijn lichaam niet meer’
“Toen ik (toen 29, in 2018 33) me verdrietig voelde nadat mijn relatie van 11,5 jaar eindigde, vond ik steun bij mijn neef die in Mongolië woont. Ik had hem nog nooit gezien, maar we spraken elkaar via de telefoon en internet. Na veel gesprekken vroeg hij of ik een keer naar Mongolië wilde komen. Mijn moeder hielp financieel en de reis werd geboekt.
Mijn neef vroeg me of ik iets voor hem mee wilde nemen. Er lagen nog foto’s van zijn overleden moeder bij zijn tante in Duitsland, met wie hij ruzie had. Mijn neef bracht me in contact met een oude vriend van hem: de Duitse Marco (toen 38, in 2018 42). Hij kende de tante en zou aan de foto’s kunnen komen. Het enige wat ik moest doen, was de foto’s – op 25 november 2013 – bij Marco ophalen.”
“Om me bij de trip wat veiliger te voelen, nam ik mijn hond mee. Marco had ook een hond dus naast het overhandigen van de foto’s, maakten we nog even een wandeling. Toen sloeg de vonk gigantisch over. We gingen uit eten en toen ik thuiskwam stuurde ik hem dat ik smoorverliefd was. Wat had ik te verliezen?”
“Het was bizar, maar ook Marco had het verliefde gevoel. Tussen die eerste afspraak en 6 december hadden we veel contact en maakten we onze relatie officieel. Het voelde zo ontzettend goed. We hadden elkaar nog maar twee keer gezien toen we voor een lang weekend naar Zeeland gingen. Iedereen verklaarde ons voor gek, maar het was geweldig.”
“Ik had een grote kinderwens, dus dat onderwerp kwam snel voorbij. Ook Marco wilde kinderen. Ik stopte in januari met de pil – met de gedachte dat het ‘ontpillen’ nog wel even ging duren. In april stond ik met een positieve test in mijn handen. Wat ik toen voelde was niet zomaar blijdschap: dit was het mooiste wat me ooit was overkomen.”
“Eind april ging ik voor de drieweekse reis naar mijn neef in Mongolië. Als mijn moeder het niet betaald had, was ik nooit gegaan. Ik vloog er met ziekelijke heimwee heen. Wat een unieke reis had moeten worden, werd een nachtmerrie. Ik was pril zwanger, terwijl niemand het wist en ik miste Marco ontzettend. Ik heb na vijf dagen mijn moeder verteld hoe verdrietig ik was. Toen ik haar ‘goedkeuring’ had, boekte ik een vlucht terug. De beste beslissing ooit. Na tien dagen was ik terug en stond Marco mij met een verlovingsring op te wachten. Zonder twijfel zei ik: ‘Ja!””
“Na de eerste goede echo vertelden we onze familie het nieuws. Ze wisten dat mijn kinderwens erg groot was, dus iedereen reageerde positief. Dat we ook gingen trouwen, was een wat grotere schok voor ze, maar we hebben nooit vervelende reacties gehad. Eind mei zijn we getrouwd. In oktober kregen we de sleutels van ons huis in Duitsland, waarin Marco in mega tempo eerst de babykamer heeft klaargemaakt.”
“Hoewel ik weinig last had van kwaaltjes, heb ik wel twee grote bloedingen gehad: alsof er een beker bloed werd leeg gekiept. Dat was enorm schrikken, maar gelukkig bleek er met de baby niks aan de hand. Wat het precies was, weten we niet, maar toen ik rustiger aan ging doen, is er gelukkig geen bloeding meer gekomen.”
“Ik was 41 weken en één dag zwanger toen ik om 7.00 uur werd ingeleid. Nadat de vliezen werden gebroken, kreeg ik een heftige weeënstorm. Om 12.00 uur had ik pas drie centimeter ontsluiting. Dat ging ik zo nooit volhouden, dus kreeg ik een ruggenprik.”
“De prik nam de pijn weg, maar ik kon verder ook helemaal niks meer. Verschrikkelijk. Daar had ik van tevoren niet bij stilgestaan. Ik kreeg op een gegeven moment het gevoel dat ik nodig naar de wc moest – achteraf bleek dat de baby aan het draaien was -, maar ik moest blijven liggen. Er werd een po onder me geschoven en iedereen ging weg. Wat een rotsituatie. Ik kon alleen maar huilen.
Om 20.00 uur kreeg ik persweeën die ik nog een uur moest onderdrukken, omdat de baby nog niet was ingedaald. Op 23 december 2014 om 21.04 uur werd Lara eindelijk geboren.”
“Toen ik Lara op mijn borst had, voelde het zo natuurlijk dat ik de kraamverzorging heb afgebeld. Ik heb zelf elf jaar als kinderoppas gewerkt en ik voelde dat we dit aankonden. Het was heerlijk om met z’n drieën thuis te komen en alles ging meteen goed.”
“Lara is bijna 3,5 jaar oud en grote zus van Lotte (twintig maanden). Begin augustus komt daar nog een zusje bij. Het gaat erg goed met ons allemaal. Onze kinderen worden tweetalig opgevoed: Marco praat Duits met ze en ik Nederlands.
Alles is zo snel gegaan de laatste jaren. Ik weet niet of ik het mijn dochter zou aanraden, maar voor mij voelde het steeds goed en ik zou het zo over doen. Garantie heb je uiteindelijk nooit. Je kunt ook járen samen zijn, trouwen, een kind krijgen en dan alsnog uit elkaar gaan. Ik kan niet anders zeggen dan: volg je hart!”
Lotte, Marco, Lara en de zwangere Michaela in april 2018.
Lees ook
Christien raakte kort na chemotherapie zwanger: ‘Beste dat me kon overkomen’
LINDA.nl vroeg Michaela (nu 36) in augustus 2020 naar een update: “Ons gezin bestaat inmiddels uit vijf. Op 12 augustus 2018 is onze derde dochter Lauren geboren, waarna een heel spannend eerste jaar volgde. Lauren was veel ziek en heeft zelfs twee keer in kritieke toestand gelegen. Inmiddels gaat het goed. Hoewel het af en toe best pittig is, genieten we met volle teugen van onze drie meiden.”
Marco, Lotte, Lara, Lauren en Michaela nu, zomer 2020.
Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: verena.verhoeven@linda.nl.
