Onverwacht een hartinfarct door Spontaneous Coronary Artery Dissection (SCAD). Het overkwam Martine (44) nog geen maand geleden. Aan LINDA. vertelt ze haar verhaal.
“Toen ik de huisarts belde, had ik nooit verwacht dat ik vijf dagen in het ziekenhuis zou liggen en dat dit de uitkomst zou zijn.”
Eerder sprak LINDA. al met cardioloog Suzette Elias-Smale, die ons vertelde wat een SCAD is. “Bij een SCAD gebeurt er acuut iets met de wand van het bloedvat waardoor mensen een hartinfarct krijgen. Het komt relatief weinig voor, vandaar dat het niet zo bekend is”, vertelt ze. Het is een aandoening die vaker voorkomt bij vrouwen dan bij mannen: “De verhouding van patiënten die een SCAD hebben, is negentig procent vrouw, tien procent man. De gemiddelde leeftijd van vrouwen die een SCAD krijgen, ligt tussen de 45 en 52 jaar. Dat is relatief jong voor een hartinfarct.”
Dit grote verschil tussen vrouwen en mannen heeft volgens Elias-Smale waarschijnlijk te maken met het hebben van vrouwelijke hormonen. “Deze hormonen kunnen natuurlijk zijn, maar ook in anticonceptie zitten. Waarschijnlijk is dat een van de redenen waarom vrouwen, en zeker ook jongere vrouwen, gevoeliger zijn voor SCAD dan mannen. Fibromusculaire dysplasie, een bindweefselziekte die de vaatwand aantast, is ook een bekende risicofactor. Een gezonde leefstijl an sich geeft geen garantie dat je geen risico loopt op een SCAD.”
Cecile en Caroline kregen SCAD, een vrij onbekende hartaandoening: 'Het kan iedereen overkomen'
En dat weet Martine maar al te goed. Ze is een vitale vrouw van 44 jaar met twee kinderen van acht en tien jaar oud. Ze sport en beweegt veel en eet gezond. Toch krijgt ze kort geleden, volkomen onverwacht, te maken met een hartinfarct door een SCAD.
“Ik had er nog nooit van gehoord, en mijn omgeving ook niet”, vertelt Martine. Ze neemt ons mee naar de dag die haar leven volledig op zijn kop zette. “Het begon op een vrijdag, toen kreeg ik klachten waarvan ik op dat moment nog niet wist dat ze bij een hartinfarct hoorden, zoals een pijnlijke onderkaak. Ik heb geprobeerd de huisarts te bellen, maar die was op vakantie. Ik heb het toen gelaten, de klachten zouden vast wel weer wegebben. ”
En dat is zo, de klachten trekken weg. “Ik ben toen zaterdagochtend gaan hardlopen en in de middag met de kinderen op de fiets de stad in geweest. Gewoon the usual zaterdag dingen.”
Tot het die avond weer misgaat en de klachten terugkeren. “Het voelde alsof ik een heel strakke band om mijn borst had, ik kreeg weer kramp in mijn slokdarm en een hele zere onderkaak. Toen heb ik de huisartsenpost gebeld, een arts is toen langsgekomen om mij na te kijken. Die zei tegen mij: ‘Je bent nog veel te jong voor een hartinfarct, het zou maagzuur kunnen zijn’.” De arts besluit voor de zekerheid toch te overleggen met de cardioloog. Die geeft aan dat ze Martine wil zien. Ze wordt meteen meegenomen in een ambulance. “In de ambulance is er een hartfilmpje gemaakt, maar daar was niks op te zien.”
Eenmaal in het ziekenhuis wordt Martine naar de eerste harthulp gebracht. Daar wordt bloed afgenomen. “In mijn bloed zagen ze dat er zuurstoftekort is geweest, wat kan duiden op een hartinfarct. Later die avond hebben ze nog een keer bloed afgenomen. Mijn waarden bleken weer verhoogd en dus moest ik blijven.” Twee dagen later moet ze een hartkatheterisatie ondergaan. “Via een draadje zijn ze in mijn rechterpols naar mijn hart gegaan, om te kijken of er vernauwingen zaten of iets dergelijks. Toen ontdekten ze een scheurtje aan de binnenkant van de kransslagader.”
Het komt als donderslag bij heldere hemel voor Martine. “Het was er zo in één keer. Die vrijdag heb ik het gevoeld, maar ik dacht dat het gewoon kramp was. Ik bedoel, ik ben 44 jaar en superfit, dus ik dacht niet aan een hartinfarct. Toen ik belde had ik nooit verwacht dat ik vijf dagen in het ziekenhuis zou liggen en dat dit de uitkomst zou zijn. Ik ben enorm geschrokken.”
Maxine moest met hartinfarct naar huis: 'Hun conclusie? Slokdarmkrampen'
De gebeurtenis heeft voor veel angst en verdriet gezorgd. “Op de eerste harthulp vragen ze of je wilt dat ze je reanimeren als er iets gebeurt. Toen ze dat vroegen, dacht ik: ‘Doodgaan is nu even geen optie.’ Er zit dus wel heel veel angst. Mijn wereld is opeens heel klein. Ik mag niet meer sporten. Ik voel me gevangen in mijn lijf. Eerst moet ik zes weken rusten in verband met mijn herstel, daarna kan ik weer langzaam opbouwen.”
Binnenkort start Martine met hartrevalidatie. “Het is nu bijna vier weken geleden, sinds die tijd slik ik medicatie, waaronder bloedverdunners. Dat scheurtje zou met zes weken genezen moeten zijn, en dan gaat het traject starten”, vertelt ze. “Ik moet een fietstest gaan doen, ik heb weer een afspraak met mijn cardioloog en ik moet een jaar lang bloedverdunners slikken. Dus mijn hele leven staat een beetje op z’n kop.”
De kans dat een SCAD opnieuw optreedt, is aanwezig. Daarom geeft cardioloog Elias-Smale een aantal belangrijke tips. “Gebruik liever geen anticonceptie in de vorm van de pil, maar een spiraal. Die geeft veel lokaler hormonen af dan de pil.” Heel intensief sporten wordt afgeraden. “Ga niet tot het uiterste bij duursport of krachttraining. Zo voorkom je een te hoge druk op de bloedvaten.”
Dat betekent echter niet dat je moet neerstrijken op de bank. Elias-Smale benadrukt dat het enkel geldt voor intensieve vormen van sport. “Gebruik daarnaast bij de overgang liever geen hormonen om overgangsklachten te verminderen.”
“Ik lees nu een boek genaamd Hart voor vrouwen. Daarin las ik dat het vrouwenhart anders is dan het mannenhart. Ook een hartinfarct is anders bij vrouwen dan bij mannen. Er is niet heel veel bekend over het vrouwenhart, of over SCAD. En dat is het gevaar”, vertelt Martine. “Er zou veel meer kenbaarheid over moeten zijn. Ik denk dat vrouwen algauw naar huis worden gestuurd met de boodschap: ‘Het is stress’, of iets dergelijks. Ik had ook niet verwacht toen ik belde dat dit erachter zou zitten.”
“Ik hoop dat ik weer helemaal herstel en kan doen wat ik altijd al deed. Dat die angst een beetje naar de achtergrond gaat, dat hoop ik echt.” Zo heeft ze ook nog een belangrijke boodschap. “Vertrouw op je lijf. You know when you know, heb ik ervaren. Op het moment dat je lichaam signalen geeft, dan weet je het. Liever tien keer te veel bellen, dan één keer te weinig.”
Alles wat je moet weten over een hartinfarct bij vrouwen: 'Vaak zonder diagnose naar huis'
