Urenlange ritten, een kleine cabine als kantoor en snelwegschnitzels als avondeten. Het leven van een vrachtwagenchauffeur gaat niet over rozen. Toch zou Marjon van der Leede (47) niet anders willen.
Op de Dag van de Vrachtwagenchauffeur vertelt Marjon over haar passie. “Het is geen werk, vrachtwagenchauffeur zijn zit in mijn bloed.”
Uit onderzoek blijkt dat de helft van de vrachtwagenchauffeurs te weinig rust heeft en zich niet aan de wettelijk voorgeschreven rij- en rusttijden houdt. Van der Leede herkent het. “Tuurlijk, ik moet aanpoten als ik aan het werk ben. Maar ik doe er nooit moeilijk over: als ik te laat wegrijd van een klant, is dat niet mijn probleem, dan moesten ze maar eerder klaarstaan”, zegt ze nuchter.
“Ik neem geen risico’s, zoals harder rijden of minder slapen, om op tijd bij een volgende klant te zijn. Maar veel collega’s doen dat wel.” Tijden zijn veranderd, en de werkdruk is zichtbaar gestegen, merkt ze. “Het wordt de laatste jaren steeds drukker. Maar het ligt ook aan jezelf hoe je omgaat met die stress. Ik probeer rustig te blijven en niet te haasten, da’s nergens voor nodig.”
Van der Leede werd op haar achttiende vrachtwagenchauffeur. Ze koos eerst voor een opleiding als verzorgende, omdat dat thuis van haar werd verwacht. Maar ze volgde haar hart. “Op mijn achttiende wist ik, ondanks dat mijn ouders het gek vonden, dat ik in vrachtwagens wilde rijden. Voor de rest van mijn leven. Dat was duidelijk nadat ik eens met mijn oom, die ook vrachtwagenchauffeur was, meeging.”
Picnic-medewerker redt leven van vrachtwagenchauffeur met succesvolle reanimatie
De veertiger vervoert inmiddels al jaren snijbloemen naar Zwitserland, maar hiervoor deed ze distributiewerk. “De werkdruk was een stuk hoger. Moest ik in drie minuten lossen, weer doorrijden naar de volgende supermarkt om daar zo snel mogelijk te lossen, om vervolgens weer naar de volgende te scheuren. Ik kon nauwelijks ademhalen of naar het toilet.”
Liever rijdt ze nu door de bergen van Zwitserland op een minder moordend tempo. “Het rijden is ontzettend leuk. Dat gevoel van vrijheid, vals kunnen meeblèren met de radio, de uitzichten. Het liefst rijd ik iedere dag”, aldus Marjon. “Ik wil geen negen-tot-vijfbaan. Zet me niet achter een kassa of in een kantoor neer, dan word ik gillend gek. Geef mij die vrachtwagen maar.”
Maar het is niet altijd alleen maar fantastisch, vrachtwagenchauffeur zijn. Vooral niet in coronatijd, weet Van der Leede: “Ik at constant uit m’n magnetron toen de truckercafés dicht waren. Normaal gesproken eet ik in een wegrestaurant, kom ik collega’s tegen en heb ik nog sociale contacten, maar dat was toen niet meer zo. Dat constant alleen eten in de auto was niet leuk, kan ik je vertellen.”
Het af en toe meenemen van familie, vrienden en kennissen in haar tweede thuis om een stuk mee te rijden, kon helaas toen ook niet. “Mijn vader rijdt al jaren regelmatig mee naar Zwitserland. Dat is geweldig, met die ouwe op stap. Dan zit-ie heel trots naast me.”
Tesla begint met productie van elektrische vrachtwagen en zo (futuristisch) ziet die eruit
“Ik vind het rijden het allerleukste wat er is. Iedere rit is, hoe cliché ook, anders”, vertelt ze. In de zomer zie ik prachtige heuvels vol groen, in de herfst zie ik de bossen oranje kleuren en in de winter zie ik de eerste sneeuw op de bergen liggen. Ik hoop dit werk nog heel lang te kunnen doen.”
Dit artikel verscheen eerder op LINDA.nl in 2020.
Vrachtwagen kantelt en verliest 'erotische lading' op snelweg
