Net als geboorteverlof, moet er rouwverlof zijn, zo vindt Marrit van Exel (55). Zij pleit voor minstens zoveel tijd vrij van werk na het verlies van een gezinslid als bij een geboorte. Haar oproep krijgt steeds meer bijval. Zo ook van het CNV en van politieke partijen.
“Want het is toch absurd dat dat überhaupt nog niet is geregeld?”, aldus Van Exel.
In zeven jaar tijd verloor zij haar man en dochter. Na het overlijden van haar man had Van Exel geluk met haar werkgever, zo vertelde zij twee jaar geleden in Op1. En toen haar dochter overleed, was zij ‘gelukkig’ voor zichzelf begonnen. “Maar toen ik mijn man verloor, was ik na drie maanden gewoon weer volledig aan het werk.”
En dat moet anders kunnen, vindt ze. “Het rouwproces loopt heel lang door. Je moet die tijd beter zelf kunnen indelen, want je bent niet na enkele ziektedagen ineens weer oké. Het is ook een stabilisatieverlof”, legt Van Exel uit. “Daarom lijkt het mij goed om zelf vier maanden verlof in te kunnen delen. Denk bijvoorbeeld aan ochtenden later beginnen, zodat je jouw kinderen rustig naar school kunt brengen. Of wanneer het je te veel wordt, je even parttime aan de slag kan.”
Momenteel is rouwverlof nog niet wettelijk vastgelegd. “Gelukkig is het bij veel werkgevers al zo dat het verlof in overleg wordt afgesproken. Maar je hebt genoeg bazen en bedrijfsartsen die het onzin vinden, omdat rouw geen ziekte is. Daarom wil ik met rouwverlof ervoor zorgen dat het overal wettelijk wordt vastgelegd, zodat dat werkgevers er geen stokje meer voor kunnen steken.”
Van Exel wil dat dit verlof dan, net als bij geboorteverlof én partnerverlof, door het UWV (Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen) wordt vergoed. “Dat het dus niet voor rekening van de werkgever is.” Het verlof zou qua duur even lang moeten zijn als bij een geboorte én partnerverlof. Daarnaast wil ze graag dat het verlof flexibel op te nemen is tijdens een langere periode.
Twee jaar geleden heeft Marrit een online petitie gehouden en die aan een aantal Kamerleden aangeboden. In haar petitie focuste ze zich enkel op verlies binnen het gezin. Verlies en rouwverwerking is voor iedereen anders, net als de relaties binnen een familie, zegt ze daarover. “Het kan ook heel goed zijn dat iemand nog veel hechter is met haar oma dan met haar moeder”, vertelt Van Exel. “En ik ben het er helemaal mee eens dat het verlies van een oom of een beste vriendin minstens zo zwaar kan zijn, maar het was belangrijk dat ik de petitie zo strak mogelijk zou overhandigen”, legt ze uit.
Het is toen wel op de politieke agenda gekomen, vertelt ze. Toch is er twee jaar na het aanbieden van de petitie weinig veranderd. Er is nog altijd geen rouwverlof. Wel zijn er steeds meer partijen die de noodzaak van rouwverlof erkennen en daartoe oproepen. Zo ook vakbond CNV. Zij roepen het kabinet op om zo snel mogelijk een rouwverlof van twee weken in te voeren. Nu is dat bij directe gezinsleden meestal vier dagen. Uit cijfers van het CBS blijkt dat veel werknemers vaak langer dan een week afwezig waren na het verlies van een naaste. Het CNV publiceerde cijfers waaruit blijkt dat 37 procent te snel weer aan het werk gaat en 10 procent krijgt zelfs een burn-out.
Van Exel: “Het is heel goed dat de CNV hiertoe oproept. Maar dan kan het alsnog heel lang duren. Inmiddels staat het ook in het verkiezingsprogramma van de SGP, de Partij voor de Dieren en PvdA/ Groenlinks. Maar er zijn ook verkiezingen en nu met de oorlog in Israël, kan het zijn dat het rouwverlof wat lager op de agenda komt. Daar ben ik ook reëel in.”
“Maar ik geef de strijd niet op. Ik ga niet rusten tot rouwverlof een feit is. Toen mijn dochter overleed, zag ik wat voor impact het verlies van een partner op een gezin heeft. Mijn schoonzoon bleef achter met een baby van drie maanden en een peuter van twee jaar. Ik was blij dat ikzelf geen kleine kinderen had toen ik mijn partner verloor. Als het gaat om verlies van een gezinslid, komt daar zoveel bij kijken. Zoals inkomensverlies, taakverdeling, je hele dagelijkse leven ligt overhoop. Daarom zet ik het rouwverlof tegenover het geboorteverlof. Ik pleit voor een wettelijke basis, waarbij je niet meer afhankelijk bent van je werkgever.”
Marrit is nog lang niet klaar met haar strijd. Zolang het rouwverlof niet wettelijk vastgelegd is, blijft ze doorgaan. Zo schrijft ze hier regelmatig over op Linkedin, heeft ze inmiddels twee boeken geschreven om mensen na verlies van een partner weer op weg te helpen en blijft ze het als onderwerp in de politiek aanzwengelen. “Ik blijf er druk mee bezig.”
Nieuw-Zeeland voert rouwverlof in voor ouders na miskraam of doodgeboorte
