Marlies Tonnis (37) is stottertherapeut. Op haar werk helpt ze kinderen, jongeren en volwassenen op zoek gaan naar antwoorden op vragen als: waarom is het stotteren meer aanwezig in een bepaalde situatie?
Aan LINDA.nl vertelt Tonnis, die werkt bij Stottercentrum Noord, alles over haar werk, stotteren en het stotterkamp.
Haar jongste cliënt is 2 jaar jong, de oudste 91 jaar: Tonnis behandelt mensen van alle leeftijden die problemen ervaren met stotteren. “De oorzaak van stotteren weten we nog niet precies. Wel weten we dat verschillende factoren een rol spelen, zoals de taalontwikkeling en de omgeving. Ook een genetische aanleg kan een factor zijn. De kans dat een stotterend kind een stotterende ouder heeft, is groot.”
De momenten waarop veel wordt gestotterd, verschilt per persoon. Vaak zijn het situaties met tijdsdruk. “Bij kinderen is dat bijvoorbeeld de drie-minuten-toets op school of een spreekbeurt. Bij volwassenen een sollicitatiegesprek, maar het kan ook de bestelpaal van de McDonalds zijn.”
Het grootste misverstand over stotteren? “Dat mensen die stotteren onzeker zijn en niet goed kunnen praten. Stotterende mensen zijn over het algemeen juist goede sprekers. Omdat ze nadenken over wat ze zeggen, is de inhoud vaak sterk”, legt de stottertherapeut uit. “Ook wordt vaak gedacht dat mensen naar stottertherapie gaan, omdat het stotteren ‘weg moet’. Dat is niet altijd zo. Net als stemgeluid, is het stotteren een onderdeel van iemands spreken.”
Wanneer je met iemand praat die stottert, wordt het afmaken van woorden doorgaans als vervelend ervaren. “Het gebeurt vaak dat mensen willen helpen door zinnen aan te vullen. Dat geeft meer tijdsdruk en helpt vaak juist niet. Al wisselt het per persoon of iemand dat vervelend vindt”, legt de stottertherapeut uit.
Tonnis vertelt wat je het beste kunt doen in gesprek met een stotterend persoon. “Blijf luisteren en geef iemand de tijd. Luister naar de inhoud en de boodschap, niet hoe het gezegd wordt.”
Tonnis heeft samen met collega’s een stotterkamp georganiseerd voor kinderen van groep 3 tot en met groep 8. Drie dagen lang leven ze in een wereld met allemaal andere kinderen die stotteren. Maar, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, is het kamp niet gericht op het verminderen van stotteren. “Ze leren met zelfvertrouwen te spreken en te durven spreken”, vertelt de stottertherapeut.
Door middel van onder andere spellen, opdrachten en improvisatietheater begeleidt Tonnis de kinderen. “We willen bereiken dat de kinderen vrijuit en met plezier spreken en zeggen wat ze willen zeggen. Of het nou met een stotter is of niet.”
Marlies als begeleider op het stotterkamp.
Ook bespreken ze met de kinderen wat de wereld nog moet leren om de wereld stottervriendelijker te maken. “Als iedereen met nét wat meer rust, aandacht en tijd naar elkaar kan luisteren, dan wordt spreken voor mensen die stotteren een fijnere ervaring.”
Denise (31) stotterde zó erg dat ze haar tweelingzus liet praten
